Noord-Vietnam 2007

Vliegreis Amsterdam – Hanoi

Vertrek vanaf vliegveld Schiphol, met een tussenlanding in Kuala Lumpur komen we na een rustige vlucht aan in Hanoi. De fietsen werden deze keer gewogen: 22 kg. Inclusief de doos. Het stuur moest van de fiets anders ging de doos niet dicht.Totaal mogen we 35 kg. Bagage meenemen.

Op schiphol hebben we al met de medereizigers kennis gemaakt, de verassing was dat Wil, die wij kende van de Chili reis ook meeging.

Dag 2 vrijdag 28 september:

Aankomst in Hanoi

Aangekomen op de internationale luchthaven Noi Bai in Hanoi werden we vriendelijk ontvangen door onze gids die ons naar het Eden Hotel begeleidt.

De warmte valt als een deken over ons heen het zal ongeveer 30 ° zijn daar werden we in Nederland niet mee geplaagd deze zomer.

De transfer naar de stad duurt ongeveer drie kwartier. Ons Hotel staat in het oude stadsgedeelte.

De kamers zijn netjes en schoon, even opfrissen en dan gaan we de stad in, het is even wennen aan de duizenden brommertjes en de luid toeterende auto’s die samen de toegestane decibellen heel hoog overschrijden, een aanslag op je trommelvlies. We steken een aantal kruispunten over, lekker even de sfeer snuiven (tevens ook het stof en de stank van het verkeer) we denken een vierkantje te lopen maar dat gaat niet op dus komen tot de conclusie dat we enigszins verdwaald zijn. Een meegenomen kaartje van het Hotel biedt uitkomst, hier en daar even vragen of we in de goede richting gaan waarbij we het gevoel krijgen van het kastje naar de muur te worden gestuurd, staat daar ineens Miriam op een hoek: weten jullie de weg naar het Hotel? En met zijn drieën komen we er weer uit, om half 6 moeten we terug zijn voor de briefing, dat halen we net, na de mededelingen van de gids zijn we allen van mening dat het nu tijd is voor een biertje, een lekkere Tijger. De stemming zit er meteen al lekker in.

Om half 7 worden we opgehaald voor het welkoms diner we rijden in het busje naar een leuk restaurantje waar het heerlijke eten natuurlijk wordt genuttigd op Vietnamese wijze: met stokjes.

Terug in het hotel drinken we nog wat en duiken daarna doodmoe het bed in.

Dag 3, Zaterdag 29 september:  Leren fietsen in de stad.

Hanoi,stadsbezoek per fiets en rondrit West Lake, 25 km  (hoogte 18 mtr)

Na een heerlijk ontbijtje worden eerst de fietsen rijklaar gemaakt.  Om alvast aan de Vietnamese omstandigheden te wennen, maken we een proeftocht langs alle highlights van Hanoi inclusief een rondje om het Westmeer. Volgens Hian onze gids hebben we geluk dat het vandaag zaterdag is, het is me nooit duidelijk geworden wat hij daarmee bedoelde: dat er geen vrachtwagens rondtoeteren maar wel 100.000 brommertjes met elkaar streden om een stukje weg? Het was even wennen om in deze verkeerschaos rond te fietsen, alles gaat hier kriskras door elkaar heen, tevens steken voetgangers gewoon de straat over, alsof er geen verkeer rondrijd. Zou je dit in Nederland doen dan wordt je zo omver gereden.                                                      

De hitte hakt er ook behoorlijk in, als een smeltend waterijsje zit ik op de fiets, denk af en toe dat het gaat regenen maar dat blijken mijn eigen zweetdruppels te zijn.

Allereerst bezoeken we de oudste pagode van Hanoi de Tran-Quocpagode ( Pagode die het land beschermt) Daarna fietsen we door voor een bezoek aan de tempel Quoc Tu Giam (school voor de bloem van de natie) Dit was de eerste universiteit van de stad. Vervolgens ging de trip door naar het Bao Tang My Thuat of museum van schone kunsten gehuisvest in een koloniaal bouwwerk en bied een overzicht van het cultureel erfgoed van Vietnam van de prehistorie tot heden. Tussendoor hebben we een lunchstop gemaakt en weer heerlijk gegeten. Daarna weer terug naar het Hotel en zij we gezamenlijk op stap gegaan om wat geld te pinnen voor het grootste gedeelte van de reis, in het noorden zou er niet veel gelegenheid zijn. De eerste automaat deed het niet dus op naar nr.2, wat een giller:je bent hier meteen multimiljonair, zullen we voor de zekerheid nog maar een miljoentje doen? Dolle pret. Na deze excursie zijn we op een terrasje neergestreken en hebben genoten van alles wat er op brommertjes wordt vervoerd van kozijnen en deuren tot enorme bloemenmanden, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt op de brommer vervoerd, er komt er zelfs een voorbij met een passagier met een infuus, het is dat we het zelf zien anders geloof je het niet. Op de hoek van de straat hangt een fietsenmaker lui in zijn hangmat, als er iemand stopt voor een reparatie, springt ie meteen op en gaat aan de slag, na de reparatie worden de spullen opgeruimd en de handen gewassen er is kennelijk genoeg verdiend voor vandaag hij gaat naar huis. S ‘avonds gaan we weer met het busje de stad in om te gaan eten. In een ander restaurant als gisteren wordt weer heerlijk gegeten, als afsluiting van de dag wordt er nog een lekker tijgertje genuttigd.

Dag 4, Zondag 30 september:    Rijststro fietsen

Hanoi - Parfumpagode, 60 km  (hoogte 69 mtr)

Vandaag de eerste echte fietsdag we staan nu toch echt te popelen om op de fiets te stappen want daar zijn we voor naar hier gekomen. Het begint met pech, ondanks dat iedereen voorzien is van antilekbanden van Schwalbe, heeft Gerrit de pech dat als hij zijn banden wil oppompen zijn ventiel afbreekt, dus moet er eerst een band worden gewisseld.

De hoofdstad van Vietnam verlaten is een hele toer, we verbazen ons over het enorme aantal brommertjes dat de stad in- en uitrijdt. Spoedig laten we het gekrakeel achter ons en fietsen we door het gemoedelijke platteland naar een van de hoogtepunten van deze streek: de Parfumpagoda in de provincie Ha Tay. De route is de hele dag vlak en dat is heerlijk om te beginnen. Langzaam aan zien we het landschap veranderen het wordt landelijker en rustiger, ondanks dat er nog steeds veel brommertjes en luid toeterende vrachtwagens rondrijden. Het karstgebergte doemt op als puisten in het landschap We rijden tussen goudgele rijstvelden waar de oogst in volle gang is: er wordt gesneden, gebost, vervoert, gedorst en het rijststro wordt in de straatjes van de dorpjes te drogen gelegd zodat het dienst kan doen als veevoer. Dit alles betekend ook erg veel stof, hier en daar wordt ook wat kaf opgestookt hetgeen niet erg bevorderlijk is voor de luchtwegen.

 We kunnen niet anders dan door het stro rijden met het gevolg dat de derrieur vol zit en we alles tussen de bladen moeten uitpeuteren. In een klein dorpje is het erg leuk: kinderen klimmen in een boom en laten zich uit de boom vallen  bovenop het rijststro ze hebben dolle pret. Ze zijn bereid om het nog eens te doen voor de foto natuurlijk worden deze capriolen beloond met ballonnen. Een jongetje klimt bij Wil achter op de fiets, er komen er steeds meer bij in het begin zijn ze nog wat terughoudend maar al snel komen ze los en hebben we veel plezier met de jeugd dit maakt de route bijzonder leuk, voordat we er erg in hebben zijn we bij ons Hotel Hoang Long Rest House in My Duc. Eerst lunchen,soepje, wat kip en rijst en groente, niet echt een specialiteit dus blijft er veel over. Na het douchen gaan we met een bootje naar de Parfumpagode, een groep Tempels en grotten in de rotsen van de kalksteenberg Huong Tich Son wat betekend berg der geuren. Als we naar de bootjes lopen worden we lastig gevallen door vrouwtjes die ons ansichtkaarten of hoedjes willen verkopen ze blijven echt kleven totdat we in het bootje zijn gestapt.  In een roeibootje gaat het over de zwaluwstaart rivier langst grillige rotsen en groene rijstvelden getooid met veel bananenpalmen. Kinderen spelen bij een bootje in het water, vissers halen hun netten op. In de jungle klinkt luide muziek die uit een door bomen en palmen verscholen hut komt en ons lang achtervolgt, daarbij de rust en de stilte op het water waarvan wij heerlijk zaten te genieten na al het brommerlawaai ruw verstoord.Helaas zijn we te laat om nog helemaal boven naar de grot te lopen dus moeten we ons tevreden stellen met een kijkje in de pagode beneden, daar worden we tegen gehouden door een monnik, we mogen  met onze blote benen niet naar binnen dus blijft het bij een kijkje door de ingang. Al snel moeten we weer terug want het is om 6 uur donker en het is nog anderhalf uur varen. Het is jammer dat we de pagode in de grot niet hebben gezien maar het boottochtje was al een beleving die we niet hadden willen missen.               

Naarmate het duister wordt, zwellen de natuurgeluiden aan in een lied van de jungle, dit is genieten.  Meer dan van het eten, alles wat s’middags is overgebleven staat weer op tafel aangevuld met en bak tofu  die smaakt als een blok stopverf, alleen de soep was anders, zag eruit als hutspot die niet afgegoten is, maar desondanks wel lekker smaakt. Dit Hotel is niet super, onze kamer is erg klein, wij slapen met zijn tweeën in een bedje waar anderen alleen in liggen, de airco doet het niet dus is het erg warm, in de douche hangen tandenborstels die er uitzien alsof ze al jaren worden gebruikt, groezelige stukjes zeep in een zeepbakje doen vermoeden dat deze kamer normaal door een gezinslid wordt bewoond het laken ziet er beslapen uit dus maken we gebruik van onze eigen lakenzak, gelukkig is het maar een nachtje.

Dag 5 , Maandag 1 oktober:  Totale aftakeling

Parfumpagode - Hoa Binh, 90 km (hoogte 115 mtr)

Om 6 .00 uur staan we op het leven op straat is inmiddels al vol op gang gekomen. Na een erg simpel ontbijt storten we ons ook in het straatleven de fietsen worden weer opgetuigd met de tassen en de bidons, nog even een paar plaatjes schieten in het mooie straatje en dan stappen we op, een tochtje kris kras door allerlei straatjes van dit dorp die ook hier weer vol liggen met stro en rijst om te drogen. We rijden door talrijke dorpjes de bergen tegemoet, langzaam aan begint het klimmen. Er worden weer diverse fotostops gemaakt, ook hier is er volop arbeid op het land. Het is weer warm, het waterijsje begint weer te smelten. De warmte en het klimmen beginnen de energie uit mijn lichaam te trekken, ik merk nu dat het ontbijt iets te licht is geweest.Via de rijst belanden we tussen bananen en  suikerriet plantages en komen de bergen steeds dichter bij. Eindelijk hebben we een koffiestop, ik moet echt even helemaal bijkomen krijg wat zout in de cola, er is hier ook drakenfruit te koop en dat laten we ons lekker smaken. Wat we nog niet weten is dat we pas aan het eind van de rit na 90 km een lunch krijgen, dit is gekkenwerk. Het zou beter zijn geweest dat we dit vanmorgen al hadden geweten, ik heb wel een paar reepjes bij maar dat is voor deze zware tocht niet echt toerijkend dus wordt het een zware dag. Tijdens de koffiestop zien we hoe van de suikerriet stengels een drankje wordt gemaakt de stengels worden door een soort wringer gedraaid en dan krijg je een groenig sapje dat wordt geserveerd met veel ijs. Omdat er ijs in zit drinken wij het niet, we zouden er ziek van kunnen worden.

Weer een beetje opgeknapt stap ik weer op de fiets, ik ben toch van plan om de route vandaag uit te rijden, aangezien het steeds warmer wordt, we echt moeten gaan klimmen, wordt het wel steeds zwaarder ik moet mezelf dwingen om te blijven drinken en af en toe wat te eten. Ik zoek afleiding in de natuur die nu we de bergen ingaan ook weer veranderd. Er fladderen ook prachtige vlinders rond. We komen tussen de schoolkinderen te zitten, de school is uit. Het grappige is dat ze allemaal roepen en allemaal fietsen ze met een krukje bij zich, op school krijgen ze hier alleen een tafeltje en moet de kruk zelf worden meegebracht. Ook dat moet even worden vastgelegd. Voor het begin van de klim krijgen we nog even snel een tweede koffiestop, ik zit er al aardig door, als ik afstap, ik laat me zowat van de fiets vallen, mij fiets wordt door de mecanicien aangepakt en weggezet, heb ik tintelende voeten en duizelt alles. We hebben er inmiddels 70 km opzitten in een behoorlijk tempo en nog niets gegeten. Mijn lichaam raakt behoorlijk uitgeput zo heb ik het nog nooit meegemaakt. Even een banaan, een koekje wat drinken en daar gaan we weer en nu dus klimmen, als nu het busje hier had gestaan was ik ingestapt ik heb het gevoel dat ik echt niet meer kan.En dan eindelijk de top van de pas, het landschap is erg mooi maar ik kan er op dit moment niet echt van genieten,jammer. Nog even wat drinken en op adem komen wat niet meevalt, en dan een flinke afdaling, ik heb papbenen, alles tintelt en ik kom met moeite weer op gang, zo ongeveer moet een renner in de tour de France zich voelen als hij uit de toer stapt. En dan eindelijk het hotel. Wat een dag, gelukkig hebben we een ruime koele kamer, dat kan ik op dit moment goed gebruiken. Het is moeilijk om te herstellen ik ben helemaal uitgeput. Doodop gaan we lunchen en dan geleidelijk aan kom ik weer een beetje op kracht. Na de lunch eerst  heerlijk douchen en het wasje doen, daarna gaan we even het dorp verkennen, we lopen een eind en dat is ook weer lekker het wordt al donker en we zitten in de avondspits, er wordt weer luid getoeterd.

Om 19.00 uur gaan we aan het diner: springrols, Khamlahm ( met rijstgevulde bamboe) vis, kip,groente en rijst. Het smaakt ons weer heerlijk.

En nu genieten van een welverdiende rust.

Dag 6, dinsdag 2 oktober:  Er mag best een buitje vallen!

Hoa Binh - Mai Chau, 70 km  (hoogte 247 mtr)

Om 6.00 uur loopt de wekker weer af, we zijn dan al gewekt door hanengekraai en het lawaai van het straatleven. We moeten de afdaling van gisteren weer omhoog, dus besluit ik om niet meteen weer aan het elastiek te moeten hangen deze eerste 10 km in de bus te doen. We moeten een kwartiertje wachten als de fietsers op weg zijn en dan gaan wij ook. Op de top hoogte 350 mtr, wordt mijn fiets uit de auto gehaald en dan is het wachten op de fietsers, Vincent is er al. Het leuke is dat er div. renners voorbij komen met begeleiders op een brommertje luid toeterend en zwaaiend, We vermoeden dat het om een trainingsronde gaat, er rijden ook een paar dames mee. Hier kan ik wel een paar meter video aan wagen. De aanstormende fietsers van onze groep worden ook op de band vastgelegd dat is ook weer het leuke van even met het busje meerijden. Als iedereen boven is en weer op adem dan vertrekken we, het is heerlijk om weer op de fiets te zitten. Eerst een korte afdaling gevolgd door weer een korte klim.  Het landschap wordt steeds mooier, nu hebben we zicht op vele rijst terrassen met wuivende goudgele rijstaren die klaar zijn om geoogst te worden. Bij een hotel hebben we een koffiestop,lekker even uitblazen, vanmorgen heb ik een paar bananen meegenomen ik wil niet weer zo’n dag als gisteren. We krijgen wel een lunchstop vandaag maar eerst moet er nog flink geklommen worden onderweg passeren we suikerriethutjes, hier wordt overal  suikerriet te koop aangeboden. Bij de lunch krijgen we een noedelsoep, smaakt erg lekker. Ondertussen maken we ons toch wel een beetje zorgen over de alsmaar dikker wordende bewolking, Cor had vanmorgen de opmerking gemaakt: er mag best een buitje vallen, komt het stof uit de lucht. Nou hij wordt op zijn wenken bediend, ondanks dat Hian zij dat het droog zou blijven, wakkert de wind aan en ineens komt de regen met bakken naar beneden. Heel naïef denken wij nog ach gewoon even schuilen, zal zo wel over zijn. Snel hijsen we de fietsen naar binnen om de boel droog te houden. Ondertussen wordt het ons wel duidelijk dat dit niet zomaar ophoud. Als de regen iets minder wordt zegt Hian ga maar snel fietsen dan ben je op de top van de pas voor de volgende bui komt. Dus regenjack uit de tas en op de fiets de regen in. Het is 12 km klimmen naar de top op 824 mtr. Het is niet koud, het voelt heel anders dan thuis. Jammer genoeg zien we niet veel meer van de omgeving, alles zit dicht door de regen jammer want het is hier sprookjesachtig mooi. In een mum van tijd staan de schoenen vol water en voelt het aan als zit je met je voeten in een warm voetbad, nou dat krijgen we dan cadeau. Een ding is zeker: het is hier niet echt vervelend om in de regen te fietsen, de temperatuur blijft aangenaam. Wat ook jammer is dat we niet ten volle van de afdaling kunnen genieten, er moet soms stevig in de remmen worden geknepen, we zien Miriam die onder een afdak staat de schuilen luid roepen en zwaaien: kom schuilen….wij fietsen door het heeft toch geen zin we zijn al nat en het ziet er niet naar uit dat het nog droog wordt. We komen bij een splitsing en daar staat geen Hian dus moeten we even de route raadplegen. Inmiddels is Wil ook aangesloten en met drieën vervolgen we onze tocht. Onderweg krijgen we het vermoeden  dat Gerard verkeerd gereden is, en later blijkt dat vermoeden juist te zijn, hij was vreselijk boos dat de gids niet op de splitsing stond. In het dorp staat de gids ons op te wachten, wij hadden het idee dat hij nog op de berg zat. Hij is Miriam kwijt, die had hij niet meer gezien de mecanicien wordt teruggestuurd  om Miriam te zoeken en wij moeten wachten in het dorp Mai Chau, als eerst komt Gerard aanfietsen, hij gaat behoorlijk uit zijn dak, even later komt ook Miriam aanzetten en kunnen we door naar het hotel. We overnachten in een Thai Village in een huis op palen, een grote kamer met matjes op de grond waar een klamboe boven wordt gehangen. De vloer bestaat uit balken met daarover bamboe latten waardoor je naar beneden kan kijken. Ongelooflijk dat je hierover kan lopen. Ieder zoekt zijn stekje en nadat we ons hebben geinstalleerd gaan we eerst gezamenlijk van een tijgertje genieten. We zitten onder de paalwoning lekker buiten. Op het binnenplaatsje wordt de was gedaan in grote plastic teilen, wij kunnen onze was ook nog inleveren. Na de was zijn de lange haren van de dames aan de beurt een heel gedoe om dat te wassen. Aan de andere kant op het weggetje wordt er rijst gedorst, we hebben genoeg te bekijken hier.

Nadat we hebben gedouchd gaan we lekker hangen met een boek, wat schrijven en wat luieren terwijl de regen onafgebroken met bakken uit de lucht blijft vallen. We hebben nog steeds hoop dat het morgen droog is  dan kunnen we naar de jungle fietsen. Om half zeven gaan we eten, daarna is er een show met zang en dans. Ondertussen hebben we ook vernomen dat er een thypoon over midden Vietnam raast en daar hebben wij nu last van, ziet er niet goed uit dus.

Het eten is erg lekker: aardappelsoep, springrolls, gevulde bladeren, boontjes, komkommer, gevulde tomaat, en alles smaakt er lekker, ondertussen zijn we ook al weer erg bedreven in het eten met stokjes. De show is erg grappig, mooie klederdracht, wervelende dansjes en aan het eind van de show werd er van ons verwacht dat we een dansje meededen.De show wordt afgesloten met een gezamenlijke dronk uit een rijstwijnpot, de wijn moest opgezogen worden door een bamboestok. Het smaakte erg lekker,heel zoet. Na de show zitten we nog lekker even buiten, het enige waar we nu nog van kunnen genieten is de alsmaar vallende regen waar nog steeds geen eind aan komt. De een na de ander vertrekt naar boven, als laatste komt Gerard naar boven en laat iedereen even schrikken door het theeserviesje wat op een blad op de grond staat om te schoppen waardoor ik meteen proestend in bed lig.

Dag 7  Woensdag 3 oktober:    Franse invasie.

Mai Chau, rustdag

De hele nacht heeft het stug door geregend, steeds harder en harder. Het was moeilijk om in slaap te komen, we hebben niet de beste bedden, en dan nog veel vreemde geluiden en natuurlijk de regen houden mij lange tijd uit de slaap. Ondanks de slechte nacht lukt het me toch weer om met een zonnig humeur op te staan. Gewoon het beste er van maken. Als het zo door gaat kunnen we de hele dag met een boek gaan zitten. Lezen wordt afgewisseld met kijken naar de natuur en als de lucht iets lijkt op te klaren hebben we even hoop, dat het droog gaat worden, Helaas. Ondertussen draait de keukenploeg opvolle toeren met de voorbereidingen voor vanavond, er wordt geschild gestampt en gesneden dat het een lust is de keukenmachine heeft hier zijn intrede nog niet gedaan. Het landschap van wuivende rijstvelden met hier en daar een huis met wuivende palmen en Bananen staat ondertussen diep in het geheugen gegriefd evenals het geluid van de alsmaar stromende regen. Ondanks de regen blijven de vlinders rondfladderen, helaas willen ze niet gaan zitten om zich te laten bekijken. Er arriveert in de namiddag een groep Franse toeristen die moesten uitwijken voor de thypoon, de verbazing is van hun gezichten te lezen als ze zien waar ze moeten slapen of is het verbijstering? Dit is heel wat anders dan een 5 sterren hotel  waar ze waarschijnlijk gewend zijn te overnachten. Het wordt helemaal leuk als ze met zijn allen de wc op gaan zoeken, gekleed in regenjas en met paraplu komen ze een voor een de trap af, Trekken een deur open kijken een keer links en rechts schudden hun hoofd en de deur wordt weer snel geloten de volgende deur: hetzelfde ritueel, er zijn nog twee deuren maar om een of andere reden worden die niet geopend en staat er al snel een hele rij wachtende voor de deur. Voor  ons is deze toilet excursie een leuk tijdverdrijf. Zij komen niet naar buiten om te eten maar zitten met zijn allen in hun kamer op de vloer, terwijl het buiten toch heel aangenaam is. Ook wij genieten weer van een overheerlijke maaltijd bestaande uit aardappel wortelsoep, rijst, groente, kool, pompoen met wortel, vis, kip,omelet, springrolls. Na het eten nog een biertje en dan vertrekt de een na de ander naar de muskietentent om proberen de slaap te vatten. Ondanks de nog steeds heftiger stromende regen hebben wij ons prima vermaakt vandaag.

Dag 8  Donderdag 4 oktober: Wolkbreuk

Mai Chau - Moc Chau, 70 km, (hoogte 851 mtr),  transfer naar Son La 123km  (hoogte 578 mtr)

Vannacht ging het vreselijk te keer buiten, af en toe stevige windvlagen ik hoor wat knappen dat blijkt s’morgens de boom naast het huis te zijn. De regen die al met stromen viel wordt alsmaar heftiger, af en toe zelfs angstaanjagend het zal me niet verwonderen als morgen alles is overstroomd. Nu snap ik heel goed dat de huizen hier op palen staan. Was er hier in Roosendaal zoveel regen gevallen dan had de hele stad blank gestaan. Ik neem het besluit dat ik niet op de fiets stap.

Om 6.00 uur s’morgens staat de hele groep zowat tegelijkertijd op. De eerste vraag van ieder is: wat doen jullie? Waarop wij antwoorden wij gaan de bus in, Miriam sluit meteen aan evenals Gerard, Gerrit aarzelt Vincent beslist dat hij gaat fietsen en dan gaan Wil en Gerrit met hem mee. Echte bikkels. Ondertussen is de Franse show ook weer op gang gekomen gehuld in regenjas en gewapend met de paraplu staan ze in de rij te wachten voor het toilet.

Na het ontbijt is het inpakken en inladen, de fiets schoenen zijn nog niet droog van eergisteren, de rest van de kleding zo goed als, de lucht is zo vochtig dat het bijna niet droogt.

De regen valt nog steeds onverminderd hard naar beneden, onze drie fietsers vertrekken met applaus van ons het is heel moedig wat ze doen. Wij gaan een voor een onder de paraplu de bus in en verlaten het Thai – village. Als we op de doorgaande weg komen is daar de eerste overstroming al, auto’s rijden er langzaam doorheen en veroorzaken daarbij een opspattend watergordijn, niet leuk als je op je fiets daarnaast rijd dan wordt je meteen gedoucht. Vincent en Gerrit fietsen bij elkaar Wil licht al iets achter.

We zien nu we het dorp uitrijden pas goed hoe mooi het dal is, dat hebben we eergisteren niet goed kunnen bekijken in de regen.

Als we de fietsers passeren moedigen we ze aan en houden het bord van cycle tours tegen het raam, zij kunnen er hartelijk om lachen.

Het dal is geweldig mooi, veel kleine dorpjes met bananenplanten, rijstterrassen en zelfs wiet zien we hier.De waterstroompjes worden wel steeds breder door de vele regen en hier en daar zie je het water al om de huizen staan. Langzaamaan gaat de vegetatie over in thee en koffie plantage’s en ook de bevolking zien we weer veranderen.

Op de weg liggen grote brokken steen die naar beneden zijn gekomen, het is niet geheel ongevaarlijk om hier te rijden, de watervalletjes worden talrijker en groter en hier en daar is er al een aardverschuiving. Later horen wij dat achter ons een groot gedeelte van de weg is ingestort en wij op tijd uit Mai Chau wegwaren anders hadden we daar een week vastgezeten, moet je ook niet aan denken. Ineens een groot blauw zijl op de weg met daaronder een koe die waarschijnlijk is aangereden of getroffen door een rotsblok, de koe wordt ter plaatse geslacht, het hele dorp stroomt toe. Even later passeren we Wil en die vraagt om water, en dat terwijl het water met bakken uit de lucht komt. Een beetje verder is een auto van de weg geraakt, zal wel te hard zijn gegaan ook hier rijden ze als gekken. De bus wacht op de fietsers, als eerste komt Vincent gevolgd door Gerrit, Wil zit al ruim een kwartier op achterstand. De mannen vinden het goed te doen om te fietsen en volgens Wil is het helemaal top. Doordat  de mecanicien op de brommer er nog niet was is Vincent iets te ver doorgereden en hebben we de drinkstop iets later. Gevolgd na 10 km door een lunch in een groot chauffeurs restaurant, een soort van grote kantine. Hier kunnen de fietsers droge kleren aantrekken en stappen we allen in de bus voor de transfer naar Son-La het wordt nog een vermoeiend ritje en we zijn blij als we er zijn. Wonderlijk genoeg is het hier droog, dat hadden we niet verwacht. We worden hier allerhartelijkst ontvangen door aardige dames die ons meteen willen voorzien van thee, tja wij drinken na zo’n tocht toch liever een tijgertje dat wordt meteen geregeld.

Het is nog licht dus besluiten we voordat we gaan douchen eerst nog even in Son-La te gaan kijken. We lopen over een marktje waar kleurrijk uitgedoste vrouwen ons van alles te proeven aanbieden en zich daarbij breedlachend laten fotograferen. Het begint toch weer te regenen de vreugde was van korte duur dus gaan we terug naar het Hotel om even lekker te douchen en daarna genieten van een heerlijke maaltijd: Springrolls, Rijst, groente, kip, varkensvlees en frieten.

Er zit hier ook een Nederlands en een Belgs stelletje, zij komen even praten, horen waar wij heengaan, hun doen zowat dezelfde route maar niet op de fiets.

Dag 09 Vrijdag 5 oktober:  Modderballet

Son La - Tuan Giao, 90 km

Vannacht meerdere malen wakker geworden van de regen, het zal toch niet waar zijn he

? Ja hoor als we s´morgens opstaan regent het nog steeds gestaag door.

 Na het ontbijt wordt de boel goed ingepakt, de fietstassen laten we in de bus, het regenjack aan en hup op de fiets. We beginnen meteen met een steile klim, lekker even wakker worden, de temperatuur stijgt ook meteen waarbij de regen enige verkoeling biedt, heeft dus ook weer zijn voordeel. De groep ligt al meteen uit elkaar, het is geen vervelende klim het gaat geleidelijk aan. Het is hier ongelooflijk mooi, we passeren diverse  bergdorpjes jammer dat we nu geen foto´s kunnen maken. Inmiddels zijn de schoenen ook al weer volgelopen en kunnen de eksterogen er weer afweken, spaart weer een bezoek uit aan de pedicure. Tot aan de koffiestop rijden we met zijn tweeën.  Lekker even zitten en dan weer verder.

We zitten allemaal van kop tot teen onder de blubber en het wordt steeds erger. Het asfalt is opgehouden er wordt overal aan de nieuwe weg gewerkt ( de informatie die we voor de reis kregen dat alles nu asfalt is klopt dus van geen kanten) de rest is verrot gereden en bestaat nu uit een grote blubber massa waar we doorheen glibberen hopend dat we overeind blijven. Hier waren we met een gewone fiets nooit doorheen gekomen.

Ondertussen belanden we tussen een groep schoolkinderen die huiswaarts gaan. Aan een stuk door roepen we Hello, Hello en zwaaien natuurlijk, wel gezellig. We lunchen in een grote kantine, De fietsen  onherkenbaar door de modder, worden even schoongespoeld evenals onze regenjacks en schoenen. Het is ondertussen even droog geworden het regenjack kan uit en dan kan de beklimming van de Pha Din-pas (32 km) beginnen met de top op 1425 mtr.  Dan volgt er nog een flinke afdaling alvorens we bij ons hotel aankomen.

Hier worden de fietsen ontdaan van de blubber, ook onze schoenen worden met de waterslang schoongespoten we zitten van kop tot teen onder de blubber dat gaat er lekker uitzien in de douche.

Maar voordat het zover is drinken we op het terras eerst een lekker biertje ondertussen nog even gezamenlijk de dag doornemen.

In de douche is een grote teil weggezet, fijn om ons wasje even te ontmodderen, eerst alles twee keer uitspoelen  zodat de meeste blubber eruit is het modderwater spoel ik maar door de WC, dat lijkt me beter als de teil boven het afvoerputje leegkiepen want dan staat de hele douche vloer vol modder. De modderspetters zijn er niet helemaal uit te krijgen, maar hopen dat het thuis eruit gaat.

We hebben een kapstok waar we alles aan op kunnen hangen met klerenhangertjes, er is ook een vin op de kamer dus als we die laten draaien is de boel morgen wel droog. De schoenen zetten we buiten de deur.

We gaan in de stad eten met het busje worden we naar een restaurant gebracht. We moeten vanavond op kleine krukjes zitten. Het eten bestaat weer uit dezelfde riedel: springrolls, rijst, kip, varkensvlees,groente en friet. Na het eten wordt er in het hotel nog wat gedronken.

Dag 10  Zaterdag 6 oktober:  Vreselijke transfer 

Tuan Giao - Lai Chau, 100 km

De etappe van vandaag mag als koninginnenrit bestempeld worden. U fietst door een afgelegen gebied, waar u weinig mensen tegenkomt. De bergkammen laten een ongeëvenaarde indruk achter. Inwoners van de meeste gehuchten die u passeert, kunnen zich niet herinneren hoe lang geleden er is geasfalteerd, en dat merkt u! Na de indrukwekkende Hong Tu Man-pas, die niet onder doet voor de Pha Din-pas, bereikt u moe maar voldaan Lai Chau in het uiterste noordwesten van Vietnam.

Tja dat had het moeten worden: de koninginnerit, helaas door wegverzakkingen op de pas kan dit niet doorgaan en moeten we een andere route rijden en krijgen eerst een transfer met de bus van 75 km naar Siem Diem het zal ongeveer 3 uur gaan duren, daarna kunnen we gaan fietsen en wordt aan het eind van de middag bekeken hoe ver we zijn en of we weer de bus in moeten want voor donker zullen we het niet redden tot aan het hotel.

De weg naar Siem Diem is echt vreselijk, de van oorsprong smalle bergweg wordt momenteel omgebouwd  tot een ruime autoweg. Zoals het er nu uitziet gaat dat nog jaren duren voor de weg klaar is. Er staan overal stukken brug en stukken viaduct er is geen een bouwwerk echt afgewerkt eer de weg gereed is zijn ze waarschijnlijk al zwaar aangetast door betonrot en kan het circus weer opnieuw beginnen.  We rijden door diepe blubbersporen ineens staan we stil, voor ons zit een auto vast in de modder met man en macht wordt geprobeerd om hem los te krijgen een vrachtwagen probeert de auto los te trekken maar telkens breekt het touw. Wij zijn ondertussen uitgestapt en gaan proberen een babbeltje te maken met een paar fraai uitgedoste vrouwen, beetje handen en voetenwerk maar het wordt gewaardeerd door de dames en we mogen foto´s maken als we dat vragen, aan de kindjes worden ballonnen uitgedeeld met bolle kaken proberen ze er lucht in te krijgen en ook dat levert weer een leuk plaatje op. Ondertussen is de auto los en kunnen wij weer de bus in. De weg wordt zo hopeloos slecht dat ik af en toe de ogen maar dicht doe en hoop dat het allemaal goed afloopt. We zijn echt blij als we heelhuids in Siem Diem aankomen. Eerst wordt er geluncht en dan stappen we op de  fiets het is 12.00 uur ondertussen we weten nu al dat we die honderd km niet helemaal gaan redden.  Het is hier overigens lekker warm onderweg proberen we bij een stalletje cola te kopen, helaas geen cola we rijden verder en komen een Coca Cola wagen tegen, lachen, dit is humor. Als we om half 5 de koffiestop bereiken wordt er bekeken wat te doen: verder fietsen of de bus in? Er wordt even berekend hoe laat we aan zouden komen en dan wordt door de meeste besloten om in te stappen. Vincent is al door en Wil besluit ook door te gaan. Ondertussen hebben we te horen gekregen dat er ook een groep Britten uit Whales op de fiets zit, zij fietsen voor een kankerfonds en overnachten in hetzelfde hotel waar wij zitten. Als we aankomen is Vincent er al en staat een interview te geven voor de Engelse radio omroep. Wil haalt het uiteindelijk ook, knap hoor. Ondertussen zitten wij al aan een lekker tijgertje. We eten pas om half 8, de Britten krijgen eerst te eten.

Het wordt een heel gezellige avond.

Dag 11, Zondag 7 oktober:  Fladderen

Lai Chau - Muong So, 80 km  ( hoogte 913 mtr)

Vandaag ontbijten we om 7.30 uur dit vanwege de Britten. De eerste Britten gaan al om 7.00 uur van start, later op de dag gaan wij hun nog inhalen.

We straten om 8.30 uur en hebben meteen al een klimmetje, vervolgens rijden we glooiend langst de rivier hoewel glooiend hier en daar verkeerd is geïmplementeerd, het lijkt toch meer op klimmen.

Op de rivier zijn overal baggerwerkzaamheden aan de gang , we fietsen een hangbrug over en begeleid door het geluid van de jungle stijgen we verder vlinders fladderen ons vooruit als wijzen ze ons de weg. Diverse fotostops worden er gemaakt, het is lekker relaxt fietsen vandaag ik rijd een beetje alleen lekker mijn eigen tempo, genietend van de natuur. In een leuk dorpje hebben we een koffiestop, tot aan de lunch is het 66 km. best wel lang. De beplanting is ruig onderweg, af en toe is er een bergdorpje we houden zicht op de rivier en de jungle geluiden blijven ons vergezellen. ertussen is het pittig warm geworden op het laatst slaat de vermoeidheid toe, het klimmen met deze hitte hakt er behoorlijk in, het ijsje begint weer te smelten. Vele vlinders met allerlei kleuren fladderen om ons heen we doen een poging om foto´s te maken helaas blijven ze niet zitten. Na veel geploeter bereiken we eindelijk de lunchstop, we fietsen ook de Britten voorbij, dat geeft je weer vleugels zij zijn tenslotte anderhalf uur eerder vertokken dan wij dus zo slecht fietsen we niet.

Tijdens de lunch komt er een jongetje met een dode vogel aanzetten, de vogel wordt bekeken, vervolgens goedgekeurd en krijgt hij er wat geld voor die zal de pan wel in gaan.

Het is nu nog 18 km tot aan het hotel, het is ondertussen erg heet dus houden we een rustig tempo aan. Hier lijkt het of de wereld ophoudt, we zitten nu tegen de Chinese grens aan. Er wordt hier wel overal gebouwd. Als laatste arriveren wij bij het hotel, Volgens de Britten die hier in de bus stappen zijn wij veel te snel en kunnen we net zo goed doorrijden naar Sappa nou voor mij is het echt weer genoeg geweest ik zit er door eerst een uurtje bijkomen met een cola, daarna gaat er wel weer een tijgertje in.

Het eten is hier wel heel erg sober: Rijst, groente en een beetje kip, friet.

Dag 12 Maandag 8 oktober: Brommerdag

Muong So - Sapa, 100 km ( hoogte 1460 mtr)

Na een karig ontbijtje beetje jam en een puntje kaas, gaan we weer van start het belooft een pittig dagje te worden . De tocht begint met 16 km klimmen, dat is voor mij een reden om eerst in het busje te stappen er blijven nog genoeg km´s over om te fietsen. Onderweg ga ik iedereen even aanmoedigen dat is iets wat we missen bij onze begeleiders. Het landschap is hier weer totaal anders dan voorgaande dagen het lijkt wel een grote kijkdoos overal rijzen bergen als puisten omhoog met tussen twee bergen weer een berg erachter . Komend op de top wil onze chauffeur mij laten wachten op de anderen, ik heb bedacht dat die paar km. tot de koffie stop ook niks uitmaken dus zeg ik rij maar door, aangezien mijn fiets in de bezemwagen zit zijn de anderen dan al weer bij de koffiestop voordat ik mijn fiets heb en dan bungel ik weer aan het elastiek. In het dorpje is het wachten op de eerste fietsers, er is hier ondertussen van alles te zien, het meest bizarre is een vrachtwagen vol met varkens die liggend in een ronde mand als vaten zijn opgestapeld, hoe zo diervriendelijk vervoer.

V en G zijn de eerste die aankomen, de rest volgt met tussenpozen Gerard komt pas na een uur.

Ik stap hier op de fiets en tot de lunch is het 30 km.  hier worden we opgewacht door HMong vrouwen die proberen souvenirs aan ons te slijten, zij dragen hun kindjes op de rug. Het zijn allemaal erg kleine mensen hier. Na de lunch gaat de echte klim van de Tram Ton-pas beginnen, we hebben nog niets anders gedaan dan geklommen maar goed we hebben heel de middag de tijd. Ondertussen schroeit de zon ons de haren al weer van het hoofd vlinders fladderen al weer om ons heen en meter voor meter worstel ik mezelf en mijn fiets de berg op, wat een lol is dit vakante? Moet ik toch eens even goed over nadenken. Naar mate we stijgen wordt het landschap grilliger, het wordt ook steeds warmer, ondertussen rijd ik ook al weer alleen en weet dat Gerard nog achter mij zit ik weet dat hij het ook zwaar heeft vandaag en er over dacht om de bus in te gaan. Ik ga even stoppen, op adem komen en even wat drinken dan maar weer verder ondertussen lever ik een gevecht met mezelf wel stoppen niet stoppen? Het enige waar ik bang voor ben is dat ik later spijt krijg dat ik niet ben doorgefietst. Maar dan ach wat kan het me schelen, ik kap ermee en blijf wachten totdat er iemand komt opdagen, de bus is al voorbij, als eerste komt de mecanicien op  het brommertje, hij vraagt of ik een banaan wil? neee ik beduid hem dat ik ermee kap, hij gaat de bezemwagen halen. Niet geheel tot mij verbazing zie ik dat Gerard al is opgeveegd, verstandig besluit. Mijn fiets wordt ingeladen en de mecanicien beduid dat ik achter op de brommer moet. Dit vind ik nu een aangename verassing en het is nog erg leuk ook lekker achter op de brommer, nog nooit eerder voorgekomen daar ga ik eens even van genieten hahaha laat ze maar fietsen. Na een paar km. halen we Cor en Miriam in zij rijden samen. Joehoe zet m op doorgaan roep ik ze toe vanaf achterop de brommer whaa die gezichten wat een lol.

Aangekomen bij de bus zegt de Mecanicien: O.K. in de bus…… Neeee dit is veel leuker, even toestemming vragen aan Hian en ik kan verder achter op de brommer hiep hoi. Onderweg voorzien we iedere fietser weer van water nadat ik ze eerst allemaal aangemoedigd heb natuurlijk. en bij een bergstroompje moet ook de brommer even worden gekoeld met een paar flesjes water.  Vincent en Gerrit zijn al bijna op de top als we ze inhalen Ondertussen probeert de Mecanicien wijzend naar een berg mij wat te vertellen over de berg, ik kan er geen touw aan vastknopen maar ik denk dat hij bedoeld dat dat de hoogste berg van Vietnam is het is jammer dat hij geen engels spreekt, hij begrijpt wel wat wij tegen hem zeggen.

De jongens worden nog even voorzien van water  en wij crossen door naar de top. Ondertussen begint het wel frisjes te worden achterop nu de zon is verdwenen. Op de top maken we even een fotootje en dan gaan we verder ik ga nu in het busje, lijkt me veiliger in de afdaling.  Verderop krijgen we een fotostop en daar wachten we op de andere fietsers de mecanicien blijft op  de top wachten om de fietsers op te vangen. Helaas beslist het lot anders:  we stranden in een file, verderop is precies in een bocht een vrachtwagen gekanteld.  Zo te zien gaat dat hier wel even duren, met een hijskraan wordt er een weg gegraven om de vrachtwagen heen het is overigens aan deze kant van de berg weer een grote modderpoel, onze fietsers gaan hier nog verschrikkelijk afzien.  Ondertussen hebben we het busje verlaten en gaan we proberen te voet bij de kraampjes te komen om te kijken of we wat te drinken kunnen krijgen.staan hier meerdere kraampjes met eten, drinken en souvenirs, hier is n.l. een opgang naar een grote waterval, vanuit Sapa komen toeristen op brommertaxi´s naar boven om de waterval te bekijken. We ontmoeten een paar Hollandse meiden die zijn hier ook met een brommertje voor een bezoek aan de waterval. Ondertussen hebben we wat te drinken en een lekker vers gegrild sateetje en een stuk KhamLahm, na een korte pauze worden Ven G op de fiets doorgestuurd want het wordt zo donker. Ondertussen spreek ik mijn bezorgdheid over de anderen uit naar Hian en die besluit om boven maar eens een kijkje te gaan nemen. Met fietsers en het brommertje komt hij later terug. De fietsers moeten meteen door naar Sapa en ik wordt weer achter op het brommertje gedirigeerd. Het is koud, angstig en eng, voornamelijk om de fietsers die in het donker hun weg moeten zoeken, door de blubber en de kuilen in de weg achter ons komen steeds smeer auto’s die ook de ruimte op de weg afdwingen. Ik heb moeite om achter op de brommer te blijven zitten met al dat gehos door de kuilen, daarbij probeer ik ook nog in de gaten te houden of de fietsers nog achter ons zitten en maan de mecanicien tot iets rustiger tempo. Er zit een auto achter ons die in de afdaling mooi afstand houdt en de fietsers op die manier een beetje licht geeft. Het is akelig koud achter op het brommertje wat daarstraks nog fun was wordt nu een nachtmerrie.  Eindelijk zijn we dan in Sapa nog een steil straatje naar beneden  en dan wordt het zoeken naar het Hotel, het staat zo leuk in de omschrijving: Op het balkon van een fraai uitzicht over de stad genieten, betekend in werkelijkheid:  de eifeltoren beklimmen en dan in de mist belanden.  Doodmoe komen we boven gelukkig wordt de bagage naar boven gesjouwd, in eerste instantie wist ik niet waar ik moest zijn, omdat ik onderweg spullen zowel in de bezemwagen als in de bus had gezet wilde ik even kijken of alles eruit kwam, ondertussen was ik Cor kwijt die al op weg richting kamer was, ik loop een trapje op en beland in een ruimte waar een paar PC’s staan en denk dat ik verkeerd ben en loop weer naar buiten, daar wordt weer gebaard dat ik daar toch naar binnen moet, volkomen gedesoriënteerd bereik ik tenslotte toch de kamers, wat een excursie hebben we hier ook nog een rustdag? Tot overmaat van ramp begint het ook weer te regenen, de weergoden zijn met ons.

Wat een dag, onder het genot van een tijgertje worden de ervaringen van de dag met elkaar gedeeld.

Om half 8 gaan we aan tafel en laten het eten ons lekker smaken: Friet ( dubbele portie voor V)

Rijst, Typan, aardappelkoekjes, curry, allemaal erg lekker we lijken wel uitgehongerd. Na nog wat te hebben gedronken zoeken we doodmoe ons bed op. 

Dag 13 Dinsdag 9 oktober  CatCat dag

Sapa, rustdagen

Na een heerlijke nachtrust wordt er vandaag om 8 uur ontbeten, V besteld een eitje extra, heeft ie ook nodig. Om 9.00 uur worden we opgehaald voor een bezoek aan het HMong dorp het CatCAt village. Met het busje worden we erheen gebracht, we worden door HMong vrouwtjes opgewacht die beginnen met een leuk praatje, spreken goed engels, kunnen niet lezen of schrijven wordt er verteld, worden we hier voor de gek gehouden? Niets vermoedend gaan we mee in hun praatje en dan ineens komt de handel tevoorschijn en blijven ze aan je kleven totdat er iets wordt gekocht. We zijn er weer ingetuind. Het wordt een heuse plaag, tegelijkertijd heeft het ook wel wat vooral als een lid van de groep gaat onderhandelen over armbanden die hij wil kopen als cadeau voor zijn nichtjes.

Het dorp is opgebouwd tussen de rijst, de oogst is in volle gang, man en vrouw is aan het werk. Alles gebeurt hier nog met de hand. De vrouwen dorsen, zij slaan zo hard met de bossen dat we ons bedenken dat je met die vrouwtjes geen ruzie moet krijgen. Er worden hier ook souvenirs gemaakt uit een soort speksteen, echt mooie dingen wij kopen een mooi doosje voor de verzameling. Na een drankje gaat het weer verder, Als we rond zijn geweest komen we bij een parking waar onze bus staat en rijden we weer terug naar het hotel, genieten daar van een heerlijke lunch en gaan daarna de stad verkennen. Ook hier wordt je weer doodgegooid met souvenirs, eerst hetzelfde leuke praatje als in het dorp en dan komen de geborduurde lappen en tasjes weer tevoorschijn. Baby’s worden op de rug gedragen en als het nodig is krijgen ze gewoon zittend op de stoeprand de borst. Met zo’n leventje wil je toch ook niet ruilen. Er zitten ook wel nepperds tussen, staan eerst zielig te doen en dan ineens komt er een dure mobiele telefoon onder de rokken vandaan en dan bedenken wij dat er ookwel een mercedes op de hoek van de straat wacht. De echte H-Mong vrouwtjes worden met brommertjes opgehaald. Als het weer begint te regenen lopen we terug naar het Hotel. Kijken of hier het internet werkt. Mooi verhaaltje getikt voor de webloch en dan valt de computer uit, vergeefse moeite.Snel op een andere PC een mailtje verzonden, ik ga niet weer het risico lopen dat ik eruit wordt geknikkerd.  Het zo mooi beloofde uitzicht gaan we vandaag zeker niet zien, de hele dag hangt er een wolk over het dorp ook hier hebben we geen geluk. We hebben wel uitzicht op de bouw, tussen een huis en de trap in worden er wat kamers bijgebouwd, bouwvakkers lopen op blote voeten in slippertjes over de bouwplaats. Als ze een trap nodig hebben gebruiken ze gewoon een plastic stoel dit is echt ongelooflijk.

S’avonds gezellig met zijn allen lekker buiten gegeten.

Dag 14,Woensdag 10 oktober,  Sapa: Nog steeds in de wolken

Vandaag nog een rustdag in Sapa, de hele nacht heeft het geregend, dit belooft niet veel goeds. Als we opstaan is het buiten grauw, grijs en nat. Echt Sapa weer, dit wordt een echte rustdag, beetje lezen, beetje rondkijken. Op het gemakje nuttigen we ons ontbijtje. Na het ontbijt gaan we Sapa maar weer eens verkennen, want ook vandaag hebben we niks aan het fraaie uitzicht, het is er doodeenvoudig niet, het is hier gewoon erg ongezond: een combinatie van een vochtige wolk en smog. Ondertussen lopen we zowat allemaal te hoesten en te proesten. Eigenlijk zijn 2 rustdagen hier een dag teveel, zeker met dit weertype.  We besluiten om nog maar eens door Sapa te gaan wandelen. Als we beneden komen is de mecanicien al weer druk doende om onze fietsen te poetsen, wat worden we verwend. We gaan terug naar het Hotel om te lunchen. Na de lunch nog maar een rondje Sapa

Rondje Sapa is weer zo gelopen dus zoeken we maar een terrasje op, lekker de toerist uithangen. Vooral het terras waar we met zijn allen hebben gezeten was erg leuk

Dag 15  donderdag, 11 oktober,  Valpartij

Sapa - Bac Ha, 100 km (hoogte 1600 mtr.)

We zijn blij als om 6.00 uur de wekker afloopt. Het regent al de hele nacht. De omgeving is gehuld in een dichte mist. Hian komt vertellen dat we een andere route moeten nemen vanwege eartslides. De lengte van de tour blijft hetzelfde. Allereerst een afdaling van 30 k.m. Dit doet mij besluiten om dit traject maar eens in het busje af te leggen. Nog steeds heb ik angst voor afdalingen bij slecht weer. Na de afdaling zou het ook droog moeten zijn en dat blijkt te kloppen, hoera. Onderweg ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen, het is een vreselijke afdaling, slechte weg, in tegenovergestelde richting komen we een stel fietsers tegen, zij rijden de regen tegemoet.

Het landschap ziet er Jungleachtig uit, er groeien hier grote witte lelieachtige bloemen, vele bananenpalmen en talrijke watervalletjes. Hier en daar staan ook wat hutjes, het is niet overal onbewoond. In een klein dorpje hebben we een koffiestop. Na de koffiestop passeren we talrijke dorpjes waar steenbakkerijen zijn gevestigd tegen de berg staan vele hutjes vol stenen te drogen die later worden gebakken. Op 75 km hebben we een lunchstop, hierna begint de beklimming van de pas gevolgd door een vervelende afdaling. In de beklimming over een verschrikkelijk stuk modderweg vliegt mijn ketting van de fiets als ik door een kuil rijd. Er is niemand in mijn buurt dus laat ik me in de blubber zakken en glibber maar wat vooruit, er zal vast wel iemand merken dat er iets aan de hand is, en ja hoor Cor staat met Wil die meteen de situatie op de gevoelige plaat vast legt te wachten en vertelt me dat ik niet had mogen schakelen, nou ik heb niet geschakeld het lukt zo ook wel en ik weet alleen niet hoe ik die ketting weer moet krijgen waar die hoort. Ja ja zeker geen zin om de handen vies te maken? Ehh…. Nee dat eigenlijk ook niet. In een mum van tijd zit de ketting er weer op en eerlijk gezegd heb ik niet kunnen volgen hoe het is gedaan dus volgende keer weer maar lopen. Dan begint de afdaling, de weg is slecht en in een bocht die ik niet vertrouw knijp ik stevig in de remmen om de bocht licht Gerard op de grond hevig bloedend, ziet er niet goed uit. Dit is schrikken.  Hij heeft wel een pechdag, vanmorgen eerst zijn rem kapot en nu dit weer. Wil en Miriam zijn er al bij, snel de fiets tegen de grond en kijken of ik kan helpen. Ondertussen stopt er ook een bus, mensen beduiden dat ze G wel naar een rode kruispost willen brengen met de bus. Wij proberen hun duidelijk te maken dat er al hulp onderweg is, Cor is snel doorgereden om de gids te waarschuwen, ondertussen proberen we met een bidon water het bloed een beetje weg te krijgen, vooral zijn gezicht zit vreselijk onder het bloed. Ondertussen wil G opstaan en roepen wij dat hij moet blijven liggen, hij weet zelf niet wat er aan de hand is Als eerste arriveert de truc, Die neemt G mee naar de bus. G staat wankel op de benen door 2 man ondersteund wordt ie in de truc gehesen, de fiets achterin, zijn helm heeft een flinke deuk. Een kilometertje verder staat de rest van de groep te wachten, zij weten ondertussen wat er is gebeurd, een horde kindertjes komt aanlopen vergezeld door een tandeloze oppas oma, zij poseren gewillig voor een foto, en als dank krijgen ze een ballon, zo klein als de kids zijn belazeren ze de boel, want 30 ballonnen voor 20 kinderen dan moet de helft er al twee hebben. Ze staan zo onschuldig te kijken dat je er zo intuint. Later zien we op de video dat de ballonnen onder de trui werden gestopt. Wat verder rijd een meisje op een os, een jongen loopt gebogen onder de takkenvracht op zijn rug. Aangekomen in het hotel wachten we op Gerard, Hij heeft aardig wat hechtingen, alles met pleisters beplakt, wordt al aardig blauw, vooral zijn oog, maar zijn goede humeur heeft hij gehouden: biertje……

S’avonds weer gezellig met zijn allen gegeten, de gebruikelijke dingen want meer variatie is hier niet. Als Gerard naar zijn kamer gaat komt hij even later weer terug: zijn sleutel is afgebroken hahahaha,  ook dat nog.

Dag 16 , vrijdag 12 oktober,  Bergpad

Bac Ha - Pho Rang, 60 km (hoogte 80 mtr)

Na het ontbijt gaan we op weg om de markt te bekijken, maar helaas vandaag geen markt. We zien wel een paar fraai aangeklede dames helaas willen ze niet voor ons poseren dus maken we stiekem een foto.  We hoeven vandaag niet zo vroeg te vertrekken want we hebben een vrij korte route en bij het hotel is niets te beleven. De eerste 20 km. rijden we dezelfde weg terug van gisteren. Op de weg zijn een paar kinderen aan het hinkelen. Een oppas opa met 2 kindjes komt alsmaar roepend: ohh ohh ohh dichter bij, vind het leuk om te worden gefotografeerd, en de kleintjes worden ook hier beloond met een ballon.

Dan volgt er eerst een koffie stop, na de stop wordt er van de route afgeweken we volgen nu een bergpad. Volgens Hian zijn hier nog nauwelijks toeristen geweest. Het is een vervelend pad om te fietsen allemaal stenen en troep, maar wel heel erg leuk. Bewoners staan stomverbaasd te kijken als wij voorbij komen fietsen, zij staken meteen hun bezigheden, het is vandaag echt kijken en bekeken worden. Een dorpsbijeenkomst wordt meteen onderbroken als wij voorbij komen staat iedereen op om te kijken. Deze tafereeltjes leveren wel steeds leuke plaatjes op.  We rijden over een hangbrug waar kruiwagens vol cassave wortels worden gegooid om te drogen, dit dient als voedsel voor als er verder niets meer is, om de hoek zit een jongetje de cassave wortels te  snijden met een machine. Verderop haalt een vrouw plukken katoen door een soort wringertje om de zaden eruit te halen. We mogen even kijken en ook foto’s maken. Weer verderop staat een beeldschoon meisje met een kapmes in de handen, als wij vragen of we een foto mogen maken, gooit ze het mes neer en neemt een pose aan, dat was nou eigenlijk niet de bedoeling maar ja vooruit, we krijgen het toch niet uitgelegd wat we willen. Als we het landschap, mooie rijsterassen en veel bananenpalmen, op de foto willen zetten wordt het dolle pret, er komen aarzelend een paar kindjes aanlopen en eer we het weten staat het hele dorp voor onze neus. Onder luid gelach wordt er geposeerd voor de foto en ook hier laten we wat ballonnen achter. Aan het eind van deze weg staat Haan op ons te wachten en komen we weer op een asfalt weg. Op naar de lunch en daarna naar het hotel, dat is niet veel bijzonders, er is niets te krijgen, we hebben een klein eng kamertje met vreselijk kleffe lakens, gelukkig hebben we onze lakenzak. We proberen hier een biertje te krijgen, dat valt niet mee, uiteindelijk wordt begrepen wat we willen en even later stopt er een brommertje en komt een paar biertjes brengen.

S’avonds gaan we uit eten in het restaurant waar we hebben geluncht,  het eten is erg lekker.

Dag 17, zaterdag 13 oktober Laatste fietsdag

Pho Rang - Yen Binh, 90 km (hoogte 122 mtr.

Om 7.00 uur fietsen we van het hotel naar het restaurant voor het ontbijt. Er rijden hier al ossenkarren rond. Het ontbijt bestaat uit zachte zoete broodjes met omelet, niet echt lekker. We vertrekken  iets vroeger dan normaal, het eerste stuk heb ik zoiets van: blijft dit zo? Slechte weg, veel vrachtverkeer en bussen.

Maar dan ineens wordt het landschap weer heel leuk, aparte nederzettingen omgeven door rijstvelden en theeplantage’s en vooral veel waaierpalmen daar worden hier daken van gemaakt, heel mooi. Veel foto’s gemaakt onderweg.

Na de koffiestop belanden we weer tussen schoolkinderen zij fietsen ijverig met ons mee: op hun krakkemikkige fietsen komen zij sneller de berg op dan wij met onze supergeschakelde MTB’s en een lol dat ze dan hebben, ook wij zien de humor er wel van in, deze kinderen beleven de dag van hun leven en dat gunnen wij hun van harte, mede door de afstand, het hoogteverschil en de warmte hoeven wij ook niet zo nodig de snelste te zijn laat hun maar gaan het maakt het wel erg leuk zo. Opeens staat alles stil, blijkt dat Gerrit over de kop in de greppel is beland, zijn ketting is gebroken. Het busje is dit keer snel ter plaatse. Miriam heeft een kettingreparatie toestantje bij en met vereende krachten wordt er gerepareerd.  Ondertussen stroomt het hele dorp toe, allemaal even kijken, dat levert ook weer wat aardige plaatjes op. Wij besluiten vast door te fietsen, zij halen ons toch zo weer in en er moet nog flink worden geklommen dus heb ik mijn tijd nodig. Geplaagd door een verkoudheid met een stevige hoest heb ik het momenteel best wel moeilijk. Als we als laatste bij de lunchstop arriveren is het eten al geserveerd, doordat ik niet eerst even op adem kan komen krijg ik niet veel eten binnen, klein beetje rijst en een beetje cola. Hierna rest ons nog 30 km te gaan, intussen is het ook al weer erg warm geworden en van kop tot teen ben ik nat van het zweten. Onderweg wordt er nogal eens gestopt voor een foto, het is hier weer zo geweldig mooi. Als we uiteindelijk aankomen worden we met geklap ontvangen, yes, ik heb het gehaald, whow fantastisch het is me gelukt.

Nu een lekker biertje.

Het is hier een drukte van belang, er logeren ook nog 200 schoolkinderen, wat een herrie.

Dag 18 , zondag 14 oktober  Busje zitten

Transfer naar de Baai van Halong, boottocht

Het Werelderfgoed Halong Bay: rotsen, die grillig uit het water steken in een enorme baai. Halong Bay, ten oosten van Hanoi gelegen. Een uniek natuurverschijnsel, door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed een baai die bezaaid lijkt met krijtrotsen, die wonderlijk uit zee steken. De baai is als een doolhof en het gebeurde nog wel eens in vroeger tijden, dat men in de enorme baai verdwaalde.

Per bus laten we de bergen definitief achter ons. Een transfer van 300 km en daar gaan we 8.00 uur over doen volgens Hian. In het begin nog een paar leuke dorpjes en een lieflijk landschap, maar al snel worden  de wegen vlakker, er is meer verkeer en meer bebouwing en een slechte weg. Ook de invloed van de bergstammen verdwijnt en u bent weer te gast bij de etnische Vietnamese, de Kinh, die hier thee verbouwen en landbouw bedrijven De eindeloze rijstvelden worden slaapverwekkend. Aangekomen in Halong stappen we direct op onze boot, voor een prachtige tocht door de baai. Helaas ook hier zit het weer tegen het is grijs en grauw dus geen mooie ondergaande zon vanavond. We zitten bovenop het dek en hebben zo een fraai uitzicht over de baai. Er wordt een biertje geserveerd door een iets te ijverig obertje, er wordt ons ook een glas wijn opgedrongen en even later worden we zowat het dek afgesleurd om noten te kopen op een klein bootje wat langszij komt. Miriam tuint erin, zij gaat mee en komt even later terug met twee bakjes noten rijker en 5 euro armer realiseert zij zich dat het joch wel erg ijverig bezig is om ons geld uit de zak te kloppen. Het joch wordt weggestuurd en we hebben geen last meer van hem. De overnachting is op de boot. We hebben een leuk kamertje aan boord met eigen douche en toilet wel klein maar schoon. De tafel is feestelijk gedekt en het eten smaakt erg lekker.

Dag 19, maandag 15 oktober

Vervolg boottocht, transfer naar Hanoi

Temidden van duizenden karststenen eilandjes, ziet u de zon opkomen, een uniek reismoment. Tja als het helder weer was geweest wel maar nu even niet. Het is vannacht erg warm op de kamer, om 5.00 uur sta ik op en ga lekker op het dek zitten, Wil is me net voor het is heerlijk buiten, langzaam aan zien we het licht worden helaas ontbreekt de beloofde zonsopkomst. Na het ontbijt varen we naar de grotten voor een bezoek. Mooie grotten, Ik voel me net Allice in Wonderland  het is zo groot en ruim en zoveel te zien. Jammer genoeg moeten we er iets te snel doorheen en ontbreekt de uitleg over het ontstaan, onze gids gaat niet mee.  Aan de wal staat onze bus klaar om ons ’s middags terug te brengen naar Hanoi. Onderweg hebben we een lunchstop in een souvenir tent eten een hamburger en dan door naar Hanoi. In het Hotel staan de fietsen al helemaal schoongemaakt gereed om ingepakt te worden, keurig verzorgd door onze vrolijke mecanicien. Onderweg hebben we van Tulliptours ook een schilderijtje gekregen, Hian verteld dat die zijn gemaakt door de mecanicien,  Handige jongen, hij maakt ook hele mooie foto’s

Om 19.00 uur worden we weer opgehaald om te eten in het Cyclo restaurant, erg leuk de stoelen zien eruit als Riksja’s. Wij proberen 2 tafels aan elkaar te schuiven maar dat mag niet, als even later aan de andere kant een stel vertrekt gaan we met zijn allen daar zitten dat is gezelliger.

Dag 20,dinsdag 16 oktober