Fietsvakantie 2006:  18-08-2006 tot 07-09-2006

Ons ga naar Suid Afrika.

Swaziland en Krugerpark

 Over Asfalt en Grondpad

Dag 1, vrijdag18-8-2006, verslapen……

Vliegreis Schiphol-Johannesburg.

Vertrek vanaf Schiphol, Amsterdam en aankomst in Johannesburg.

Vertrek om half elf met 30 minuten vertraging, het begon al s'morgensvroeg: de wekker gezet op half vijf althans dat dachten we, ik werd wakker en hoorde een auto stoppen, oei schrik, daar was de taxi al. Een blik op de klok liet zien dat wij al een half uur te lang op bed lagen, en de taxi een half uur te vroeg is, die zou n.l. (pas) om half zes komen, aiai, de wekker toch niet goed gezet dat is schrikken. Wij hadden dus nog tijd al dacht de chauffeur daar waarschijnlijk anders over. Snel de douche in, met de vingertoppen het gezicht natgemaakt, snel wat deo onder de oksels, kam door de haren ( de stekels stonden nog overeind) in record tempo in de kleren, koffer pakken deur open en naar buiten: goede morgen…..(de chauffeur) : Ik dacht al dat ik verkeerd was, ik zag geen licht branden??? ja sorry de wekker deed het niet en u bent te vroeg? (Klinkt toch wel uitgeslapen) dan volgt er een plat Roosendaals verhaal waarom hij zo vroeg is en dat kan ik nu even niet vertalen. Hup koffers in de auto, op naar schiphol. Ik hoop wel dat we nu niets vergeten zijn in de haast. Het is wel relaxt om zo naar schiphol te gaan, gewoon lekker zitten en nog een beetje nadutten. Op schiphol maken we al kennis met een deel van de groep, we zijn vroeg dus zien we ze een voor een arriveren.

Het is helder weer, we hebben een goed zicht op de Alpen en de woestijn is helemaal spectaculair vooral de overgang naar het zand is mooi te zien, het lijkt een beetje op de ijsbloemen die s’winters op de ramen staan, zo gaat het groen over in het zand. ook zijn er kraters te zien, je zou zo even naar beneden willen om eens op het gemak rond te kijken. De vlucht verloopt rustig en doordat er veel te zien is gaat het lekker snel.

In Johannesburg worden we door Monique opgehaald, bagage in de bus de meegebrachte fietsen op het dak en dan naar het Hotel, dat is gelukkig dichtbij. Onder het genot van een drankje maken we nader kennis met elkaar en worden er al wat fietservaringen gewisseld en de stemming zit er meteen goed in.

Dag 2   zaterdag 19-8: Transfer naar Pretoria.     De toerist uithangen.                           

Vandaag met onze bus de transfer naar Pretoria. De zon staat hoog aan de hemel en het wordt warm in de bus. In deze historische stad doen we de eerste indrukken van Zuid-Afrika op. We bezichtigen het imposante Voortrekkersmonument en krijgen hier het verhaal over de boerenoorlog.Dan verder naar het centrum met zijn fraaie regeringsgebouwen zoals het Uniegebouw waar Nelson Mandela tot eerste zwarte president van Zuid-Afrika werd  ingehuldigd. Dit is erg indrukwekkend. We krijgen ook een indruk van de Boerenrepubliek van destijds, in het Kruger Museum. Er groeit hier veel Aloë, volgens Monique wordt alles van de plant(en) voor medicinale doeleinden gebruikt Na de rondleiding gaan we ’s middags naar het Health Ressort Die Oog bij Naboomspruit, zo’n 150 kilometer verder, waar we in de heilzame bronnen kunt baden. Na de vliegreis van gisteren  en de warmte is het moeilijk om de ogen open te houden om beurten zitten we dan ook te knikkebollen. Na een dag in de bus weten we weer dat fietsen toch veel aangenamer is, ook al is het af en toe afzien want we weten dat we moeten klimmen maar de ervaring is veel intenser, het voelt vrijer, lekker je eigen tempo bepalen, de wind door de haren, geuren waarnemen, kontact met mens en dier, genieten van wat groeit en bloeit, af en toe mopperen over de kwaliteit van het (grond)pad dat alles maakt een fietsvakantie zo boeiend.   We overnachten in een Rondawel, dit zijn ronde huisjes, rond gebouwd zodat er geen geesten in de hoeken kunnen kruipen. Mensen zijn hier erg bijgelovig. We hebben vannacht gezelschap van Truusje, die in ons huisje logeert.S'avonds is er een braai, er is een groot kampvuur gemaakt waar we met zijn allen omheen zitten, het is ondertussen flink afgekoeld: graad of 10 denk ik dus kruipen we steeds dichter bij het vuur wat een aangename warmte verspreid. Vanavond wordt de volgorde van het corvee bepaald: iedereen komt aan de beurt, dagelijks twee personen, het corvee bestaat uit: s’morgens helpen met  tafeldekken voor het ontbijt en de afwas doen, s'avonds wat snijwerk voor de salade’s, tafel dekken en weer de afwas.Het eten is heerlijk, verschillende soorten vlees, maïspap, lekker brood en een lekker aardappelgerecht en heerlijke salades. Het werd een gezellige avond.

Dag 3 zondag 20-8: Aapjes kijken

Die Oog - Doorndraai Dam, 100 km.

Dit is de eerste fietsdag en tevens een van de langste routes.

Willy en Ton bijten de spits af met het corvee en hebben voor een goed ontbijt gezorgd.Ontbijt in de open lucht, heerlijk, met zijn allen aan een grote tafel, genieten van de natuur en een lekker ontbijtje. het geheel wordt opgevrolijkt door een troep blauw apen die noest proberen om er met ons eten vandoor te gaan. Een katapult brengt redding hetzij voor even want ze sluipen telkens weer dichterbij. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik er toch wel lol in heb want thuis komt dit nooit voor, onze reisleidster denkt daar anders over. We krijgen eerst een briefing: het verloop van de route en wat we allemaal tegen kunnen komen en wat we wel en vooral niet moeten doen als we oog in oog met dieren komen te staan.

Na het ontbijt worden de fietsen rijklaar gemaakt, dat is elke keer weer een heel gedoe. Ook nu laten de apen ons niet met rust het blijft opletten dat ze niet met onze spullen er vandoor gaan. En dan eindelijk mogen we op de fiets stappen, het avontuur tegemoet. Monique gaat eerst boodschappen doen voor het eten voor vandaag en zal ons later weer inhalen. Al na een paar honderd meter bij een wegsplitsing krijgt Hille een klapband, een flinke scheur in de buitenband, niet te repareren, daar moet Monique aan te pas komen. Monique wordt gebeld en beloofd zo snel mogelijk bij ons te zijn. Een paar mensen houden Hille gezelschap en de rest fietst rustig door we moeten tenslotte ook nog flink klimmen en dan raak ik toch achter. We zien een paar bokken, het wordt ook al wat heuvelig, op de klim hebben we een koffiestop, hier krijgen we uitleg over de bouw van termietenheuvels die eruitzien als zandkastelen. Ook komt er een jonge op een fiets vragen of we een fietspomp hebben, zo te zien is zijn band hartstikke lek, achterop heeft hij een grote houtenkist, zijn geluidsbox. Tjeert en Dick gaan zijn band plakken, van Monique krijgt hij ook nog een oud zadel ( mijn zadel, ik heb een nieuw gekregen) breedlachend vervolgd hij zijn weg.  Met de rode Waterbergreeks aan de linkerzijde fietsen we door het weidse, glooiende landschap van het bosveld (Bushveld) en tussen de manshoge Nabomen (Euforbia‘s) en Aloë. De route gaat de komende dagen over de oude weg Kaapstad-Caïro. De natuur langs deze weg is geclassificeerd als natuurgebied. Het is nog erg kaal het is hier nog winter, bijna lente hier en daar vertonen de bomen al wat groen blaadjes. We blijven speurend rondkijken naar wild, het ziet er naar uit dat er niet veel is losgelaten vandaag hahaha. Weldra komen de bergen in zicht waar we de komende dagen overheen moeten. Dat belooft een paar stevige klimmetjes zo te zien, ik ga me daar maar vast op voorbereiden. We komen door het dorpje Naboomspruit, en passeren een bruggetje met de naam: Kootjie Se Loop, de meest leuke namen kom je hier tegen, je zou van elk naambordje een foto willen maken. Aan het einde van de route richting Doorndraai Dam wordt het pad heuvelachtig grondpad met wasbord dit is al een voorproefje voor wat ons tijdens de reis nog te wachten staat. Om 4 uur arriveren we in het prachtige natuurgebied Doorndraai Dam aan de voet van de imposante Hangklipberg. Hier kunnen we de eerste antilopen bekijken tussen de roodgekleurde bergkloven en aan de oevers van de dam, helaas staan ze erg ver weg. Eerst even een biertje en dan zetten we voor het eerst onze tent op, dat valt niet tegen, het is zo gebeurd, spannend een nieuw avontuur, het is hier heel mooi, rustgevend, lekker ruim. Het wordt hier om 6 uur al donker dat is wel jammer. Er moet hout worden gesprokkeld voor het kampvuur, Cor raakt gewond door een afbrekende tak, de eerste pleisters worden al geplakt.

Het is weer heel gezellig rond het kampvuur en we krijgen heerlijk eten: courgettesoep, een lekkere spaghetti en een toetje. Er is hier een geweldige sterrenhemel, We krijgen les in sterrenkunde: Monique laat ons zien waar het zuiderkruis staat en hoe we het zuiden kunnen bepalen.Zo staan we weer een uur naar de hemel te staren.Doodmoe vallen we tenslotte de tent in, goed aankleden want het is erg koud.

Dag 4, maandag 21-8: Ontwaken aan het meer.    

Doorndraai Dam - Percy Fyfe, 90 km.

Vanaf het natuurgebied fietsen we  door het heuvelachtige gebied van de Waterbergen verder via de tinmijnen naar het historische Potgietersrust/Mokopane. Ooit de tijdelijke hoofdstad van de Transvaal tijdens de Tweede Boerenoorlog in 1900. Na dit dorpje gaat het over een glooiend grondpad naar het natuurpark Percy Fyfe.

S’morgens om 6 uur wordt ik wakker na een onrustig nachtje, het is toch wel wennen om in een tent te slapen hoewel het niet tegengevallen is. Er dringen allerlei geluiden van buiten de tent binnen dat wekt de nieuwsgierigheid, dus tentdoek open en even een kijkje nemen. Bij het meer staan bokken te grazen, vissen springen met een grote plons boven het water, de vogels kondigen met luid gezang de lente aan, en al snel komt de zon op. Wat is dit een fantastische beleving: ontwaken met de natuur. We gaan even wassen en aankleden en daarna de tent inpakken. Het zonnetje wordt al warmer het voelt meteen heerlijk, ondertussen is de corvee ploeg het ontbijt al aan het voorbereiden. Het was vannacht niet zo koud als we hadden verwacht.

Tijdens het ontbijt worden we weer omsingeld door de apen, de katapult komt er weer aan te pas. We zien hier de eerste neushoornvogels en gekuifde boomhakkers die een fraai lied voor ons zingen.

Na het ontbijt gaan we op weg, even buiten de poort staat Hille weer met een lekke band. Het wordt een stevige fietstocht vandaag. De weg begint al met kleine klimmetjes, het eerste wild wat we zien is een struisvogel. We rijden door een drybush landschap wat overgaat in een zandpad dat voornamelijk stijgend is, hier is het echt ploeteren met ook nog een stevige wind krijgen we dit niet echt cadeau. Cor krijgt een lekke band, istie niet blij mee. Het is wel erg mooi hier en dat maakt weer veel goed. We rijden naast een spoorlijn en passeren Rotterdam: ja het staat er echt. Leuk voor Truusje, die komt uit Rotterdam en krijgt dus van iedereen te horen dat ze thuis is. We zetten weer snel de tent op  want het gaat zo donker worden, dan douchen en aankleden, meteen al het thermospul aan want er staat hier een stevige koude wind. Dan gezamenlijk om het kampvuur lekker met een biertje de dag evalueren. Ondertussen zorgen dat het vuur blijft branden. Door de stevige wind is het zelfs bij het vuur koud.

 Het eten wordt vandaag gekookt in een kanibalenpot: Gele rijst met een curry,( gele rijst heet hier begraafnisreist). De kanibalenpot staat boven een kolenvuurtje. Het smaakt weer heerlijk. We drinken nog een slaapmutsje (marulla) en dan de tent in.

 Dag 5, Dinsdag 22-8: Wildspotten in natuurreservaat

Percy Fyfe - Pietersburg (Polokwane), 80 km.

De weg volgt glooiend verder. Het eerste deel van de etappe fietsen we over het grondpad door het ruige natuurpark. Er zijn prachtige vergezichten over het landschap waar ooit ’s werelds oudste oermens ronddwaalde: de Australopithecus africanus. Restanten van de halfmens en halfaap zijn in de Makapangrotten gevonden. Eenmaal op het asfalt fietsen we langs de tabakvelden, pindafarms en katoenplantages richting Pietersburg/Polokwane, de hoofdstad van de Noordelijke Provincie. In Pietersburg overnachten we aan de rand van de stad in een natuurwildpark

Het slapen ging iets beter vannacht, tegen dat het licht werd kwam er een stevige wind opzetten, er werd flink aan de tent gerukt. Vannacht werd ik door een schrapend geluid gewekt, wat is dit toch? Zou het een beest zijn? Het geluid komt van vlak naast de tent. Voorzichtig strek ik mijn arm en voel tegen de zijkant van de tent, ik voel tegendruk, zou er dan toch een beest tegen de tent liggen? Ik transpireerde al maar nu breekt het zweet echt uit, het geluid blijft voortduren en ik heb niet het lef om mijn hoofd buiten de tent te steken. Nog eens voorzichtig voelen, de tegendruk blijft net als het geluid. Na een tijdje te hebben geluisterd komt langzaam het besef dat het de wind is die tegen de tent beukt en het schrapend geluid moet van een ring zijn die om de haring zit. Toch maar weer proberen te slapen. De volgende morgen blijkt dat ik niet de enige was die dacht dat er beesten zaten gelukkig kunnen we er met zijn allen om lachen. Het opruimen van de tent is vandaag door de wind ook geen eenvoudig klusje, zodra de haringen los zijn vliegen de tenten door de lucht, het is handen en voetenwerk. We zitten hier op 1400 mtr en het is vrij vlak de wind heeft vrij spel. Vanmorgen hebben we mannenjam bij het ontbijt = marmelade. 

Het eerste deel van de tocht gaat over grondpad met stevig wasbordprofiel, hobbelpad en deels mulzand, de weg wordt geschraapt maar daar hebben wij nog niks aan. We krijgen het weer niet cadeau vandaag. Het weer is vandaag op de wind na, heel aangenaam.  Eenmaal op de asfaltweg kunnen we weer even doortrappen en passeren div. boerderijen. Pietersburg is een drukke rumoerige stad, uit de winkels schalt luidruchtige muziek bedoelt om de klanten binnen te halen ik betwijfel of dat zo lukt wij fietsen in ieder geval snel door op naar het natuurreservaat. Dat wordt wel weer grondpad fietsen. We zien wat bokken en dan ineens staan we tussen de giraffen, wow, dit is echt geweldig, wat een beleving, dit maakt emotie’s los, het is niet te beschrijven wat je nu voelt. We stappen af, maken foto,s en een stukje video en kijken wat de giraffen gaan doen, zij op hun beurt bekijken ons en weten niet of ze weg moeten rennen of blijven staan, plots steken ze over en even verder staan ze aan de andere kant van het pad pirouettes te draaien.  Monique heeft voor vanavond een huis voor ons gehuurd, dit wordt slapen met rondom het huis wild, er lopen hier ook neushoorns. Rondom het huis liggen overal grote doorns zo scherp als een dolk op de grond, Tjeert maakt een proefritje op de fiets van Willie en rijd 6 gaten in de band, dat wordt plakken, de volgende morgen brengen we de fiets op de schouders naar het hek, dat wil zeggen: Cor doet dat.

Na de kamerinspectie (wij hebben de hele bovenverdieping), en een lekkere douche zitten we heerlijk buiten in het zonnetje er komen wat bokken voorbij en parelhoenders. We genieten hier van een mooie zonsondergang en ineens is het dan weer donker. Monique heeft weer heerlijk gekookt, we zitten weer met zijn allen om een kampvuur Het koelt ook weer sterk af.

We eten: groente aardappelpot en gegrild lamsvlees, erg lekker. Sticky toffy pudding toe.

Dag 6, Woensdag 23-8: Beuken tegen de wind.

Polokwane (Pietersburg) - Tzaneen, 90 km.

Het landschap vanaf Pietersburg wordt heuveliger en meer bosrijk. Er staan een paar fikse klimmen te wachten. We fietsen langs de vele Afrikaanse hutjes van de Noord-Sotho stam op de heuvels en door de vallei van de Magoebaskloof met zijn watervallen. Tzaneen is het middelpunt van deze streek en aan de rand van dit kleine stadje en aan de oevers van de Letabarivier is de overnachting.

Zoals gewoonlijk zijn we weer om 6 uur wakker, vanuit bed kijken we ver weg in de bush, er staat een roedel parelhoenders bij de drinkplaats, zij spelen daar heerlijk rond met zijn allen. In de verte trekt een kudde dieren voorbij, te ver weg om precies te kunnen zien wat het is. Het belooft een pittig dagje te worden vandaag. We vertrekken met zijn zessen, we moeten eerst door mul zand ploegen Miep besluit terug te gaan en de bus in te stappen,Na het grondpad volgt er een stijging, met de wind vol op de kop is het echt beuken. Onderweg zien we apen oversteken. De weg is lang en de stormachtige wind maakt het klimmen dubbel zo zwaar, dit zijn de momenten waarop ik mij afvraag of ik dit nu echt wel zo leuk vind???  Ja nog steeds, het zit nu even tegen maar dit duurt niet de hele dag, er is voldoende afwisseling om het leuk te blijven vinden.

We worden ingehaald door Monique die vraagt of alles OK is? Ja hoor alles fijn. Dan rijd ze terug want Truusje, Erik en Jaap zijn achtergebleven, eerst hadden ze een lekke band en toen kwamen ze een neushoorn tegen, Dat is wel leuk maar zij hebben hiermee iets te veel tijd verspeeld, zij hebben kennelijk  de route niet helemaal goed ingeschat en gaan het zo niet redden. Monique heeft ze in laten stappen en bij ons in de buurt weer op de fiets laten stappen.Jaap heeft last van zijn knie en blijft in de bus. Toen Monique ons weer inhaalde zij ze met een brede grijns: jullie zijn er bijna, dan begint de stijging hahahaha, prettig te horen als je nog niks anders hebt gedaan dan klimmen. Boven op het hoogste punt van de klim zorgt Monique voor een verassende ontvangst, zij staat iedereen juichend  en fluitend op te wachten en met een high five en: je hebt het gehaald zorgt zij voor een bijzonder leuke aankomst die je bijna doet vergeten dat je zo zwaar hebt moeten klimmen. De stoeltjes staan klaar inclusief een deken want het is hierboven erg koud en Miep voorziet iedereen van koekjes en een lekker soepje, wat een verwennerij.

Lekker even zitten en op adem komen. Dan snel weer verder, eerst nog een paar klimmetjes en dan voornamelijk dalen. Cor heeft weer een lekke band, met hulp is de band weer snel gerepareerd en gaat het weer verder. Ondertussen zien we het landschap veranderen van dry bush naar bananen, palmen en theeplantage’s Er staan ook mooie bloesembomen onderweg, alweer een teken van de naderende lente. We staan ineens voor de ingang van het natuurreservaat en voor onze neus gaat de slagboom dicht, en wordt ons door de bewaker  gevraagd waar we moeten zijn?? Ja hier natuurlijk! Dat bedoelde hij dus niet hij zegt kom naar hier, en laat ons vervolgens zien hoe we moeten rijden, rechtsaf de rimboe in naar de kampeerplaats, bay dankie man.

Nog een keer gaan we het gevecht met het grondpad aan vandaag en dan kunnen we ons tentje weer opzetten. Ondanks de zware tocht voelen we ons niet echt moe, ik voel me erg voldaan dat ik het weer gehaald heb. Kleding bij elkaar zoeken en dan eerst lekker een biertje. De versnapering bij het biertje bestaat vandaag uit gerookte rupsen, ahum even slikken, ook dat moeten we even testen, waar ze naar smaken valt niet te definiëren, dus zeggen we maar gewoon naar kip hahahahaha. En ook nu geld weer voor een paar mensen: wat de boer niet kent…………Ondertussen maakt Monique zich al weer druk met ons avondmaal, vandaag komt de skottelbraai uit de doos. Wij gaan eerst lekker douchen en dan genieten van het heerlijke eten: pasta met kip en gemengde groenten.  Ook dit smaakt weer erg lekker.

Als we in de tent zijn laten we het doek nog even open, op zo’n prachtige kampeerplek ga je niet meteen slappen, we willen nog even van de stilte genieten. We zitten aan de rand van het meer, sterren kijken, horen allerlei geluiden, en bijna vliegt er een vleermuisje binnen, net op tijd draait hij om, wow dat was schrikken, dit is weer even een flinke adrenaline shot. Het is heerlijk om zo nog even na te genieten, zo lekker vrij in de natuur ver weg van de beschaafde wereld.

  Dag 7, Donderdag 24 – 8: Eerste Corvee……  

Rustdag Tzaneen

In de stad Tzaneen  de cultuur van de Noord-Sotho stam proeven met hun legendarische geschiedenis van de regenkoningin, Modjadji.

Vannacht wordt ik wakker van een geluid waar we niet op hebben gerekend: regen,volgens Monique heeft het tijdens deze reis nog nooit geregend, nu dus wel, zal wel komen omdat wij erbij zijn. Minder prettig vind ik het dat de regen wordt begeleid door onweer, dat klinkt toch wel erg hard door in een tentje, we staan ook nog bij een boom, van slapen komt zo niet veel meer terecht.

Deze morgen heb ik samen met Dick Corvee dienst. Monique is al vroeg op pad want de bus moest naar de garage voor controle beurt. Daar het nog steeds regent, de tafels en stoelen nat zijn besluiten we om in de wasruimte te dekken, zitten we in ieder geval droog, er zijn daar banken en smalle tafels, beetje improviseren maar wel gezellig. Monique is op tijd terug en gaat eieren en spek bakken. Na het ontbijt even een wasje doen, en dan lekker bij de tent zitten, beetje rondkijken, fotootje maken, van de natuur genieten, er fladderen allerlei vogels voorbij.

S’middags worden we naar Tzaneen gebracht, en kunnen daar wat winkelen en mailen, en met de hele ploeg drinken we wat en hebben veel plezier. Om 5 uur worden we weer opgehaald, net als de fietsen die bij de fietsenmaker stonden  en weer zijn gerepareerd. Onderweg besluit Monique dat we wel meteen kunnen gaan eten. Het is erg gezellig, leuk restaurantje.Hille heeft een nieuw shirt gekocht en komt vanavond helemaal los, veel gelachen. Het eten dat overblijft wordt ingepakt, Monique deelt het onderweg uit aan mensen die er heel blij mee zijn. als we terug komen bij de camping staan we voor een gesloten hek, toeteren, fluiten, roepen, lichtsignalen het helpt niet er komt niemand opdagen.  Het hek wordt opgetild en Monique kruipt eronderdoor om iemand te gaan zoeken die de poort openmaakt. Uiteindelijk komt er een mannetje aanlopen, er volgt een kleine woordenwisseling en dan mogen we toch naar binnen.

  

Dag 8, Vrijdag 25 -8: Son komt op enSon zakt weer…..   

Tzaneen - Hippo Pools, 50/95km.

De tocht tussen Tzaneen en Hippo Pools is een lange route door het glooiende landschap van het zogenaamde Lowveld in de Vallei van de Olifanten. In de vorige eeuw zwierven hier vele van deze machtige dieren rond. Nu zijn er de theeplantages, citrusboomgaarden en mijnen waar onder meer edelmetalen en -stenen worden gedolven in Gravelot en Mica (Mica werd vroeger bij ons gebruikt als kachelruitjes) De olifanten komen nog voor in de natuurgebieden die hier liggen en waar u ook langs fietst. Hier en daar zijn op de route de reusachtige Baobab bomen zien. Aan het eind van de dag overnachten we in een huis aan de Olifantsrivier in Hippo Pools met als speciale avondgasten nijlpaarden en krokodillen.

Vanmorgen om 6 uur weer naast de tent, dus kon ik intens genieten van een mooie zonsopkomst, de dauw over het water dempt de dierengeluiden in de verte, vogels beginnen al te roepen de lucht kleurt rood en ineens is daar de zon, een nieuwe dag begint als een sprookje.We ruimen al vroeg de tent op, Cor heeft vandaag corve dus moet al vroeg aantreden. Het is al heerlijk buiten, we hebben ook weer aapjes bij het ontbijt, dat is weer oppassen voor de spullen. Na de afwas vertrekken we. Cor heeft al snel een lekke band, balen, maar met hulp is de band weer snel gerepareerd.

Het is een fijne weg om te rijden, op en af, overal sinaasappelplantages die een heerlijke geur verspreiden. Bij een padstal kopen we mandarijnen, Cor zoekt er 6 uit,  de verkoper probeert ons duidelijk te maken dat het alleen per doos gaat, dat is teveel voor ons om mee te nemen, ieder 2 hebben we even genoeg aan dus betalen we een doos en hij ziet maar.

Onderweg moeten we wild spotten, we zien een bok en wrattenzwijnen de beloofde olifanten komen niet opdagen . Hier en daar zien we vrachtauto’s vol met mandarijnen en sinasappels, een kleurrijk gezicht. En dan eindelijk de afslag naar Hippo Pools, We logeren hier in een huis, in een hele mooie sfeervolle kamer met uitzicht op de rivier waar de Hippo’s in zwemmen, de krokodillen krijgen we niet te zien. De nijlpaarden brengen een vreemd brullend geluid voort, als dat vannacht ook doorgaat komt er van slapen niet veel terecht.

Na het douchen zitten we lekker buiten op de veranda met uitzicht op de Hippo’s, iedereen waagt het even om aan de waterkant foto’s te maken. Ik zie een vreemd dier over een boomstam lopen, het blijkt een boommuis te zijn.

Dit is wel heel erg leuk. We eten buiten, een heerlijke groentepot met gegrilde kip, vooraf hebben we springrol’s en toe schuimgebak. Het smaakte allemaal weer heerlijk Monique heeft weer geweldig goed haar best gedaan.

Dag 9, zaterdag 26 augustus: de canyon in

Hippo Pools - Blyde River Canyon, 60/90 km.

Deze dag wordt een pittige fietsdag met twee stevige klimmen. Het eerste gedeelte van de route vanaf Hippo Pools gaat door het glooiende savannahveld. Onderweg fietsen we langs de vele privaat wildreservaten. Ook zien we  weer enkele Baobab bomen en komen we kraampjes tegen met Afrikaanse producten en kunst. Dan begint een lange zware klim over de Abel Erasmus pas met prachtige uitzichten over het landschap. Eenmaal over de pas moeten we wederom klimmen om in een van de spectaculairste natuurwonderen van Zuid-Afrika aan te komen: Blyde River Canyon natuurreservaat. De camping waar we overnachten, ligt op de top van dit natuurgebied

De hele nacht door hoorde we rare geluiden van onderandere de Hippo’s en  vooral een beluste struisvogel. Aangezien het hier echt pikdonker is kan ik buiten geen enkel dier ontwaren.  Snel de troep opruimen en dan weer naar buiten, de Hippo,s plenzen weer in het water alsof ze er niet uitgeweest zijn. Tot het ontbijt nog lekker relaxt hier ronddwalen. Na ontbijt en de afwas stappen we weer op. In de keuken zien we nog een staartloze zwaardschorpioenspin (deze is niet giftig en bijt niet) die zich onder een opbergkrat had verschanst, snel nog even de camera gepakt.

De koffiestop is vandaag op 39 KM. Daarna veranderd het landschap en gaan we de pas over en door de canyon. We rijden door een schitterende natuur, wel stevig klimmen tot de tweede koffiestop, dit deel ga ik even in de bus dan kan Cor een keer zijn eigen tempo rijden, ik ben niet zo’n goeie klimmer dus staat hij steeds op mij te wachten, wel lief natuurlijk maar hij kan zo nooit in zijn ritme blijven. Het is ook wel leuk om de groep vanuit de bus te filmen.  De tweede stop is op het hoogste punt van de pas, er ligt veel troep en vooral veel glas op de weg. Miep veegt het glas weg met de handveger om te voorkomen dat er iemand op lek rijdt. Een voor een komen ze vervolgens boven. Ondertussen was Monique nog even teruggereden om te kijken of alles goed ging met Truusje, die reed n.l. alleen achteraan en ze moest door een dorpje waar nogal wat brutale jongelui rondliepen, alles was OK. Na de koffie gaat mijn fiets weer van het dak en fiets ik het laatste deel weer heerlijk mee,eerst komt er een flinke afdaling en daarna nog een klim dus nog even stevig op de pedalen. En dan ineens zijn we er weer. Snel tent opzetten, douchen en dan lekker zitten. Er staat hier een stevige wind, Monique zet de bus zo weg dat we tegen de wind beschermd worden, we hebben hier geen kampvuur vanavond. Alle tenten staan nu vrij dicht naast elkaar, er staan hier meerdere mensen op de camping.

Terwijl we aan een biertje zitten begint de corve ploeg al met de voorbereidingen. We helpen Ton mee de champignons te snijden. We krijgen eerst soep, daar wordt je warm van. Later staat er een pasta op het menu met een heerlijke saus en een smakelijke salade, als toetje hebben we een soort van dadeltaartje met vanille saus.

Intussen is het flink afgekoeld dus verhuizen we naar de TV-kamer. Dat is wennen om zo binnen te zitten, het is wel behaaglijk binnen. Al snel zijn we  unaniem van mening dat TV kijken niks is, dus gaat de TV weer uit en vermaken we ons met grappen en grollen, dat lukt aardig. Monique staat op en gaat de slaapmutsjes halen zij doet even stiekem het licht uit het is meteen aardedonker en iedereen begint te schreeuwen, dat is lachen. Na een neutje krijgen we slaap het valt niet mee om de ogen open te houden dus zoeken we de tent op.

Dag 10, Zondag 27 Augustus: Klein ongelukje.

Rustdag Blyde River Canyon.

Blyde River Canyon is een natuurgebied bestaande uit grillige gevormde bergen waartussen de watervallen al miljoenen jaren lang het gesteente uitslijpen. De Blyde Rivier stroomt door deze vruchtbare vallei. De camping heeft ondermeer een zwembad en golfbaan. Er is een mogelijkheid om een schitterende wandeltocht te maken langs de rand van het ravijn.

Vandaag een beetje uitgeslapen: om half 7 wakker, buiten hoor ik Monique al stoeien met een aap, die is er met een zak rijst vandoor, die ligt nu boven in een boom, daar gaat ons eten. Het is toch anders om op zo’n camping te zitten dan in de vrije natuur, we staan hier ook veel dichter bij elkaar.

Tijdens het ontbijt rukken de apen weer op, ze halen de bananen zo van tafel dat gaat zo snel dat we er niet meteen erg in hebben. De katapult komt weer tevoorschijn en we hebben een nieuw tijdverdrijf: apen jagen. Vandaag doen we een tocht door de Canyon, een prachtig mooi stuk natuur, we krijgen veel uitleg van Monique, b.v. het ontstaan van nieuwe grotten door het druppen van het water. We moeten ook steeds watertjes oversteken dit gaat natuurlijk met veel lawaai. De natuur is erg mooi, overal staat hier een klein soort Iris. Ineens knots ik met mijn knie tegen een afgebroken tak die uit de grond omhoog steekt,au au, even kijken: ziet eruit als een v-vormige deuk, door wat op de wond te drukken komt er bloed uit. Ziet er niet goed uit, heb ik weer. Loop ik boven mijn hoofd een uitstekende tak in de gaten te houden en dan heb je dit, balen maar ja het is weer gebeurd. Monique wordt teruggeroepen, zij kijkt erg bedenkelijk en spreekt uit wat ik alleen nog maar heb gedacht en stilletjes gehoopt dat het niet nodig zou zijn: hier moet je even mee naar het ziekenhuis. De wond wordt met een paar flinke kruislings geplaatste pleisters vastgezet, Jaap die een kniebrase draagt wordt  verzocht (lees gecommandeerd) zijn brase af te staan tot we terug zijn, wat hij ook braaf doet, ik ben hem ook zeer dankbaar, het voelt goed onderweg, alles blijft goed op zijn plaats, herhaaldelijk vraagt Monique of de wond niet klopt? Nee gelukkig niet. Er moet nog stevig geklommen worden en div. watertjes oversteken van Tjeerd kreeg ik nog een stok dat helpt ook alweer en Monique sjort mij overal over omhoog daar waar het moeilijk is. Er wordt nog een drinkstop gemaakt bij het restaurant waar we sávonds gaan eten, lekker buiten op het terras met uitzicht op de rondawels. dan gaan we eerst lunchen, een heerlijke tonijn salade met avocado. Na de lunch op naar het ziekenhuis. Dat wordt ook weer een klucht, eerstmelden aan de balie bij een stelletje ongeïnteresseerde dames, die ons uiteindelijk doorverwijzen naar een verpleegster hm hm hm, meer komt er niet uit en dan besluit ze dat er eerst bloeddruk gemeten moet worden, moet niet gekker worden, dan komt de dokter erbij, kijkt even en zegt ik moet hechten waarop Monique meteen naar buiten rent.

Cor vlucht de gang op daar zit ik dan. Het ritueel begint: wond schoonmaken, afdekken en dan verdoven, dat is geen fijn gevoel. Er gaan 6 hechtingen in, verband erom wat er overmorgen weer af mag, dan nog wat administratieve rompslomp, wat pijnstillers en een kuurtje en dan is het gebeurd.

Ondertussen heeft Monique de bus iets te goed afgesloten, de sleutels liggen erin, probleem. De hele security ploeg staat om de bus, met vereende krachten wordt geprobeerd een raam open te krijgen, uiteindelijk lukt het om een zijraampje open te maken, van het portier is dan al  een rubber gesloopt wat er weer terug op moet. Nu terug naar het kamp onderweg wordt giechelend een plannetje bedacht om de mannen mij uit de bus te laten dragen, we moeten zo lachen dat dat niks wordt natuurlijk. De rest van de middag brengen we lekker lui buiten door. S'avonds hebben we lekker gegeten in het restaurant, niet zo lekker als bij Monique. Het is moeilijk slapen vannacht, ik kan niet de juiste houding vinden mij knie begint steeds meer pijn te doen.

Dag 11, Maandag 28 Augustus: verplicht in de bus zitten.

Blyde River Canyon - Pelgrim’s Rust, 60/80km

Tijdens deze dag is het ene uitzicht over het landschap nog mooier dan de andere dagen. Het eerste gedeelte naar het uitzichtspunt de Drie Rondawels, dalen we  af tot aan de wonderlijke kolkgaten bij Bourke’s Luck, de uitgesleten rotsformaties. De route daarna is voornamelijk heuvelig met lange geleidelijke afdalingen en klimmen. Onderweg kunnen we naar de verschillende watervallen kijken en onder meer ‘God’s Window’ bezoeken. Een uitzichtpunt waar je letterlijk over de wereld aan je voeten kijkt. Voorbij Graskop moeten we  echter nog even stevig klimmen om bij het authentieke goudzoekerdorpje Pelgrims Rust uit te komen. Hier is nog de goudkoorts te proeven die op deze plek meer als honderd jaar geleden woedde. De overnachting is op een camping in dit dorp. Het was vannacht de koudste nacht tot nu toe: een halve graad boven 0. Vandaag wordt het verplicht in de bus, het gaat nog niet zo lekker ik neem niks in want ik wil voelen hoe het met de pijn gaat of het minder wordt. We ruimen de tent op en de tafel wordt gedekt, de apen komen ons ook al weer gezelschap houden. De groep vertrekt op de fiets en ik help de corve ploeg nog even opruimen zodat zij ook kunnen vertrekken. Bij de buren ontstaat er commotie als de Bavianen oprukken en hun tent belagen, de kids komen nog even de katapult lenen.Dan is het voor ons ook tijd om met de bus te vertrekken. Het is een mooie route, schitterende vergezichten, jammer om in de bus te moeten zitten. Bij de eerste uitzicht post is geen fietser te zien dus rijden we door tot de pothole’s, volgens de poortwachter zijn er al 2 doorgereden, dat blijken achteraf Cor en Dick te zijn.

Ik kijk hier even rond, helaas kan ik niet helemaal tot beneden lopen. Er staan hier souvenirstalletjes en een groep dames zingt en danst, leuk voor de film. Ik koop hier een ketting en een armband. We weten nu even niet waar iedereen uithangt, we vertrekken weer en zien dan 3 man de poort indraaien, Monique rijd even terug om te waarschuwen dat ze niet al te lang hier moeten blijven want dan komen ze in tijdnood. Monique berekend onderweg steeds hoe lang ze nog moeten fietsen. Het is vandaag een lange klimdag. Wij rijden door naar Gods window en genieten daar van een adembenemend uitzicht.  Vandaar weer door naar graskop, onderweg passeren we de fietsers, Cor en Dick zijn al in Graskop we zien ze al van ver.

Monique gaat hier inkopen doen voor het avondmaal, ondertussen verzamelen we op een terrasje voor een drankje. Dan zwaai ik iedereen weer uit en moet nog even wachten op Monique. Ik struin nog even door de winkels en wordt opgehouden door een notenverkoper: he moeder lekkere macadamia kopen? Dat kan hier op elke hoek van de straat. Daar komt Monique en we vervolgen onze weg naar Pelgrims rust, het oude goudzoekers stadje. En door naar de camping, het is hier wel wat lawaaiig maar we hebben wel weer kampvuur. Het koelt weer sterk af vanavond, gehuld in een deken zitten we op de bank.

Dag 12, Dinsdag 29 augustus: weer voorzichtig fietsen.       

Pelgrims Rust - Lydenburg, 60 km.

De route is weliswaar niet lang, maar we moeten deze dag een paar keer flink op de pedalen staan. De eerste pas die we overwinnen is de Robberspas. Vlak na Pelgrims Rust gaan we over de Blyde Rivier bij Joubert’s Brug, waarnaar de klim over de Robberspas begint. Op deze route  fraaie uitzichten over het bergachtige landschap waar de voormalige goudvelden waren. Na de pas gaat de route verder over Verraaiersnek naar Lydenburg. Hier overnachten we op een camping aan de rand van dit dorp.

Het was weer een koude nacht: ½ gr boven 0. De dauw ligt nog op het gras enigszins opgewonden ga ik naar Monique vandaag mag het verband er weer af, een spannend moment.

De wond ziet er goed uit, we plakken er een pleister op en dan ga ik eerst proberen of ik zo kan fietsen, de wond trekt niet meer zo erg als gisteren en het voelt ook niet meer zo stijf. Toch is fietsen even een ander verhaal, nogal pijnlijk dus pijnstiller innemen, kiezen op elkaar en met de klim van de pas de bus in om extreme belasting tegen te gaan.

Na het ontbijt fietsen we terug naar Pelgrimsrust om het dorp te verkennen. Het dorp is nog steeds in de oude stijl van de goudzoekers. In het begin gaat het nog wat lastig met het buigen van de knie maar zoals altijd: oefening baart kunst. We bekijken het museum en kopen een kaart, leuk dorpje echt toeristisch, elke bus wordt hier naar toe gereden, en ook wij genieten ervan. Monique pikt ons hier op want de steile klim is niet goed voor mijn knie. Onderweg kan ik weer even de fietsers opnemen en een paar mooi vergezichten vastleggen. We zien nog lang de oude spoorlijn lopen en de happen uit de berg laten zien dat hier flink naar goud is gezocht. Een voor een passeren we de fietsers die zich tegen de berg opworstelen, het is afzien. Wij wachten op het hoogste punt van de pas en hier gaat mijn fiets weer van het dak, heerlijk ik mag weer opstappen. Het eerste stuk is dalend met afwisselend een licht klimmetje, langzaam aan verdwijnt de stijfheid in mijn knie door het trappen.  Bij een oude spoorbrug stoppen we even om een foto te maken en lekker even rondkijken om van de natuur te genieten. In Lydenburg  drinken we koffie op een terrasje en dan weer door naar Dulstroom. Er waait hier een stevige wind over de vlakte die het tentje opzetten niet makkelijk maakt. We eten vanavond een broccoli soep, Goulash en als toetje krijgen we taart. Na het eten rijden we naar een bar in de buurt, het koelt erg af en met die harde wind is buiten zitten niet echt aangenaam, we hebben hier geen kampvuur. In de bar is het lekker warm en gezellig, in het begin is het een beetje onwennig om weer binnen te zitten, tegelijkertijd is ook wel weer leuk om eens iets anders te doen.

 Dag 13, Woensdag 30 augustus, Long Tom

Lydenburg- Hazyview, 50/100 km.

Dit wordt een pittige fietsdag. Vanaf Lydenburg gaan we richting Sabie over de historische Long Tom pas. 700 meter stijgen naar het hoogste punt op 2150m, met  een mooi uitzicht over fluweelachtige heuvels van de Long Tom Pas. Een heerlijke afdaling volgt naar het dorpje Sabie. Na Sabie gaat het over de Bergvliet pas, door een bosrijk gebied en langs de gelijknamige rivier. Nabij Hazyview is de overnachting in comfortabele huisjes.

Het was alweer een koude nacht, maar de zon schijnt alweer en dan voelt het meteen al een stuk aangenamer als de tent opengaat. De tent is droog dus snel inpakken. Vandaag gaan we richting Kruger park. Het eerste stuk moet er weer stevig  worden geklommen: we moeten de Long Tompas over. Genoemd naar het kanon waarmee de boerenoorlog werd bevochten. Bij staircase uitzichtpunt is de koffiestop met een geweldig mooi uitzicht. Daarna volgt er een flinke daling met uitzicht op de Long Tom kraters. Langzaamaan verandert de vegetatie in bosbouw, later in bananen, macadamianoten en papaja plantages. De weg is hier heuvelig en bij Hazyvieuw klauteren we als kleine kinderen over het kanon en dan dalen we verder de laatste vijf heuveltjes over.

We logeren in: Aan de vliet in een Rondewa, de fietsen worden op de aanhanger geladen want morgen rijden we het Krugerpark in. We eten in het huis van Monique, het huis is leeggeruimd en onze eigen lange tafels en banken staan binnen. De tafel wordt heel feestelijk gedekt en we krijgen een lekkere braai: gerookte schoudernek die in de folie op de braai wordt gegaard, erg lekker. Vooraf hebben we een forel salade, fruitsalade toe. Het is weer een gezellige avond, na het eten staan we lekker buiten bij het vuurtje. Genieten van de geluiden uit de natuur.

Dag 14, donderdag 31 augustus, op naar de wilde dieren

Hazyview, Kruger Park (Skukuza), rondtour.

We gaan vroeg in de ochtend naar het beroemde Kruger Nationaal Park. In de minibus rijden we door dit fantastische park op zoek naar de vele wilde dieren. We overnachten in Skukuza rustkamp. Helaas, maar om begrijpelijke redenen, kunnen wij hier niet fietsen.

Na het ontbijt de bus in, onderweg wordt nog een stop gemaakt om wat boodschappen te doen in een shopping mall, hier kunnen we even mailen, even in de bewoonde wereld, dan op naar het Kruger hier hebben we immers naar uitgekeken. Eenmaal binnen de hekkens van het Kruger zien we al snel Impala’s, grappige beesten, het voer voor de wilde dieren. Dan Gnoe, Giraffen en Zebra’s, buffels en nog meer impala’s. De rit is mooi en spannend, nijverig speuren we naar wild. Monique ziet aan de drollen wat voor beesten er in de buurt zitten en of ze er pas waren of dat het al even geleden is. We krijgen veel informatie, handig zo’n wildrancher als gids. Dit is wel heel erg leuk, telkens zien we weer andere dieren, ik krijg er geen genoeg van, geweldig die natuur hier. Op Skukuza is het zoeken naar een geschikte plek om ons kamp op te slaan. Het is er erg druk uiteindelijk nestellen we ons tussen een paar campers, het is maar voor een nachtje, toch anders dan wat we gewend zijn. We genieten van een late lunch en koesteren ons in de zon in afwachting van de avond drive. Om kwart voor 5 verzamelen we voor de sunsetdrive, op naar de Leeuwen. Zittend in een open truck speuren we naar Leeuwen, zien een prachtige zonsondergang, olifanten, neushoorns, buffels en krokodillen alleen het luipaard laat zich niet zien, of wij zien hem niet dat kan natuurlijk ook nog. Monique is achter gebleven en maakt voor ons het avondmaal. Als we terugmoeten naar de tent gaat het mis: we vergeten af te slaan en lopen eindeloos te dwalen, onderweg horen we: he daar gaan de fietsers, ja maar wel te voet. Uiteindelijk zien we opgelucht onze tentjes staan. We kunnen meteen aanvallen: Lekkere roerbak met pasta heerlijk.

Onder het eten wordt er opgewonden als een stel kinderen verteld over wat we allemaal hebben gezien. In de tent is het ook anders dan anders: aan de kant waar we normaal slapen licht een steen dus besluiten we om aan de andere kant te gaan liggen, niks geks zou je zeggen maar snachts wordt ik gewekt door een hand die door mijn haar gaat, Cor zit van schrik rechtop hij dacht dat er een beest in de tent zat, ja nu kan ik er smakelijk om lachen maar het was toch even een rare gewaarwording.

 Dag 15, vrijdag 1 September, In de ban van de beesten

Kruger Park, (Skukuza - Malelane),rondtour.

We rijden wederom door het park dat bijna net zo groot is als Nederland. De afstanden die wij rijden zijn relatief kort en daarom is er voldoende tijd om rustig naar het wild te kijken. ’s Avonds overnachten we in het rustkamp Malelane in het park.

Vandaag vroeg uit de veren, om vijf uur worden we door een kraaiende haan gewekt, hier en daar hoor je gegiechel, Monique loopt met haar telefoon rond, ook leuk voor de andere gasten. Even een beschuitje en een kopje thee, ontbijten doen we onderweg, om 6 uur moeten we in de bus zitten en dan op pad. We zien weer vanalles: leeuwen, een duikertje, klipgeit, waterbok, krokodil. We ontbijten in het park er is hier een plaats ingericht met winkeltjes, toilet, en een picknick plek. Monique huurt een skottelbraai en bakt eieren met spek en tomaat. Het is een fantastische plaats met uitzicht over een rivier. Er zitten hier neushoornvogels en blauwe brutale spreeuwen die proberen het ei uit de pan te eten. Ook worden we weer belaagd door de apen. Regelmatig horen we nijlpaarden, de neushoornvogels laten zich geduldig fotograferen en bijna aanraken. Als wij allemaal te eten hebben mogen de vogels de skottel leegpikken zij storten zich er massaal op, leuk om te zien. Helaas komt ook hier weer een eind aan en moeten we de bus weer in, niet dat dat een straf is maar het was hier zo heerlijk. Na het eten slaat toch de vermoeidheid toe, als ik omkijk zit zowat iedereen te slapen, dit moet even worden vastgelegd, Monique zit heimelijk te lachen en als de camera loopt roept ze luid: een schildpad….. en iedereen kijkt verschrikt op, lachen. We zien weer giraffen, apen en zebra’s, dit is echt genieten. Toch moeten we terug naar het kamp, de tenten worden weer opgevouwen en ingepakt en dan rijden we naar Malelane waar we overnachten. Onderweg rijden we een berg op en genieten van een weids uitzicht: in de verte zien we een bosbrand, volgens Monique een gecontroleerde brand ter bevordering van de groei van grassen. Onderweg nog wat olifanten en buffels en natuurlijk apen.

We zitten op een kleine rustige camping.

Eten vanavond: coudou vlees op stokjes, nijlpaard worstjes van de braai met een lekkere salade en heerlijke braaibroodjes, vruchtensalade toe. 

 Dag 16, zaterdag 2 september:  grenstoestanden

Malelane - Piggs Peak (Swaziland) 50/90 km.

Paspoorten klaar! Vanaf Malelane gaan we naar het koninkrijk Swaziland waar niet veel fietsers komen. Reden hiervoor is het heuvelige landschap, de lange stijgingen en omdat het land relatief onderontwikkeld is met weinig toeristische faciliteiten. Voor menig fietser is dit echte Afrikaanse koninkrijk een uitdaging. Bij Jeppe’s Reef gaan we de grens over en verder naar Piggs Peak. Onderweg komen we  langs de vele kleine nederzettingen van de Swazi’s. Wij slapen  in een  luxe safaritent

Voor het ontbijt moeten de tenten in de bus zitten dus vroeg opruimen. In de bus verlaten we het park, voor de brug over de krokodillenrivier stappen we op de fiets. Op de brug nemen we nog even de tijd om naar de monsterlijke krokodillen te kijken. Helaas moeten we afscheid nemen van het Krugerpark, wat een avontuur was dat, het is veel te snel voorbij.

Op naar Swaziland. We fietsen door heuvelachtig landschap tussen suikerrietplantage’s en bananen en natuurlijk ook weer sinasappels. Onderweg veel mensen de oogst is aan de gang. De koffiestop is net voor de grens, de Afrikaanse grens zijn we zo over in Swaziland duurt het wat langer, langzaam komt het personeel luid geeuwend  op gang. Paspoorten worden bekeken ondertussen worden er gehaakte kleedjes op de bali gegooid met het verzoek of we iets willen kopen. Beleefd wordt er door iedereen geweigerd. Het laatste stuk is flink klimmen met prachtige vergezichten, onderweg worden de boterhammen aan hongerige kindjes uitgedeeld wij krijgen straks wel weer wat te eten. Het laatste gedeelte is een zandpad met een vreselijk steile afdaling, die ik voor mijn eigen veiligheid te voet naar beneden ga, ik vind het doodeng om hier te fietsen. En dan ineens doemt er een fantastisch tropisch uitziend complex voor ons op, hier overnachten we, dit hadden we dus niet verwacht het is hier zo mooi, zo lux en dat midden in de busch.

Terwijl we zitten te genieten van een biertje en de belevenissen van iedereen, komt een jongeman vertellen dat er om 5 uur een zang en dansshow gepland is of we komen kijken?  Ja, dat willen we wel meemaken, bij het restaurant aan de rand van het zwembad vindt het optreden plaats, een groepje meisjes zingt en danst en aan het eind worden Truusje, Willy en Jaap verzocht mee te dansen. Natuurlijk vind iedereen dat het toch wel wat lang duurt. Vanavond eten we buiten voor het huis van Monique, lekker pompoensoep, bobottie en taart na. Na het eten hangen we allemaal bij Monique in de keuken, buiten is het erg koud aan het worden we missen het kampvuur maar dit is ook wel gezellig. We zijn moe en zoeken vroeg ons bed op. Wij logeren in een luxe tent temidden van allerlei  mooie palmen en planten. Er staat een tweepersoonsbed in de tent, heel comfortabel, het is eigenlijk jammer om hier de ogen dicht te doen. In het donker nog even genieten van alle geluiden uit de natuur we horen uiltjes en het ruisen van de waterval, het is wel weer erg koud geworden wij wilde de ramen open laten maar de wind gierde door de tent dus hebben we het canvas maar laten zakken.

Dag 17, zondag 3 september: over grondpad en wasbord

Piggs Peak - Barberton (Zuid-Afrika), 80 km.

Dit is wellicht een van de zwaarste routes tijdens de reis, maar wel een van de meest spectaculaire. Vanaf Piggs Peak fietsen we over de heuvels en langs de bergen naar het mijnstadje Bulembu. Hier moeten we wederom de grens over. Dan volgt een steile lange klim over een grondpad naar de Saddleback pas met een fenomenaal uitzicht over de bergen en de vallei. Eenmaal over de top gaat de reis haast ‘freewheelend’ verder naar het Barbeton. Een leuk goudstadje in de Kaapse Vallei. De overnachting is hier op een camping.

De zwaarste dag, de eerste klim ga ik maar even in de bus tot de grens, het is anders zo ver lopen want voor mij is het echt te steil. Het blijkt een goed besluit want het is echt heftig, en dat zeggen de ervaren klimmers. Zelfs de bus komt er met hulp van de turbo moeilijk tegenop. Vlak voor de grens hebben we koffiestop, hier kan ik mooie opname’s maken van iedereen die naar beneden komt. Bij de grens stap ik weer op, eerst een stuk afzien en dan een geweldige afdaling met veel bochten, best wel gevaarlijk er zit ook veel verkeer op de weg. We logeren in huisjes we komen wat laat aan dus moeten snel douchen.

Vanavond gaan we uit eten bij Granny, een leuk restaurantje gerund door een oude dame. We eten lekker spring rolls en Tree seasons filet. Na het eten rijden we terug en Monique haalt de eerste hechtingen uit mijn knie, de rest alter eerst kijken hoe dit morgen eruitziet.

 Dag 18, maandag 4 september, Laatste hechtingen eruit.

Barberton - Badplaas,

Het landschap verandert langzaam als we de bergen van Barbeton en Swaziland achter ons laten. Het eerste deel van de route fietsen we  langs de Queen’s River, met fraaie uitzichten over de kloven en watervallen. Na de Nelshoogte Pass wordt het landschap glooiender en treffen we  uitgestrekte boerderijen aan. We overnachten in Badplaas aan de Seekoeispruit op een camping met een warmwaterbron. In de oudheid was deze al bekend om zijn helende krachten.

Vanmorgen hebben we ontbijtbuffet bij het huisje van Monique. Er zijn ook lekke banden toestanden. We ruimen eerst mee op zodat de mannen die corvee hebben hun band kunnen plakken. Het eerst stuk daalt lekker. Dick rijdt met ons mee op een huurfiets zijn eigen fiets heeft het begeven. We klimmen een pas over dit gaat redelijk. Helaas breekt de ketting van Dick, dat wordt Monique bellen en wachten, uiteindelijk rijden wij maar door, de ploeg die achter ons komt heeft een ketting reparatie ding bij en met hun hulp wordt ook Dick weer op de fiets gezet, de rest van de tocht houd zijn fiets het weer vol. Het gaat vandaag rustig aan lekker trappen onderweg genieten van de uitzichten. Vele bomen laten hun bloesem zien, je merkt dat het lente wordt We staan op een grote Camping, er zijn hier warmwaterbronnen. Rond de tent lopen Ibissen en Parelhoenders. We beginnen een beetje fietsmoe te worden, de km’s gaan toch wel doortellen vooral van het vele klimmen. De middag brengen we lekker rustig  door voor de tent lekker niksen alleen genieten van het landschap. 

Vanavond eten we groentesoep en gegrilde kip chocolademousse met slagroom na.

De slagroom is handmatig geklopt door Erik en Jaap, een heuse klus.

We zijn het er allemaal over eens: Monique kookt lekkerder dan de restaurants waar we hebben gegeten. Het wordt weer een heel gezellige avond ondanks de temperatuur van 10 gr. Vanavond gaan ook de laatste hechtingen eruit.

 Dag 19, dinsdag 5 september, laatste fietsdag.

Badplaas - Dullstroom, 95 km.

Dit is de laatste fietsdag De reis gaat verder over de glooiende heuvels en langs de voeten van de Transvaalse Drakensbergen en de Komati rivier. Voor we in Machadodorp aan komen moeten we echter eerst over de Skurweberg pas. Machadodorp zelf is ontstaan doordat het een middelpunt was voor de spoorweg die werd gebouwd door de Nederlandsch Zuid Afrikaansche Spoorwegmaatschappij. Na Amchadodorp stoppen we even bij een Afrikaans plattelandsschooltje. Elk jaar doneren we voedsel, schoolattributen en dergelijke aan dit minder bevoorrecht schooltje en worden we getrakteerd op de muzikaliteit van de schoolkinderen.

Dat Nederlanders met name in deze streek hun voetsporen hebben achtergelaten, blijkt uit het ontstaan van het volgende dorpje op de reis, Dullstroom. Dit dorpje is gesticht door Hollanders. Dullstroom is het einde van de fietstocht en in dit dorp, 2075 m boven de zeespiegel, overnachten we in een gezellig Country Hotel met een grote openhaard.  

De laatste fietsdag, het voelt een beetje dubbel, fijn dat het fietsen even voorbij is, en tegelijkertijd heel jammer dat het voorbij is. Na drie weken zitten we vol indrukken die eerst allemaal een plaatsje moeten krijgen, ook willen we foto’s zien want, wat hebben we de eerste week ook al weer gedaan? Na weer een lekker ontbijt tussen de luidruchtige ibissen, om 6 uur vanmorgen liepen er al een hele zwerm voor de tent luid kabaal te maken  en wij hadden zoals gewoonlijk de tent al weer open dus konden daar met volle teugen van genieten. De rest was er niet zo blij mee want de meeste slapen toch een uurtje langer. Moeten we toch de tent weer opbreken voor de laatste fietsdag. Dit was de laatste kampeernacht, we zullen het gaan missen, een ding is zeker, ondanks dat we er tegen op zagen hebben we er goede herinneringen aan over gehouden. Tijdens het ontbijt schooien de Ibissen om eten er lopen er een paar bij die geen tenen meer hebben doordat zij verstrikt zijn geraakt in touwtjes.

Het beloofd weer een pittig dagje te worden dus gaan we vroeg op stap. Wederom moeten we een pas over en wordt het dus weer flink klimmen. De eerste klim bedwing ik op de fiets, de tweede ga ik de bus in, samen met de andere vrouwen, voor de eerste keer zitten de mannen alleen op de fiets en allemaal bij elkaar Monique geniet hiervan zij roept steeds met heel haar entiausiasme: oh kijk alle mannen bij elkaar, wat vind ik dit leuk dat ze allemaal bij elkaar fietsen. Net voor de klim stopt de bus en stappen we uit om de mannen aan te moedigen, dit gaat met veel lawaai gepaard: fluiten, gillen zwaaien, niets is te dol Monique roept iedereen bemoedigend toe als de een na de ander boven komt. Bovenop de pas hebben we koffiestop. Hierna volgt een vreselijk zandpad het is slecht echt erg slecht: steile klimmetjes, gaten, stenen, wasbord en los zand, slechter kan het haast niet.

Maar ook dit wordt weer overwonnen en bij het schooltje wordt gestopt. De meegenomen spullen worden aan de leraar overhandigd, wij worden meegenomen om de klaslokalen te bezichtigen en de kinderen zingen voor ons. Het schooltje ziet er haveloos uit: de verf is gebladderd, stukken plafond hangen naar beneden, de inrichting is al even armoedig. De kindjes zijn duidelijk blij met al het lekkers dat we voor hun mee gebracht hebben, als laatste komen ze mee naar de bus en krijgen al onze aangebroken potjes en flesjes , is meteen alles

opgeruimd en goed besteed. Nu nog een laatste stukje grondpad en dan komen we weer op de weg voor het laatste stuk.

Bij de Dullstroom Inn worden we door Monique opgewacht met een champagnedouche, een mooiere afsluiting kun je niet hebben en wat smaakt het bier nu lekker. We hebben een leuke engelse kamer elke kamer heeft hier een andere kleur en allemaal nemen we een kijkje bij elkaar.

Vanavond eten we forel met kappertjes en amandelen, erg lekker, ijs met vruchten toe. Na het eten wordt er lekker wat gedronken in de kroeg wachten tot het twaalf uur is want dan is Willy jarig en ook dat wordt weer heel enthiausiast gevierd. Willy wordt toegezongen, we drinken rode champagne, wel erg zoet, en dan bedenkt Monique dat we met zijn allen een springbokje moeten drinken, dit is een mintlikeur met amarrula, een goed slaapmutsje.

 Dag 20, woensdag 6 september, fietsen inpakken

Dullstroom - Johannesburg (transfer).

Vanuit Dullstroom vertrekken we naar Johannesburg. We overnachten in een comfortabel gasthuis in een buitenwijk van Johannesburg

Vandaag nog een beetje de toerist uithangen het is nu al vreemd dat we niet op de fiets stappen, beetje onwennig lopen we rond. Monique heeft een tafel voor Willy versierd met ballonnen en kado’s, een taart en kaarsen op tafel, ziet er heel feestelijk uit. Na een lekker ontbijtje gaan we eerst de fietsen opladen en dan gaan we Dulstroom verkennen, kijken of we nog iets leuks kunnen kopen, helaas is hier niet veel bijzonders te krijgen dus pikken we maar een terrasje. Willy en Tjeerd hebben het op zich genomen om een kado voor Monique te kopen, wij hadden bedacht dat ze een goed verlengsnoer moest hebben, dat ontbrak nog in haar uitrusting.

Om kwart over twaalf moeten we de bus in voor transfer naar Johannesburg. Onderweg maken we een lunchstop, lekker even de benen strekken want het is een lange zit. In Johannesburg logeren we in een heel leuk huis, wij hebben een kamer boven, erg gezellig ingericht. Er wordt eerst buiten wat gedronken en maken foto’s van een mooie zonsondergang. Dan Douchen en als verassing hebben we een kampvuur en eten nog een keer buiten, dit hadden we niet meer verwacht. We krijgen weer een heerlijke maaltijd door de vrouw des huizes bereid en de sfeer is weer heel gezellig. We eten lamstoofpot met groente en een aardappelsalade en krijgen verjaardagstaart toe. En krijgt Monique haar kado, zij is aangenaam verast, maar voor Willy iets kan zeggen neemt eerst Monique het woord en voor ieder van ons heeft zij een borrelglaasje gekocht heel leuk met een van de big five erop als aandenken, heel erg leuk.

 Dag 21, donderdag 7 september, weer naar huis

Vliegreis Johannesburg - Amsterdam

Johannesburg heeft vele gezichten en scherpe contrasten. Alvorens we tegen de avond in het vliegtuig stappen, ondernemen we in de ochtend een excursie onder leiding van Afrikaanse gids naar de bekendste suburb van Johannesburg: Soweto - South Western Township. In deze bruisende en prominente Afrikaanse wijk zien we een totaal andere wereld van Johannesburg en Zuid-Afrika. Soweto telt bijna 4 miljoen mensen en geeft een treffend beeld hoe de zwarte cultuur van Zuid-Afrika worstelt en zich staande houdt in een Westerse wereld.  We zien o.a. het huis van Mandela en het huis van Winnie mandela en Bisschop TuTu, het monument van Oscar Pietersen en de plaats waar hij is omgekomen. Schoolkinderen krijgen les in geschiedenis van Oscar, heel indrukwekkend. Hierna worden we afgezet bij een winkelcentrum waar we nog even kunnen shoppen. In de namiddag vertrekken we naar het vliegveld van Johannesburg hier moeten we afscheid gaan nemen van Monique dat valt zwaar, zij blijft zwaaien totdat we uit het zicht zijn. Nu begint het lange wachten tot we aan board mogen en dan op naar Amsterdam

En zo komt er een eind aan een hele mooie vakantie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb