Tuinreis Engeland,  Cotswolds.

Donderdag 8 juni ’17

Goed, we kunnen vertrekken. In Breda aangekomen vallen dikke druppels regen dus eerst even schuilen in de auto voor ons staat ook al een auto maar ik kan niet zien wie er in zit. Als het droog is stapt Claudia uit. Met 33 personen gaan we op weg , prima, hoe meer hoe beter!

Piet, de chauffeur, omzeild via een leuke binnendoor route de files rond Antwerpen en Gent en op tijd staan we bij de Eurotunnel. Hier ontdekt een medereiziger dat zijn paspoort nog thuis ligt. Dan maar met het rijbewijs door de douane. Gelukkig zien we er eerlijk uit en mogen we door.  Met de bus de trein in, een aparte ervaring, je hebt niet het idee dat je een tunnel doorgaat. Na een half uur staan we op Engelse bodem. Een kwartier na aankomst in Dover staan we al bij de eerste en de tweede tuin. Churchfield Garden en West Court Lodge, twee tuinen die in elkaar overlopen maar beide totaal verschillend.  Op West Court Lodge heeft Mrs. Pattrick, een Nederlandse uit Heemstede, een prachtige tuin aangelegd. De tenniscourt is ‘weggewerkt’ achter borders, pergola's en boomgroepen. De borders omlijsten mooi het gazon en je ziet duidelijk dat met oog voor detail geplant is. De  kleuren- en bladcombinaties zijn een feest voor het oog. 

Hoe anders is Churchfield Garden. Het is een natuurlijke, wilde tuin waar de natuur zelf het ontwerp heeft gemaakt: prachtige vijvers en een kleine waterval in een varenvallei. De waterval is de bron van de rivier Stour. Schilderachtige taferelen door een boot in de vijver. Hier wil je gaan zitten en rustig kijken. Na zoveel moois zijn we toe aan een kopje koffie met heerlijk gebak. Genietend van het mooie weer zitten we gezellig op het terras met uitzicht op de prachtige vijver. Dan is het tijd de bus in te stappen. We moeten nog een kleine 200 km rijden tot Basingstoke, genieten hier van een heerlijke maaltijd en hebben een gezellige avond.

 

Vrijdag 9 juni ’17

Vroeg uit bed! We moeten heel wat kilometers tot aan de eerste tuin. Op tijd zit iedereen in de bus en we kunnen vertrekken. Het zonnetje laat zich zien, wat willen we meer!

Voordat je in de tuin bent moet je door een poort. Piet kent de afmetingen van zijn bus precies, even steken en we zijn op Broughton Grange. We lopen naar de Tea-Lawn, maar voordat je er bent  moet je door de kwekerij... heel moeilijk om hier vlot doorheen te komen. Bij de Tea- Lawn staat de koffie klaar en hier houdt headgardener Andrew  zijn introductiepraatje. Off we go, we mogen de tuin verkennen. Eerst naar de Walled Garden zonder walls. De borders in de kleuren geel, paars en blauw staan er prachtig bij en het uitzicht is ‘to die for’. De eersten zitten al bij de vijver te genieten. Er is nog zo veel te zien. Overal heb je assen en doorkijkjes zodat de tuin bij het landschap wordt getrokken. De buxusparterre is net aangeplant met zomerbloeiers en staat er dus nog wat magertjes bij. Maar het kattenkruid langs het pad is een blauwe wolk. Helemaal achterin ligt de ‘stumpery’. Dus boomstronken hoef je niet naar de stort te brengen, je kan er iets heel moois van maken. Je ziet de gedachtes verschijnen: hoe kom ik aan een paar van die stronken...Op de terugweg nog langs de ‘Long Border’ en dan de berg omhoog en even naar de kwekerij. De eerste plantjes reizen vanaf nu met ons mee. Op naar de pub, tijd om de innerlijke mens te versterken. Bij de sage & Sele Pub wacht een lekkere, maar moeilijk te eten lunch op ons. Een hard broodje met een bot mes  snijden is niet zo makkelijk. De pub is leuk aangekleed, onder het plafond hangen ontelbaar veel  whisky kannetjes.  Na de lunch nemen we een les in Engelse geschiedenis: Magna Charta, burgeroorlog, Charles I. en Charles II. We bezoeken Broughton Castle. Het zijn prachtige zalen te zien met een 500 jaar oud plafond, slaapkamers met handgeschilderd behang dat ook al zo’n 200 jaar oud is. We klimmen naar de ‘room, that has no ears’. De inspanning wordt beloond met een uitstap op het dak. Wat een uitzicht! Nu weer naar beneden en  naar buiten de tuin in. De tuin neemt geen hectares in, maar overtuigd wel. Mooie borders die tegen de muren van Cotswold stone afsteken, prachtig. Dan is het tijd om naar het hotel te gaan. We rijden nog een uurtje door het mooie landschap van de Cotswolds. We komen door Burford, het eerste Cotswolds stadje zoals het beschreven staat: pittoresk en schilderachtig mooi. Alle huizen gebouwd in honingkleurige steen.  Na een kleine vertraging door druk verkeer komen we bij het Cheltenham Chase Hotel. Het was een mooie dag met mooie tuinen en veel geschiedenis.

 

Zaterdag 10 juni ’17

Na een stevig Engels ontbijt gaan we op stap. Dat hebben we ook nodig want vandaag staan drie tuinen en een stadje op ons programma.

We rijden door kleine Cotswolds stadjes en dorpjes naar Winchcombe en het kasteel Sudeley. Klokslag 10 mogen we naar binnen. Een prachtige setting: het honinggele kasteel midden in een mooi park en  een schilderachtige ruïne.  Nog snel langs de fazanterie en dan lokt de koffie.

Onze  lunch mogen we in Bourton-on-the-Water zelf regelen, het wemelt hier van de toeristen en al snel verlangen we naar de rust in de tuinen. Het volgend adres is Upton Wold, alleen waar ligt het precies? De eerste poging eindigt in een doodlopende straat en een uitdaging voor Piet. Hij moet in de achteruit weer uit dat dorpje zien te komen. Helaas verliezen we hier kostbare tijd. We stoppen bij een straatje waar het zou kunnen zijn. Gelukkig komt hier een stel in een Cabrio langst, voor hun is het duidelijk dat we hetzelfde doel hebben. We komen er! Headgardener Ben wacht ons al op en leidt ons rond. De tuin is verrassend eenvoudig en tegelijk spectaculair. Het uitzicht vanuit het huis op het landschap is simpelweg aan twee kanten met een haag ingekaderd zodat je blik naar de verte toe wordt getrokken. Ook in de andere delen van de tuin is met weinig heel veel effect bereikt, de tuin is een juweeltje. Ben gaat in een hoge versnelling het rondje met ons af omdat we door al het zoeken nog maar weinig tijd hebben. Jammer maar helaas Snowshill Manor wacht ook nog op ons. Hier komt het laatste deel van het huidige fitness programma: om huis en tuin te zien moeten we eerst de berg op. In het huis is de verzameling van Charles Wade te zien. Hij heeft zijn hele leven van alles verzameld en dat is zoveel dat het huis vol

zit en hij in de schuur ging slapen. Het huis is volgepropt met Chinese kasten, modelschepen, kinderwagens, spinnewielen, weefgetouw, klokwerk, fietsen en, en, en..Genoeg van al die spullen, op naar de tuin. De op verschillende niveaus liggende terrassen zijn door trappen met elkaar verbonden. Leuk beplant en mooi om te zien, zeker met het huis op de achtergrond en het uitzicht dat je  in de tuin er altijd gratis bij krijgt.  Terug in de bus is het Happy Hour en via mooie wegen met nog meer fantastisch uitzicht rijden we terug naar het hotel. De hele dag was het droog, maar nu op de weg van de bus naar binnen moeten we door de regen. Ondanks de regen buiten beleven we binnen een heel gezellige avond.

 

 

 

 

 

Zondag 11 juni ’17

Het weer is nog beter dan voorspeld! Wel staat er een flinke wind, maar het is zonnig en droog. Wat willen we meer. En dan twee toptuinen vandaag! Eerst gaan we naar Hidcote Manor. Omdat we heel vroeg zijn mogen we als eerste naar binnen.  En Hidcote laat zich van zijn beste kant zien. De borders staan mooi in bloei. Weelderige beplanting in mooie kleurstelling. Het uitzicht op de Long Walk en door Heaven’s Gate is fantastisch! De Hot Border is op zijn hoogtepunt en daarnaast kunnen we nog veel mooie planten en leuke vista’s ontdekken. Dan denk je dat je klaar bent maar dan ligt achter de tearoom en de serre nog een mooie Long Border met geknipte Taxuszuilen als herhalend element en daartussen een bloemenweide. Een bezoek aan het verleidelijke winkeltje en de plantsale ronden het bezoek af. Vanaf hier ben ik weer een paar planten rijker. Op naar het volgende adres. Voor we goed en wel zitten moeten we alweer uit de bus. De rit is maar 2,5 km en we zijn al op Kiftsgate. Hier wacht een lekkere lunch op ons. Voorzien van nieuwe energie gaan we ook deze tuin verkennen: Sunken Garden, de witte tuin met Carpentaria california en verschillende soorten Deutzia’s, de rozentuin met de gigantische Rosa ‘Kiftsgate’. Rust vindt je eventjes in de tuin met de zwarte vijver en het waterelement van bladeren. Hier zie je alleen de kleuren groen (van gazon en haag), zwart (vijver) en de lichte tint van de bestrating.  Maar wat Kiftsgate uitmaakt is de halfronde pool met Ha-Ha en het uitzicht op de Cotswolds. Langzaamaan komt iedereen weer richting bus, en vertrekken we naar Chipping Campden.

Het kleine Cotswold stadje presenteert zich met zon en blauwe lucht en laat zo de honinggele steen extra mooi uitkomen. Even de bezienswaardigheden afgaan: kerk, markthal, en Wilson Memorial Garden en dan trekt de gezelligheid van Pubs en Tearooms heel erg. Voor de terugweg hebben we weer een mooie route gekozen, maar hier in de Cotswolds is het eigenlijk overal mooi.

In het hotel wacht weer een verrassing op ons. De menulijsten moeten opnieuw worden ingevuld. Wat goed dat we de keuze van vanochtend sowieso alweer vergeten zijn...

 

Mandag 12 juni ’17

Vandaag vertrekken we uit Cheltenham en beginnen aan de eerste etappe van de terugreis, gelukkig met twee mooie tuinen en een leuk stadje op onze route. Alle koffers gaan in de bus en 10 minuten voor vertrek zit iedereen al in de bus. Wil iedereen zo graag naar huis? Nee, we willen mooie tuinen bekijken, dus op naar de eerste: Bourton House in Bourton on the Hill. Een prachtige wijdse tuin bij een groot herenhuis. Mooie borders met veel exotische planten en vormsnoei. Interessant zijn de banden van Buxus, die om elkaar lijken gedraaid. Interessant is de schaduwhal achterin. Hier staat voetblad ‘Spotty Dotty’met bloem (die moet je wel weten te vinden) en varens, salomonszegel en Hosta’s. Het is een rustige tuin met veel verrassende details.

Verder gaat de reis naar Broadway. Midden in het stadje stoppen we om te lunchen.  Het is een echt Cotswoldstadje met veel leuke winkels en tearooms. Als we weer vertrekken gaan er een aantal tasjes mee en ook de biervoorraad is weer aangevuld.

Het volgende adres is Pettifers  vlakbij Banbury. We moeten even zoeken, maar vinden het vrij snel omdat headgardener Polly staat te zwaaien. Een goede tuin moet verrassen. En dat is precies wat deze tuin doet. Wat voor een uitzicht heb je al vanaf het terras. En dan komt meteen de gewetensvraag: wil ik eerst de mooie borders aan weerskanten van het gazon bekijken of wil ik het uitzicht bewonderen. Kies je voor het uitzicht, dan heb je alleen meer tuin te bewonderen. want die gaat nog veel verder. Prachtige borders met grassen ertussen, precies ‘my cup of tea’. Apropos tea, die wordt geschonken uit een gigantische theepot waar zo’n 4 liter thee inzit. En erop staat ‘Pettifers’ om niet te vergeten waar we zijn.  We halen zelf thee in de keuken, hier is al net zoveel te zien als in de tuin, mooi blauw gekleurde kasten herbergen fraai gedecoreerd serviesgoed en glaswerk. Ook het bezoek aan het toilet is een excursie op zich: een vrij grote ruimte die tevens als garderobe dienst doet, heel apart. We zoeken een mooi bankje op in de tuin en genieten daar van de thee en al het moois om ons heen.  Twee mooie tuinen hebben we vandaag gezien. Bourton House: mooi, perfect maar op een bepaalde manier afstandelijk. In Pettifers voel je de liefde voor de tuin. Iedereen is enthousiast want deze tuin heeft een ziel. Hier zouden we nog wat langer willen ronddwalen.

Dan stappen we de bus in en rijden zo’n 2 uurtjes naar het bekende Hotel in Basingstoke.

 

Dinsdag 13 juni ’17

Met heerlijk weer beginnen we aan deze laatste dag. Stipt op tijd kunnen we vertrekken. Wat een gedisciplineerde groep! Eerst moeten we een flink eind rijden en met een bakje koffie onderweg is het makkelijk kijken naar de file aan de andere kant. Ook voor de laatste tuin moeten we weer een heel smalle weg op. Nog even Piet, dan mag je weer op brede snelwegen en aan de goede kant rijden.

Godinton House ligt mooi in het Kent’se landschap. Het huis is een bakstenen herenhuis, dat net zo goed in Nederland had kunnen staan. Alleen zou dan het mooie heuvellandschap ontbreken.

De tuin is rustig met zijn grote gazons, mooie vista’s en prachtige borders. Een Vista is een uitzichtpunt in de verte tussen b.v. twee hagen door. Een echt kleurenfestijn vinden we in de Walled Garden. Hier staan de Delphinium’s in bloei. Wit, Blauw, Lichtblauw, paars, heel intense kleuren, het doet bijna pijn in je ogen. Na  een rondje door het landschapspark lokt de koffie en gebak.

We genieten heerlijk buiten in de zon. Dan is het tijd om aan de laatste etappe te beginnen: op naar de tunnel. De overtocht hebben we precies op tijd  van Frankrijk naar Breda beleven we het laatste: happy ouwer in de bus.

Conclusie: Het was een heel mooie reis, de tuinen waren allemaal zeker de moeite waard, niet een  tuin heeft ons teleurgesteld. Het weer had niet beter kunnen zijn en de groep ook niet. Zo is reizen heel plezierig!  We nemen afscheid met een : tot ziens op de reünie.