Zuid Afrika, November 2008 - De Kaapreis

Het is vandaag 7 november 5.00 uur als de wekker afloopt. Met een slaperig hoofd vraag ik mezelf af: waarom zo vroeg? Kijk rond en zie de koffers staan. Meteen ben ik klaarwakker, snel aankleden we gaan op reis.    

Om 5.45 uur gaat de deurbel en staat Inge voor de deur met een cadeautje, een leuk opschrijfboekje. Nog nooit zo vroeg een cadeautje uitgepakt, het boekje gaat meteen het koffer in, er moet weer geschreven worden.

Ruim op tijd arriveren we op Schiphol, thuis hebben we al ingecheqt, Nadat we de bagage hebben afgeleverd gaan eerst nog even ontbijten met Inge die daarna weer naar huis gaat. Wij hebben geen eigen fiets bij dus hebben we nog geen andere deelnemers gezien dat komt dan later wel.

In het vliegtuig maken we al kennis met Hinke en Ynse die naast ons zitten. Later komt Willy een praatje maken en wijst ons nog een paar deelnemers.

Sávonds  laat landen we in Kaapstad, snel de koffers en dan volgt een hartelijk welkom door Monique die al weer goedgeluimd op ons staat te wachten.

Als de groep bij elkaar is gaan we naar de bus en worden eerst de fietsen opgeladen, ondertussen maken we kennis met iedereen.

In het hotel wordt eerst nog wat gedronken het is meteen heel gezellig, veel te laat(02.00 uur) gaan we naar bed.

Dag 2, Zaterdag 8 november - Kaapstad.

Vandaag acclimatiseren en voor de meeste deelnemers alvast een indruk krijgen van Zuid-Afrika. Als we opstaan en door het raam naar buiten kijken zien we een strakblauwe hemel, dat ziet er goed uit. De Hollandse wintertijd zijn we hier al vergeten. Na een goed ontbijt brengt Monique ons naar het  Waterfront (de oude haven) Hier drinken we gezamenlijk koffie en krijgen uitleg over de reis.  Het is helder weer dus besluiten we eensgezind  de Tafelberg op te gaan. We worden hier losgelaten voor een vrij verblijf in Kaapstad maar  Monique wil ons wel even naar Tafelberg brengen, nadat ieder wat randjes heeft gepind gaan we op weg. Aangekomen bij de lift genieten we eerst van het uitzicht en zwaaien Monique uit wat lief van haar dat ze ons wegbrengt. Helaas gooit de sterke wind roet in het eten: de lift gaat niet omhoog. Hier staan we dan, we nemen maar een taxi terug naar het Waterfront en hopen morgen meer geluk te hebben.  Het Robbeneiland is gesloten dus daar kunnen we niet naar toe. Gelukkig hebben we dat met onze eerste reis al gedaan dus missen wij niks, wel jammer voor de anderen die er nog niet zijn geweest. Eerst gaan we een hapje eten en daarna lopen we een verkennend rondje Waterfront. Het is er druk en gezellig overal muziek en dans. Alle Volvo-ocean race boten staan hier in het dok, er wordt druk aan gesleuteld, de 14^de vertrekken ze weer.  Leuk om de boten van dichtbij te bekijken.                                                                                                          

We brengen een bezoek aan het aquarium,  mooi die onderwaterwereld in de oceaan.  We drinken wat in gezelschap van Jan, komen met Nederlanders in gesprek en zien hier zeehonden rondscharrelen. Sávonds rijden we eerst naar een uitkijkpunt  op de Signaalheuvel met fraai zicht over Kaapstad en Robbeneiland. Daarna welkoms diner in het Waterfront. Lekker: sirloinsteak met garnalen en inktvis: smurf en turf genoemd. Om 11.00 uur zijn we terug in het hotel.

Dag 3, Zondag 9 november. Toeristendag

Het is stralend rustig weer dus gaan we na het ontbijt meteen richting Tafelberg die ligt te schitteren tegen een stralend blauwe hemel, we worden er als ware naar toe getrokken. We nemen een taxi en als we boven komen zien we dat alle in Kaapstad aanwezige toeristen er zo over hebben  gedacht: er staat een lange wachtrij voor het loket. Het wordt geduld hebben kan wel een uurtje duren. We komen in gesprek met mensen die in Etten Leur wonen. Via hen vernemen we dat er een zware storm op komst is, dat gaat er weer lekker uitzien, we wachten maar af eerst maar de Tafelberg op.                            

Ons geduld wordt boven op de tafel aangekomen beloond met een fantastisch uitzicht  en een betoverende natuur we besluiten de langste wandelroute te nemen om er zo lang mogelijk van te genieten. Onderweg komen we Ank,Herman, Sander en Jan tegen gezamenlijk gaan we verder, klimmen over rotsen lopen door fynbos en suikerbossie, maken foto’s van mooie uitzichten over de baaien in de verte. Op de terugweg genieten we van een lekkere lunch en dalen weer af met de berglift naar de bewoonde wereld daar nemen we een taxi (krakkemikkig busje) en gaan nog een biertje drinken. We hebben afgesproken om gezamenlijk te gaan eten  in een klein restaurantje hier schuin tegenover en hebben een gezellige avond.

Dag 4, maandag 10 november,  Proeftrappen

Transfer naar Kaap de Goede Hoop(80km), Kaappunt - Houtbaai, 56km, 3*

Na het ontbijt worden we om 8.15 uur opgehaald door Monique en naar Kaappunt gebracht. Monique haalt met hulp van Cor de fietsen van het dak  de overige deelnemers kunnen nog even boven op kaappunt gaan kijken en  daarna worden de fietsen geprepareerd voor vertrek: trappers eraan, sturen en zadels in de juiste stand, de banden op juiste spanning, flink insmeren met een hoge factor zonnebrand en dan kan de tour beginnen, weg van het toeristisch gedoe in Kaapstad, heerlijk de natuur in. Vanuit hier fietsen we langs de Atlantische Oceaan, Scarbourough en Kommetjie, Noordhoek, over de spectaculaire Chapmans Peak drive naar Houtbaai. een indrukwekkende tocht op de fiets.   Eerst dwalen we af naar Kaap de goede Hoopstorten ons met de fiets bij het bord om een foto te maken er is een bus met toeristen aan het fotograferen en wij hebben niet zoveel tijd om dat af te wachten onze Actie is zo snel we krijgen zelfs hulp een dame is bereid om een foto van ons alle te nemen. dolfijnen, zeehonden en walvissen die ons zijn beloofd onderweg zijn helaas vandaag niet losgelaten. We zien wel struisvogels en redden een schildpad die veel te traag oversteekt, toch weer een goede daad verricht. Tijdens de koffiestop bij een geweldig uitzicht over een baai zien we eindelijk een walvis, dat wil zeggen de staart die ons lijkt toe te wuiven  en af en toe een vin. We nemen ruim de tijd om van dit alles te genieten. Na de toeristische dagen in Kaapstad genieten we weer met volle teugen op de fiets, lekker de wind door de haren en de geluiden uit de natuur. Helaas is de Chapmans Peak afgesloten voor alle verkeer dus moeten we eerder de bus in richting Kaapstad, erg jammer want we missen nu een van de mooiste stukken die wij stevig in onze herinnering hadden en dolgraag nog een keer hadden willen beleven. Om kwart voor zes komen we weer bij het hotel aan, ondertussen zien we dat het weer veranderd, de wolken worden steeds dreigender en er komt meer wind.

Dag 5, dinsdag 11 november, Gejaagd door de wind

Wellington - Goudini Spa, 40/55 km, 3/4*

Vanacht wordt ik wakker van de wind het gaat heftig tekeer, dus toch storm dat beloofd wat. Een eerste blik buiten laat kromgebogen bomen zien die op knappen staan door de wind die ertegenaan beukt, aan de overkant van de straat ligt onbewogen een zwerver in de beschutting van een bushokje te slapen, zou die nou helemaal niets merken?               

Mensen lopen kromgebogen tegen de wind voorbij, reclameplaten waaien dubbel, takken bezwijken: moeten wij zo gaan fietsen? In de ontbijtzaal heerst ook geen rust deze morgen, er is een bus Nederlanders neergestreken dat betekend veel gedoe over een”gekook” of een “gebak”ei en de aanwezige broodrooster kan deze toeloop ook niet aan dus wordt ons geduld danig op de proef gesteld, we zijn al wat onrustig door de weersomstandigheden, zo worden we nog onrustiger.  Monique komt ons ophalen en verteld dat het er niet goed uitziet er is een waarschuwing uitgegaan naar de boeren om alles goed vast te zetten. Wij gaan op weg met de bus, 80 km naar Wellington, aan de voet van de Bainskloof. Hier waait het wat minder dus stappen we hier op de fiets, De Bainskloof is één van de mooiste passen in de Kaapprovincie. De 30 km lange weg werd door gevangene aangelegd in 1853 onder leiding van Andrew Geddes Bain.  Eenmaal op de pas beukt de wind eroplos, met orkaankracht worden we omhooggeblazen, nog nooit zo makkelijk een berg beklommen, bergaf met tegenwind is het een ander verhaal dan moet er stevig worden getrapt om naar beneden te komen. Af en toe worden we echt van de fiets geblazen. Jammer we kunnen zo niet lekker rondkijken, we zijn alleen maar bezig met onze veiligheid. Fotograferen heeft ook geen zin: de camera wordt uit je handen geblazen. Op de top maken we snel even een foto van een prachtig uitzicht over de vallei rondom Wellington. Eenmaal de pas over, fietsen we langs een ravijn met zeer bijzondere  rotsformaties. Onder in het ravijn stroomt de Witrivier met talloze watervalletjes. Hier is het echt heftig met de wind en moet ik me soms dwingen om van dit alles even te genieten we kunnen deze dag immers niet overdoen. Na de pas eerst een koffiestop, uitgerekend tegen een bordje niet parkeren zet ik mijn fiets neer, ik doe het niet bewust maar zie het pas later en moet er zelf om lachen. Nu begint het te regenen we zien een regengordijn op ons af komen dus snel het regenjack uit de tas. We rijden nu richting Worcester door de Brede riviervallei. Onderweg staan giga grote protea’s langst een afrastering, deze zijn vast door de bewonende farmer gepland maar ik kan er wel van genieten.We bereiken  het 'Health Ressort' Goudini Spa dat heerlijke warmwaterbronnen herbergt. Hier gaan we kamperen, het is nog droog als we aankomen dus wordt eerst snel de tent opgezet. De nieuwelingen op de reis krijgen les van Monique hoe ze hun tentje op moeten zetten, voor ons is het gesneden koek, of we het gisteren voor het laatst gedaan hadden. Monique heeft de luifel opgezet nu maar zien wat de avond brengt.

We eten: broccoli soep, spaghetti en ijs toe. Tijdens het eten begint de luifel te lekken.

Dag 6, Woensdag 12 november, Evacuatie

Goudini Spa - Villiersdorp, 65 km, 3*

Het was een vreselijke nacht, storm, regen, onweer, het ging afschuwelijk tekeer. De flappen van de tent waaide steeds los dus s’nachts door weer en wind naar buiten om alles weer vast te zetten en maar hopen dat de tent overeind blijft. Het enige goede waren de luchtbedjes die wij hadden meegenomen, wij hebben hierop heerlijk gelegen. We hadden ook bijna geen water in de tent dachten we, later bleek dat mijn fietsjack wat in een dun tasje zat dat in de hoek van de tent stond al het water had geabsorbeerd, en geloof me er gaat heel veel in.  Alle tenten zijn door en door nat, het regent nog steeds heftig dus van tent afbreken is op dit moment geen sprake. De een na de ander druipt uit de tent, iedereen in gewone kleren  behalve 2 mensen die fietskleding aanhebben en heel verbaasd kijken naar de overige deelnemers die geen fietskleding aanhebben de vraagtekens staan op hun gezicht: gaan we niet fietsen? de luifel is ook doordrenkt, van fietsen komt niets vandaag. Monique gaat huisjes regelen de rit naar Villiersdorp gaat niet door,  we nemen het besluit om naar Worchester te rijden en daar wat gaan shoppen. Onze enthousiaste verhalen over ons luchtbedje doet een aantal mensen besluiten om ook op zoek te gaan naar een luchtbed. De Capedocter, zo wordt de oostenwindstorm hier genoemd, heeft flink huisgehouden onderweg is een weg gedeeltelijk overspoeld, er rijden een paar jongens op de fiets die tot de as door het water gaan. Met 2 cd’s met Afrikaanse muziek  voor de video op te luisteren en een lekkere Wimpieburger, noem het maar troostvoer, (iets wat we normaal nooit eten) in de maag gaan we weer op weg naar huis. Onderweg worden plannen gesmeed om de tenten te evacueren zodat ze kunnen drogen. We zitten met zijn zessen in een huisje, Monique heeft bij ons wat eten en drinken gedropt, de buren komen een voor een wat halen we lijken de voedselbank wel. Vier mannen gaan op weg om de tenten te halen, een briljant idee. Onder de carport is het droog op een flinke plas na die we door de nog steeds aanhoudende regen ook niet weggeveegd krijgen. Er hangen hier waslijnen daar gaat de buitentent overheen zodat alles sneller droogt. De middag wordt verder doorgebracht met lezen. Een paar mensen zoeken het zwembad op, zou ik ook wel willen maar een beenwond houd me nog steeds tegen.

Vanavond eten we in door de weersomstandigheden in het restaurant. Ik kies maar weer de smurf en turf. Als we weer buitenkomen spoelt het nog steeds.

Dag 7, Donderdag 13 november    “Sprokkelroute”

Goudini Spa - Stellenbosch, ?  km, 3/4*

Als we opstaan regent het nog steeds tenten worden opgevouwen, iedereen staat in fietskleding behalve Sander die verbaasd in zijn reisoutfit staat: gaan we fietsen dan?? Een hilarisch moment. In ons huisje wordt het ontbijt geserveerd, een heel gedoe aan het voor 14 personen veel te kleine barretje, snel smeren en dan bordje op de knieën. Ondertussen bedenkt Monique een plan: we laden eerst alle tenten en bagage in en gaan dan de fietsen opladen, we moeten een andere route rijden Omdat we nog steeds in Goudini zitten en niet in Villiers. Onderweg wordt bij een politiepost navraag gedaan welke wegen open zijn zodat er een route kan worden uitgezet. We worden boven op een pas afgezet en fietsen een mooie afdaling daarbij nog stevig gehinderd door de wind. Het is wel weer fijn om op de fiets te zitten.  Het is ondertussen ook droog geworden. Na de koffiestop fietsen we een mooi zandpad richting Helshoogtepas.                   Onderweg veel omgewaaide bomen. Hier kan je heel wat kampvuurhout sprokkelen.  De weg ligt bezaaid met afgebroken takken hetgeen de afdaling van de smalle pas extra gevaarlijk maakt, je ziet immers niet wat er om de bocht is. We fietsen nu overduidelijk door een wijnbouw gebied met een van het bekendste en oudste wijnlandgoed: Boschendal. Aangekomen in Stellenbos vormen we een caravaan die van iedereen voorrang krijgt, zelfs vrachtwagens laten ons voorgaan dat heeft ook wel iets. Bij oom Sammie se winkel wordt gestopt, even rondkijken in deze toko vol curiosa. Op het naastgelegen terras wordt een drankje genuttigt, we zijn nu bijna op de camping dus kan een biertje wel. Aangekomen op de camping wordt eerst de tent opgezet waarna we ons op de drank en de chips storten die zoals we van Monique gewend zijn al weer voor ons klaar staat

Vanavond kookt Monique voor ons: pompoensoep, gewokt vlees met groenten en chocomousse toe.

Dag 8, Vrijdag 14 november  Pinguïn show

Stellenbosch - Kleinmond, 50/75 km, 3/4* 

Na een nachtje heerlijk slapen op de camping staan we om 6.30 uur naast de tent. Terwijl we opruimen komen er een paar nieuwsgierige eekhoorntjes kijken we hebben nog wel een oude boterham voor ze.  Aarzelend komen ze dichterbij en beginnen te eten. De zon schijnt het wordt weer heerlijk weer, vergeten is de regen van de laatste dagen.Via Stellenbosch rijden we  naar Somerset-West voor een schitterende tocht langs de kust. Via Valsbaai, richting Kleinmond. fietsen tussen de bergen en de oceaan. De uitzichten zijn vaak prachtig. Onderweg  stoppen we voor een troep bavianen op de weg zij nemen ruim de tijd om over te steken zodat wij een paar mooie plaatjes kunnen maken. Er staat nog wel veel wind. Op een mooi uitkijk punt hebben we koffiestop.           Na een steile klim komen we tussen twee bergketens te zitten en rijden door een prachtig fynbos gebied.  Bij Betty’s Bay slaan we af om naar de brilpinguïns (een kleine broedkolonie bij Stoney Point ) te gaan kijken Een koddig gezicht al die beesten die hier vrolijk ronddartelen, dit levert weer vele fraaie opnames op, dit is weer zoiets waarvan ik nooit genoeg krijg, het mag voor mij uren duren. Helaas krijg ik hier pech met de video camera, de lensopening werkt niet meer. Gelukkig heb ik al wat mooie opnames gemaakt. De overnachting is op een gezellige camping aan de Indische Oceaan in het kleine vissersdorp  Kleinmond

 Dag 9, Zaterdag 15 november   Nieuwe kennismaking met Hermanus

Kleinmond - Hermanus, 42 km, 2*

Na een woelig nachtje stormlawaai aan de kust, staan we om 6.30 uur op en breken de tent af. Vandaag op naar Hermanus de walvissen roepen ons. We fietsen langs een drukke weg met mooie uitzichten over de oceaan, er is hier veel veranderd, enorm veel bijgebouwd t.b.v. het toerisme. Als we van de grote weg afslaan komen we op een rustige weg met veel natuurschoon, bij een brug is duidelijk te zien dat alles hier overstroomd is geweest. Er groeit hier veel oleander, we zien hier ook de eerste kraanvogels en ook de struisvogels ontbreken niet. Er rest ons een nog drukkere weg naar Hermanus, hier worden de veters zowat uit de schoenen gereden. In Hermanus worden de fietsen geparkeerd en gaan we het dorp verkennen. Ook hier is alles veranderd er is niks herkenbaars meer. Eerst genieten we van een drankje op een terrasje aan de kust. Daarna op weg om walvissen te spotten. We zetten ons neer op de rotsen en kijken op ons gemak hoe zes walvissen voor de kust aan het spelen zijn. Het blijft een mooi schouwspel waarvan ik uren kan genieten.  Hermanus is het walvissencentrum van Afrika, tussen mei en december komt de Zuidelijk Noordkaper hier haar baby’s baren. We rijden terug naar de camping net buiten Hermanus . Monique heeft mijn video camera meegenomen naar een fotozaak maar daar konden ze niets doen. Ondertussen had ik al een plan bedacht: we hebben secondelijm bij ons dus plak ik heel voorzichtig een voor een de lamelletjes vast, de lens blijft nu wel open maar ik kan wel weer opnames maken ik moet alleen wat vaker de lens controleren of er gaan stof op zit. Hier worden we weer met de neus op de naderende kerst gedrukt: een caravan die tegenover ons staat is rijkelijk getooid met feestelijke kerstlichtjes die de hele avond knipperend om aandacht vragen en je elk moment verwacht dat “de herdertjes lagen bij nachten”zou gaan klinken. Helaas bleef het bij een iets te luide conversatie van de bewoners die buiten op het terras zaten. Vanavond schaft de pot: tapas, geroosterde groenten en warme cakepudding toe. Erg lekker. Sávonds wordt de Namibië video bekeken,

Dag 10, Zondag 16 november     Walvisjacht

Rustdag Hermanus

Rustdag in Hermanus betekend rustig opstaan, lekker ontbijtje en later op de dag  walvissen kijken. Het is al vroeg warm en terwijl ieder bezig is met zijn ding te doen maak ik even een paar foto’s van dit gezellige kamp rondom afgebakend met lijnen vol wapperende  handwasjes.                   We trekken wel de aandacht van iedereen. Ondertussen is Monique druk in de weer met de braai om eieren met spek te bakken het ruikt al lekker. Om half elf rijden we naar Hermanus om met een boot walvissen te spotten. In Hermanus kopen we een CD van een groep die hier muziek maakt. Om 11.30 uur gaan we naar de haven, daar aangekomen krijgen we uitleg wat we moeten doen om te voorkomen dat we zeeziek worden: het belangrijkste is naar de horizon blijven kijken. Al vrij snel komt er een walvis in het vizier en snelt iedereen gewapend met camera’s naar de voorplecht en wordt het daar iets te druk. Er is een cameraman aan boord die video en foto’s maakt na afloop kun je dan een dvd kopen dit lijkt me wel handig daar staat vast meer op dan dat we het zelf doen, die beesten zijn zo snel. We hebben mooie sprongen gezien maar het meest toch alleen de staart die boven het water “zeilt”. Tjeerd zit ondertussen wat groen uitgeslaan onder in de boot hij is behoorlijk ziek, die zal het later ook met de dvd moeten doen. Corjan bekend dat hij veel naar de Horizon heeft moeten kijken  hij voelde zich ook niet zo lekker. Na deze geweldige excursie gaan we terug naar de camping en brengen de middag rustig door met een boek. Vanavond gaan we bij een Italiaan eten, ik kies voor een “mafia”pizza en een heerlijke salade. We hebben een leuke avond. Als we terug op de camping arriveren zijn onze Dvd’s van de walvistocht aangekomen.

Dag 11, Maandag 17 november   “Van wijnstok naar graanveld”

Hermanus - Bredasdorp, 60/100km,3/4*

Vanochtend heerst er al vroeg volle bedrijvigheid in het kamp, met 100km te gaan wil iedereen tijdig op weg. We moeten  op tijd op de volgende camping zijn want vanavond staat een excursie naar het meest zuidelijk punt van Afrika, Kaap Agulhas op het programma met aansluitend een maaltijd in het meest zuidelijke restaurant van het continent Afrika. Na het ontbijt wordt met vereende kracht alles opgeruimd en kan ieder op weg. Nog een keer door Hermanus ,en dan verder langst de kust met mooie vergezichten, wel een drukke weg maar met het windje in de rug is het heerlijk fietsen. Op 30 km drinken we met zijn allen koffie in een padstal en dan gaat het verder langs de  Kleinrivierlagoon met zijn lepelaars naar Stanford.

Dan via de Akkedis bergpas naar Bredasdorp,  dwars door de Overberg met zijn golvende heuvels, kraanvogels en fraaie vergezichten. We hebben vele “kodak”momenten vandaag de weg is tamelijk “heuvelig”met pittige klimmetjes die al snel het transpiratie vocht doen stromen en ik weer als een smeltend ijsje op de fiets zit. Ook hier zien we weer hoe het noodweer heeft huisgehouden. Via de wijnranken zijn we nu tussen het graan beland, er is al druk geoogst dus staan er mooie graancirkels in het veld. Het zien van al dat moois zorgt voor een goede afleiding en maakt dat de km’s er al snel opzitten. Om 15.30 uur komen we al aan op de camping. Snel tent opzetten douchen en dan naar Kaap Agulhas.  Het meest zuidelijkste punt is een mooi stuk kust, woeste golven beuken op de rotsen, de vuurtoren laat zijn lichtstralen over de golven gaan. Dit hier is de scheiding tussen de Indische en de Atlantische oceaan. Monique maakt een foto van ons: samen liggend op de scheiding. Al snel wordt het donker en rijden we naar het restaurant.  Vanavond kies ik voor een echt Afrikaans gerecht: Waterblommetjies, beetje ondefinieerbare smaak .

Dag 12 ,        Dinsdag 18 november   “Corvee”

Bredasdorp - De Hoop, 55km, 3*

Vandaag is mijn corvee beurt, mijn corvee maat is het vergeten, niet zo erg, ik vind het wel lekker om even wat te doen, wij hebben de tent al opgeruimd dus komt Cor meehelpen. Na het ontbijt even snel opruimen en dan rustig op de fietst richting het natuurreservaat De Hoop. 55 km is niet veel dus hebben we tijd om even in het scheepswrak museum met allemaal spullen uit vergane schepen te gaan kijken.  Het is even gaan regenen maar de regen hou al vrij snel op. Het eerste gedeelte rijden we langs boerderijen met graanvelden, maar geleidelijk verandert het landschap: het gaat over in de natuurlijke vegetatie van Fynbos. Onderweg veel struisvogels die nieuwsgierig als ze zijn soms keihard met ons meerennen als gaat het om een wedstrijd, het blijven leuke beesten. Op het grondpad hebben we een koffiestop dan nog een stevige klim en steken we over richting Natuurgebied De Hoop. We moeten over een stuk overstroomde weg, even goed route bepalen en dan snel erdoorheen. Ik kom er met een paar spatjes vanaf maar Cor heeft net als de meeste fietsers de schoenen vol water. Eenmaal binnen de poorten van het natuurgebied belanden we op een niet al te best zandpad met een stevige klim aan het eind we treffen  een bijzondere natuur aan. Zoals kleurrijke planten met uitbundige vogels.

Dit is ook het gebied van de bijna uitgestorven bergzebra en bontebok die we wonder boven wonder ook tegenkomen. Er staat een stevige wind die het moeilijk maakt om de tent op te zetten. Monique zet de luifel op en gaat daarbij door een waterleiding, zolang de haring blijft zitten is er niets aan de hand. Luid kwetterend daalt er een groep Ibissen op het water van de Lagune, en bij de tafel komt een hoen kijken of er wat te eten is in de struiken zitten prachtig gekleurde vogels te wachten tot er iets te eten komt. Mooi plekje hier. Door Monique worden we gewaarschuwd om de tent goed dicht te houden zodat er geen slangen inkruipen. Het lijkt me niet zo aangenaam om zo’n gladde engerd in mijn slaapzak aan te treffen dus de tent blijft bij ons goed dicht.  Na een drankje en de douche begin ik weer met mijn corvee taak: het bereiden van een heerlijke salade, dat is geen straf om te mogen doen. Monique braait er heerlijke lamskoteletjes bij en braaibroodjes voorafgegaan door een lekkere groentesoep is het weer een heerlijke maaltijd. Als het donker begint te worden pak ik nog snel even de camera om een prachtig gekleurde hemel te fotograferen, ook hier is het weer genieten van een mooie sterrenpracht als het donker is voeg daar nog wat natuurgeluiden bij en je waant je in een paradijs. 

Dag 13, Woensdag 19 november   Witzand

Rustdag De Hoop natuurreservaat.

Om 5.15 uur wordt ik gewekt door een geweldig vogelconcert, het lijkt net of de vogels met geluiden seinen naar elkaar, het is een genot om naar te luisteren. Telkens komen er nieuwe geluiden bij dus ga ik buiten maar eens een kijkje nemen de zon is al op en er hangt een prachtige waas over de bergen. Het kamp is nog in diepe rust, het is heerlijk om even van deze mooie ochtend te genieten. Vandaag heeft Cor zijn Corvee moment samen met Herman. Nadat ik om 7.00 uur ben aangekleed ga ik eerst even een wasje doen met dit windje zal het wel drogen. Er hangt een mooi waslijntje bij de wasruimte. De mannen zijn druk doende met het ontbijt, kan ik ondertussen nog even schrijven. Om 10.00 uur gaan we de bus in naar Koppie Alleen voor een excursie door dit indrukwekkend natuurgebied. We zien de zebra’s en de eland antilope, bonte bok en gemsbok. We brengen de dag voornamelijk door aan het mooie  strand en getijden poelen, omzoomd met spierwitte zandduinen, op afstand lijkt het alsof het heeft gesneeuwd. Met laagwater is dit een ongekend paradijs er liggen hier vele mooie schelpen het liefst zou ik mijn tas volladen. We klauteren over de rotsen en lopen over het strand walvissen spelen voor de kust, Monique vist van alles uit het water en laat ons zien hoe zee-egels hun voedsel pakken en toevallig licht er ook nog een mooie zeester die even wordt opgepakt. We lunchen op het strand lekker lui in het zand.  De grillige kust wordt nog altijd door de oceaan geteisterd en er zijn vele voorbeelden te zien van deze eeuwige voortdurende erosie die wel hele mooie plaatjes opleveren. Mooi plekje hier jammer dat we weer verder moeten. Na het strand gaan we nog even de witte zandduinen op. Van hieruit hebben we een mooi uitzicht over de oceaan. Op de terugweg worden we op de kruising uit de bus gezet en wandelen van hier terug naar de camping. We staan meteen tegenover een kudde elandantilope, prachtige beesten om te zien. We zien schildpadden angstig in stekelbosjes verdwijnen, zebra’s en bonte bokken gaan op de vlucht zodra ze ons waarnemen. Ook steekt er een groep bavianen over zelfs die komen niet dichterbij dus kunnen wij ze op ons gemak bekijken. Als we op de camping komen heeft Monique een heerlijke soep gemaakt die werken we naar binnen of we uitgehongerd zijn. Ondertussen komen  wevervogeltjes kijken of er voor hun ook wat te eten is. De rest van de middag brengen we rustig door, genieten van de natuur om ons heen. Vanavond eten we Pasta carbonara en koffie met bonbon, en genieten bij een knapperig houtvuur.

Dag 14, Donderdag 20 november

De Hoop - Swellendam, 45/75 km, 3/4*

Zoals gewoonlijk breken we om 6.30 uur de tent af. Na het ontbijt het kamp opruimen, een al te ijverige deelnemer trekt de haring uit de grond die door de waterleiding zit, dat was niet de bedoeling, meteen begint het water te stromen. Monique krijgt het voor elkaar om hem weer terug te steken zodat de waterstroom weer stopt. Het voorval wordt keurig gemeld bij de kampleiding. Cor loopt te zoeken naar zijn km-teller, zal wel in het koffer zitten. Het eerste deel van de route moeten we terug het park uit hetgeen betekend dat we een zeer steile klim omhoog moeten het was wel even zwoegen maar het is weer gelukt rest ons nog een steile afdaling over een vervelend zandpad en een stuk overstroomde weg die ondertussen wel beter begaanbaar is. Nu moet er een nieuw plan worden gemaakt want het pontje over de Bree rivier vaart niet meer. Ook hier heeft het noodweer de hand in gehad.  Boeren leven hier voornamelijk van schapen en dat is goed te zien overal staan grote kuddes  vooral Merino schapen in de weilanden. Onderweg lopen 3 struisvogels hard met ons mee, een koddig gezicht als we stoppen komt er achter uit het land een hele troep op ons afzetten dit wordt een leuk stukje video. Het is wel stevig klimmen vandaag, en dat op een zandpad met een temperatuur van 35 gr. Af en toe flink zandhappen, krijgen we het weer niet cadeau. Swellendam is een van de oudste steden in Zuid-Afrika en er staan vele historische gebouwen. Het stadje ligt aan de Brede rivier. Als we in Swellendam aankomen wordt er eerst wat gedronken op een terrasje en zoeken we een internet cafe: dat stelt hier niet veel voor 1 computer daar moeten we het mee doen daarbij is de pc nog vreselijk traag ook. We overnachten op een mooie camping met vele oude eiken. De pot schaft vandaag: spinaziesoep, en bobotie met choc.cake als nagerecht.  Na het eten worden we opgeschrikt door een luid kikkerconcert. Monique loopt even weg en komt terug met een kikker die ze midden op tafel zet, helaas springt ie in de wisky van Corjan het wordt een dolle boel.           Dag 15 ,Vrijdag 21 novemberSwellendam - Ladismith 75/125km, 3/4*Als we gaan ontbijten is het nog bewolkt en lijkt het een grijze dag te worden, dat bleek een vergissing, eenmaal op de fiets breken de wolken en wordt het al snel warm. we fietsen langs de bergen naar Suurbraak, een kleurrijk dorpje daarna volgt de klim over de Tradouw bergpas, deze klim zorgt ervoor dat de zweetdruppels kwistig stromen als was het een regenbui. De pas slingert zich door 2 bergketens en door het ravijn slingert een watertje mee. Vanmorgen dachten we de 125 km uit te rijden maar bij de koffiestop denken we er al anders over, de temperatuur gaat al vroeg ver over de 30 gr. Ik geniet met volle teugen van de geweldige natuur in de bergen. Eenmaal in de karoo zien we geleidelijk de vegetatie veranderen van fynbos naar Aloë en andere vetplanten die goed de droogt weerstaan. Ondertussen wordt het hier schroeiend heet,zelfs de wind brengt geen verkoeling meer. Na de koffiestop hebben we eerst een zware klim te gaan en dan nog een flinke afdaling. We doen het rustig aan, zelfs de afdaling brengt geen verkoeling er waait een warme wind die als een wollen deken om je lichaam wordt gelegd. We meten ondertussen 40 gr. Op de fiets we besluiten niet verder te rijden dan 75 km het is gekkenwerk om door te gaan.

 We zijn blij als we eindelijk bij Ronnie’s arriveren, even de schaduw opzoeken en een koel drankje gaat er ook wel in. Het is een komische bedoeling hier: midden in de Bush staat Ronnie’s seksshop, heeft niks met seks te maken maar hangt vol met zooi zoals wat aftandse Bh’s en andere onderbroekenlol en jawel tussen een paar shirts hangt ook Cor zijn shirt wat bij Monique in de bus was blijven leggen na de Namibië reis en door Monique hier is opgehangen. Goed voor een fotomoment. Nou het is duidelijk: onze fiets mag op de bus. 4 mannen besluiten door te rijden wat een lef, ze komen niet ver meer na een paar km is de fut eruit en laten zij zich opvegen door de bus, Jan en Corjan en Tjeerd halen de eindstreep maar vonden het toch ook wel erg moeilijk. Wij lopen in het dorp als zij aankomen zodat we ze met applaus kunnen ontvangen. In het dorp heerst een luide drukte, op vrijdag krijgen arbeiders hun salaris en dat wordt voor een groot gedeelte meteen omgezet in drank zodat menigeen zwalkend over straat gaat. We overnacht in een hotel in Ladismith het Hotel bestaat uit allemaal kamertjes als huisjes naast elkaar. Vanavond rijden we naar een restaurant om te eten.

Dag 16, Zaterdag 22 november

Ladismith - Oudtshoorn  50/106km 3/4*

Het was weer even wennen om in een gewoon bed te slapen, voordeel is dat we geen tent op hoeven te ruimen. Eerst maar weer eens even het koffer goed ingepakt want dat was een puinhoop geworden. We krijgen hier een lekker ontbijt. Als we op de fiets stappen is het nog wat bewolkt, heerlijk fietsweer. We moeten weer een bergpas over en hebben een koffiestop op een mooi uitzichtpunt, dan volgt een lange afdaling en in Calitzdorp hebben we de gelegenheid om in de bus te stappen, maar vandaag gaan we voor de volle 106 km’s.  De weg gaat verder over een beton weg die in niet al te beste staat is. Onderweg veel afwisseling: struisvogels met jonge, veel mensen onderweg en een mooie vegetatie. Onderweg komt de groep bij elkaar, Herman heeft honger , ik vis een paar repen uit de fietstas en heb nog een banaan, daar moet hij het 18 km mee doen. Als we in Oudshoorn aankomen zitten Jan en Annemiek op een Dros terrasje, wij voegen ons bij hun en genieten van een welverdiende pot bier en komen met de eigenaar in gesprek: een Belg  die hier na een vakantie is blijven hangen. Op naar de camping, tentje opzetten en douchen. De camping ligt aan de rand van Oudshoorn, een mooi park.         

Dag 17, Zondag 23 november      Struisei

Rustdag Oudtshoorn of rondrit, 45km

De rondrit laten we maar voor wat het is. De zon schijnt al vroeg vogeltjes scharrelen om de tent. Eerst een wasje gedaan. Vandaag krijgen we struisvogelei bij het ontbijt. Eerst goed gekeken hoe Monique een gaatje in het ei maakt, dan moet het worden leeggeschud, er gaan ongeveer 24 kippeneieren in een struisvogelei dus geen eenvoudig klusje.  Herman neemt vrijwillig deze klus op zich. Het ei lijkt me dunner dan een kippenei, het smaakt vrij flauw. Het lege struisvogelei wordt verloot: Evelien is de gelukkige en mag het mee naar huis nemen, een leuk souvenir. Met Monique rijden we Oudshoorn in. Het is zondag en veel winkels zijn er niet open dus zijn we snel uitgewinkeld. We belanden uiteindelijk op het terras bij Dros, het is al weer behoorlijk warm,  eerst maar een kopje koffie genieten. De een na de ander voegt zich bij ons op het terras en al snel is de hele groep pressent, het wordt hier erg gezellig, tafels en parasols worden aangeschoven. Na de lunch we eten een heerlijke pirrie burger, gaan we terug naar de camping, genieten van een luie middag met een boek daarbij ijverig proberen om niet in slaap te vallen. Vandaag horen we dat er in Nederland sneeuw is gevallen, wat een verschil met hier.

Dag 18. Maandag 24 november       “Ezelig”

Oudtshoorn - De Rust 3/4*,  56kmNa een rumoerig nachtje staan we om 6.15 uur naast de tent, lekker rustig de dag beginnen. We hoeven vandaag niet ver maar gaan wel eerst de Kangoo grotten bezoeken en dan komen we toch weer aan 70 km. Het is een mooie kleurrijke tocht naar de grotten, het laatste stuk moet er nog stevig worden geklommen en dan eindelijk om 10.15 uur zijn we er, even de tijd om rustig uit te zweten. De Kangoo grotten zijn een van de grootste natuurwonderen van Afrika,zijn meer dan 2 eeuwen geleden ontdekt door een veewachter die opzoek was naar zijn verdwaalde vee. Met een klein lampje is hij de grot ingegaan, echt onvoorstelbaar. Sinds 1938 zijn ze nationaal monument.      In de grotten is er constant een gem. temperatuur van 21 gr. De stalactieten en stalagmieten zijn ongeveer 100 miljoen jaar gelden gevormd in de kristalkalksteen en in een oude verschuivingslijn aan de voet van de Swartbergen.  Om 11.00 uur kunnen we met de rondleiding mee. Zittend op het terras met een koele cola zien we de andere deelnemers een voor een naar boven komen zwoegen, zij redden het net op tijd. Het is een fantastisch mooie grot, echt de moeite waard om de km’s voor om te rijden. Het tweede deel van de route is glooiend en gaat langs de voet van deze  Swarteberg keten, op naar de koffiestop, hiervoor moeten we eerst 7 km terug rijden naar een afslag even verderop staat Monique met de bus in de schaduw van bomen bij een watertje, een mooi plekje om even te vertoeven. Na het genot van een koele cola en lekkere watermeloen gaan we op weg in de wetenschap dat we een stevige klim voor de boeg hebben. We genieten onderweg van de mooie vergezichten over de uitgestrekte valleien, rijden een fantastisch landschap binnen met een decor van majestueuze bergen en hier en daar een watertje, ik voel me weer Alice in Wonderland. Struisvogels komen weer nieuwsgierig aan rennen, kijken naar de bonte karavaan fietsers die voorbij trekt, Ganzen met jongen trekken dreigend hun snaterende bek open om ons af te schrikken, dat lukt ze aardig we komen er echt niet dichtbij. Regelmatig stappen we even van de fiets af om van dit betoverende landschap te genieten. Na veel eucalyptus komen we terecht tussen struisvogels en wijngaarden, in een klimmetje op een rood zandpad, wordt ik de laatste meters luid joelend omhooggeduwd door een paar kinderen zij hebben er veel lol in en ik ook. Cor maakt een foto en de kinderen worden rijkelijk beloond met pennen, ballonnen en wat te eten. Vervolgens gaat de vegetatie over in succulenten dat duid op weinig water. We overnachten op een kleine camping met een balkende ezelopvang in het pittoresk dorpje De Rust. We moeten uitkijken dat we er niet voorbijrijden. Het was weer erg heet vandaag er stond weer 38 gr. Op de thermometer, een natte sok om de bidon houd het water wel lekker koel, dat was een goede tip van Sander.

Dag 19, Dinsdag 25 november      De woestijn uit 

De Rust- Uniondale, 80km, 3*

We staan al vroeg naast de tent, gewekt door balkende ezels. Het is nu al warm. Nog één dag fietsen we door de Karoo, een verlaten en eindeloze semiwoestijn , waar bomen schaars zijn en de dorre vegetatie de woestheid van het land weerspiegelt. Het is geweldig om hier doorheen te fietsen, het landschap boeit meteen weer.  Af en toe komen we een klein dorpje tegen, waar een kruidenier tevens pompstation, postkantoor en kroeg is. De koffiestop is bij een kleine nederzetting, er staan hier leuke mohair schaapjes. Een boom met mooie bloemen schreeuwt om aandacht: het zijn de bloemen van de worsten boom, een boom die we al eerder hebben gezien maar dan getooid met lange worstvormige vruchten nu dus de prachtige bloemen.  De desolaatheid van de Karoo is indrukwekkend. Niet in de laatste plaats door de allesoverheersende stilte. Ook hier weer flinke klimmen met zicht op majestueuze bergen. Onderweg worden we door Monique gewezen op de aloë winning t.b.v. crèmes, in een grote cirkel worden afgehakte aloë bladeren opgestapeld en wordt het daaruitvallende slijm op een plastic ondergrond opgevangen, hiervan worden allerlei producten gemaakt. Ik moet wel goed kijken of ik er een zie, ze vallen niet meteen op, het lukt me om er een foto van te maken. Onderweg kruist ook nog een mooie grote krekel mijn pad, ook die moet even op de foto. Rest ons nog een koffiestop en dan dalen we af naar het Gasthous in Uniondale waar ons  een gastvrij Zuid-Afrikaans onthaal wacht, we overnachten in heel aparte kamers, beetje Engels, weer een mooi plekje.  We hebben weer een leuke avond.

Dag 20, Woensdag 26 november    Muggencamping

Uniondale - Knysna, 50/100 km, 3/4*

De fietstocht van vandaag is een zware, maar spectaculaire route over een bergpas: de Prince Alfred bergpas. De pas is deels verwoest door het noodweer hier en daar zijn stukken weg weggeslagen. De tocht staat vandaag beschreven als: de koninginnenrit. Kronkelend baant het grondpad zich een weg naar beneden, tussen prachtige rotsformaties en kleine watervalletjes het is niet bepaald een makkelijke afdaling. Onder in het dal hebben we een koffie stop.  Dan gaat het ettelijke kilometers steil naar boven hier sputteren de benen wel wat tegen. Vanaf de koffiestop bestaat de mogelijkheid om met de bus naar boven te gaan, dat doe ik dus niet, het is hier zo mooi dat wil ik niet missen dan maar wat afzien. over de bergpas fietsen we ineens door de inheemse bossen van Zuid-Afrika. De weg gaat geleidelijk naar beneden, het is wel een zeer slechte weg die mede door het wasbord  het afdalen wel bemoeilijkt.  In deze bossen groeien enorme bomen en lopen de laatste bosolifanten rond die wij natuurlijk niet te zien krijgen. Via het Knysna Township (sloppenwijk) dat midden in de bossen ligt, gaan we  naar Knysna aan de rand van het bos. Voordat we bij het Township komen moeten we allemaal op elkaar wachten zodat we gezamenlijk met Monique in de achtervolging door het Township gaan dit voor onze veiligheid. Het dorp bied een bizar aanblik: allemaal golfplaten hutjes links en rechts van de weg, zoveel ellende bij elkaar, dit doet ons weer beseffen dat wij enorme bofkonten zijn. Na een lange afdaling belanden we eerst weer op een terras, we zijn er nu bijna dus vinden de heren dat er eerst een tapje moet worden genuttigd. We zitten hier bij een leuk restaurantje. Knysna (spreek uit als nijsna) is een pittoresk dorpje ligt aan zee en heeft  een eigen lagoon. We overnachten vlak bij de lagoon aan de rand van Knysna. We worden hier wel door een horde muggen geplaagd, vandaag moet er voor het eerst worden gesmeerd, toch loop ik een aantal muggenbeten op.

Dag 21. Donderdag 27 november

Rustdag Knysna.

Vannacht heeft het wat geregend, ook nu vallen er af en toe wat spetters, het ziet er een beetje somber uit aan de kust, er hangen dikke dreigende wolken. We gaan in  Knysna winkelen. Op de fiets rijden we erheen en stallen de fiets bij een fietsenwinkel waar de eerst aankopen worden gedaan: een leuk fietsshirt gaat mee naar huis. Vervolgens wordt er eerst een terras opgezocht voor de koffie. Als we hier weggaan komt er een hele fietsploeg voorbij, zij rijden voor een goed doel. In een winkeltje kopen we wat cadeautjes voor Inge, leuk voor onder de kerstboom. We komen Monique tegen en kunnen onze aankopen in de bus zetten. Vervolgens lopen we naar het Waterfront en gaan daar lunchen. Na de lunch ontdekken we nog een leuk winkeltje waar o.a. een beker en nog wat grappigs voor Monique wordt gekocht en wij nog wat Monroe spulletjes tegenkomen voor Inge, een geslaagde dag we zien wel hoe we al die spullen meekrijgen. Om 15.00 uur zijn we terug op de camping. Om half 6 rijd Monique eerst met ons naar een uitkijkpunt over de oceaan zodat we daar nog even van kunnen genieten. Dan gaan we terug en op de fiets gaan we vervolgens in optocht uit eten. Het wordt een gezellige avond.      

Dag 22 , Vrijdag 28 november

Knysna - Nature’s Valley, 70 km, 3*

Vandaag na het ochtendcorvee op weg, dit is de laatste fietsdag, eerste stuk klimmen langs een drukke snelweg, niet echt fijn, later wordt het mooier maar gaat de weg over in een slecht grondpad. Het is goed te zien dat hier de rijke lui van Afrika wonen, grote villa’s sieren of liever ontsieren het lieflijke landschap. Onderweg prothea’s en fynbos en na een lange klim is er eindelijk de koffiestop.  Lekker even op adem komen onder de eucalyptus bomen. We komen door Plettenbergbaai met zijn mooie stranden en natuur. Dan rijden we naar Keurboomrivier en vervolgens naar Nature's Valley via een steil naar beneden kronkelende bergpas hier gaan we op zoek naar een terrasje we willen niet voor Monique op de camping aankomen. We moeten even de weg af, samen met Herman ,Sander, Corjan ,en Tjeerd  strijken we op een terras neer in het natuurpark. Jan komt er ook nog bij, na een gezellig uurtje met een biertje en een frietje rijden we naar de camping waar we door Monique met  spuitende champagne worden ontvangen, dolle pret, de tour zit erop, gelukkig en helaas, altijd weer met gemengde gevoelens, Ik ben weer trots op mezelf. Voor de laatste keer gaan we de tent opzetten. Eten vanavond onder een afdak, maken er nog een leuke avond van.

 Dag 23, Zaterdag 29 november    “Zwijnenboel” 

Transfer naar Addo Elephant Park (250km).

Vanmorgen worden we weer gewekt door een vogelconcert. Op de ontbijtplaats is flink huisgehouden: bosvarkens hebben alle aanwezige vuilnisbakken omgegooid op zoek naar eten. Het gaat piano aan, om half 12 vertrekken we hier pas. Niemand heeft haast tot het  gaat miezeren, in allerijl gaan we de tent afbreken die is nu nog droog. De koffers zijn weer gereorganiseerd want ook de fiets en kampeerspullen moesten er weer in. Een slaapzak moet mee als handbagage, anders passen de cadeautjes niet in het koffer.  De fietsen zijn ondertussen gepoetst en kunnen op de aanhanger. Ondertussen blijft het stevig doormiezeren, het zit ons de laatste dag niet mee. Om 11.30 uur vertrekken we met een rit van 280 km voor de boeg een hele zit . Het beloofde uitzicht zit gehuld in een dikke wolk die ons alle zicht ontneemt, De brug waarvandaan je kon bungeejumpen zat ook dicht in de wolken dus ook die pret konden we wegstrepen jammer maar helaas. Bij een Wimpie wordt gestopt voor een lunch.  Onderweg wordt nog wat kleding uitgedeeld en de etenswaren die over zijn gaan ook in andere handen over, weer een paar mensen gelukkig gemaakt                                                        

 De natuur wordt steeds mooier, we zien een paar aapjes en wat bokken en dan eindelijk zijn we in Addo, we overnachten in een luxe authentiek Afrikaanse modderhut die heel gezellig is ingericht vlak buiten het park Addo. Gelukkig hebben we eerst wat foto’s van het interieur gemaakt want veel hebben we niet van de binnenkant gezien, De huizen zijn omringt door citrus bomen, een overblijfsel van de citrusplantage’s waar hier eerst de kost mee werd verdiend. Na een douche zoeken we de lounge plek op waar we gezamenlijk een drankje nuttigen  hier wordt vanavond ook het diner geserveerd. Het is een geweldige plek hier, het eten was erg lekker. De laatste avond brengen we op een aangename manier door, we blijven tot 12 00 uur op dan is Corjan jarig  die wordt toegezongen en gefeliciteerd.

Dag 24, Zondag 30 november    “Verrassing”

Transfer naar Port Elizabeth en vertrek uit Zuid-Afrika. (75km)

Voor het ontbijt om 7.30 uur gaan we volgens afgesproken plan Corjan verrassen. Er worden ballonnen opgeblazen, Monique heeft een taart met kaarsen erop, flesje champagne  en een cadeautje. In optocht gaat het vervolgens heel stil naar het huisje van Corjan die onwetend van wat hem te wachten staat nog vredig licht te slapen. Luid bonzend op zijn deur wordt Corjan gewekt, met een slaperig hoofd kijkt hij eerst door het raam waar al dat lawaai vandaan komt en opent vervolgens de deur, ballonnen worden bij hem binnen gegooid en weer wordt hij door het hele koor toegezongen. De taart wordt hem overhandigd zodat hij de kaarsen kan uitblazen en vervolgens bedenkt  hij eerst maar even wat kleren aan te trekken, hij staat nog steeds in zijn onderbroek. Zo nu nog even de cadeautjes uitpakken. Bij het feestelijke ontbijt wacht hem nog een verrassing: zijn plek is versiert en de dames uit de keuken komen hem toezingen, een leuk begin van de (lange) dag. Na het ontbijt wordt er ingepakt en nemen we afscheid.      Op naar de olifantenexcursie in Addo. De taart gaat mee voor bij de koffie. Eerst zien we alleen maar olifanten op verre afstand, wel zijn er veel wrattenzwijnen en schildpadden, de moed zakt al een beetje in de schoenen maar na de koffiestop staan we ineens oog in oog met een flinke kudde. Eindelijk kunnen we op ons gemak de olifanten bekijken. Er lopen een paar hele kleintjes bij erg leuk om te zien hoe die spelen met elkaar. Deze sessie duurt ongeveer een half uur en dan beslist een reuze olifant dat het genoeg is geweest en hij vertrekt, de rest volgt gedwee en achter ons verdwijnen ze het bos in. Wij zijn weer een hele fotoreportage rijker.  Ondertussen is het voor ons ook tijd om te vertrekken. We krijgen nog even de tijd om te lunchen en dan gaat het op naar het vliegveld van Port Elizabeth voor de vlucht naar Johannesburg en Amsterdam. Het is toch nog een paar uur rijden. Dan de fietsen inpakken, de koffers, en is het tijd om afscheid te nemen van Monique, het minst leuke moment van de vakantie.

We kijken weer terug op een geweldig mooie reis, mede dankzij de inspanningen  Monique die ons weer veel heeft geleerd en laten zien van het mooie Zuid Afrika