Tuinreis met Groei&Bloei Breda naar Rheinland en Ruhrgebied

Donderdag, 16 juni 2016

16-6-16  een leuke datum om de tuinenreis te starten met Groei&Bloei Breda.

Op de parkeerplaats van de tuinbouwschool staan Claudia, Ans en Jos al te wachten. Als de bus er is, gaan de koffers erin en dan instappen en wegwezen. De reis gaat via Eindhoven en Venlo naar Schloß Dyck in Jüchen. Een mooi landgoed met een prachtige tuin. De borders bij de ingang met de zomerbloeiers hebben nog wat tijd nodig om tot volle glorie te komen. We lopen naar de Hochzeitsbrücke en maken daar alvast een groepsfoto. Via de parterres lopen we naar de Orangerie we zien mooie borders, oude bomen en een prachtig kasteel met een gracht eromheen. Via de binnenhofjes van het kasteel  komen we bij een brug en starten hier met de wandeling door het landschapspark. Hier zijn bomen van zo’n 200 jaar oud te bewonderen. Inmiddels heeft iedereen trek en genieten we in het restaurant van maaltijdsalades en kuchen. Voor elk wat wils. Voor we verder gaan is er nog even tijd voor de kwekerij en de shop. Het volgende doel is het Landschaftspark Duisburg. De gids staat ons al op te wachten. We zijn wat aan de late kant en hij maakt een behoorlijk tempo om de tijd weer in te halen. Waterhuishouding en renaturatie zijn de trefwoorden. Veel natuur met een hoop roestend ijzer als decor op de achtergrond. Indrukwekkend! Leuk om te zien hoe de natuur hier stukje bij beetje het terrein weer terugveroverd. Nu de bus in voor de laatste kilometers naar het hotel, onderweg genietend van een drankje duurt de rit niet lang. De hele dag hebben we mooi weer gehad maar nu gaat het ineens tekeer: onweer en stortregen zoals we dat van de afgelopen week al kennen. In het hotel is het even kamers zoeken. Dit oude kasteel heeft een hoofdgebouw, en voorgebouwen rechts en links en je moet je kamer maar weten te vinden. Maar alles komt goed. Nu even opfrissen en dan genieten we van lekker avondeten in de gewelven van de Orangerie.

Vrijdag, 17 juni 2016

Goed gezind na een heerlijk ontbijt stapt iedereen de bus in, de paraplu’s moesten alweer hun diensten bewijzen. We rijden naar het zuiden. De tuin van Peter Janke staat als eerste op ons programma. Een enthousiaste Peter geeft een rondleiding door zijn prachtige tuin, hij heeft hier een eigen paradijs gecreëerd . Aan de manier waarop hij vertelt, merk je al hoeveel liefde en passie in deze tuin zit. Helaas is hier de tijd echt veel te kort. Het kopje koffie moet heel snel op. Door het Bergische landschap reiden we naar het volgende adres:  de tuin van Thorsten Ulbrich en Marcus Vogel in Solingen, alweer een sprookje. De regenwolken dreigen, maar we houden het nog droog. Onder deze dreigende wolken komt eerst de rondleiding door buxustuin, kloostertuin, zwarte tuin, rozentuin, vijvertuin en...  Trots laten de mannen ook de bouwplaats zien. Hier moet een grote, langwerpige vijver komen. Het wordt vast en zeker heel mooi. Dan is het tijd om voor de inwendige mens. In de kassen staan gezellige tafels voor ons klaar en de stukken quiche vinden gretig aftrek. Na het kopje koffie is ons mooi, of beter droog weer contingent even op. De regen valt met bakken uit de lucht. Snel de berg op en naar de bus. Tijdens de rit zien we dat door de hevige regen het water uit het riool spuit. We rijden de binnendoor route en kunnen boven op de berg Schloß Burg zien liggen. Eerst is Peter, onze chauffeur, nog blij met de uitdaging, later staan er toch kleine zweetdruppels op zijn voorhoofd. Niet alleen in Engeland, maar ook in Ronsdorf hebben ze van die kleine smalle straatjes. Maar we komen er. Anja Maubach staat al klaar voor het welkomstpraatje. Ze vertelt over deze oude kwekerij en haar overgrootvader en ook een beetje tuinfilosofie komt aan de orde. Dan mogen we de kwekerij verkennen. Niet alleen de kwekerij ook de tuin is een plaatje. Maar het verkoopgedeelte is heel erg verleidelijk. Kijk maar in het bagage luikje van de bus! Er staan al heel wat souvenirs die mee mogen naar Nederland. Terug in de bus helpt een flinke regenbui ons te beseffen dat we wel heel erg geboft hebben met het weer vandaag! bij het hotel raken we nog in de finish van een Porsche Classics Rally verzeild. s’Nachts staat onze bus goed bewaakt tussen al die mooie, oude Porsches.

Zaterdag 18 juni 2016

In de nacht zijn liters regen gevallen, maar als we naar de bus gaan is het droog. Het wegrijden is nog even spannend: de bus moest tussen al die mooie Porsches door om van de parkeerplaats af te komen en menig eigenaar keek wat angstig naar zijn oogappeltje. We vertrekken net voor de rally start en rijden het lange stuk van 2.1 km naar de eerste tuin. In het industriegebied van Velen verscholen ligt de tuin van Petra Sander. Een tuin rond een groot houten huis, aangelegd met natuurlijke lijnen en liefdevol gedecoreerd en beplant: een gezellige woontuin om te ontspannen, zo wordt hij in het boekje beschreven en dat klopt. Koffie en koekjes staan klaar, er zijn leuke zitjes om even te genieten. Petra Sander beantwoordt geduldig elke vraag en is blij met de interesse. Aan het einde komt de aap uit de mouw: Dit was haar première met groepen in de tuin. Aan het aantal positieve reacties te zien: helemaal geslaagd! Weer terug in de bus en rijden we naar het Maximilian Park in Hamm. Onderweg zet de hemel alle sluizen open, als we bij het park uitstappen is het droog. Een plan is snel getrokken: eerst naar de glazen olifant, dan een hapje eten, dan de Oudolf border. Op weg naar de olifant hoor je alleen maar ah’s en oh’s. De zomerborders langs de weg zijn prachtig aangeplant. Met de lift gaan we in de olifant omhoog. Vanuit deze hoogte zie je de Oudolf border pronken. Het uitzicht in de verte is wat minder, het trekt weer dicht. In deze naderende bui lopen we naar het restaurant. De tafels zijn mooi gedekt – alleen niet voor ons! We moeten het veld ruimen voor een bruiloft. Ja en nu? We moeten wel wat eten! Achter in het park, bij de grote vijver, is nog een kiosk. Oké, dat proberen we en daar genieten we onder de grote parasol een luxe kiosklunch in de stromende regen. Gelukkig wordt het dan weer even droog en nadat we de Oudolf border van alle kanten hebben bekeken, gaan we het vlinderhuis binnen. Wie het koud heeft gehad, komt hier helemaal op temperatuur. En zoveel vlinders zijn hier te zien, prachtig! Dan wordt het alweer tijd voor de volgende tuin. We rijden naar Datteln. In het straatje worden we al opgewacht door een man met hoed. Friedemann Knaak heeft zelfs al een bus parkeerplaats gereserveerd. Vera Ewert, de tuinvrouw, komt de bus in en verrast ons met een toespraak in het Nederlands. Voordat we de tuin ingaan, krijgen we nog een kopje yogi thee aangeboden. In deze tuin is alleen met ronde lijnen gewerkt. Hij is volgens het Feng Shui principe aangelegd en komt heel harmonisch over. Er is zo veel te zien. Kleurige borders, beekloopjes, vijvers, hostaborders, zithoekjes en kunst. Op deze dag is nog niet genoeg water gevallen, helaas moet het nu eruit. Nou ja, koffie en taart smaken ook onder de veranda. Bij het vertrek komt de gastvrouw in de bus afscheid nemen. Het uurtje rijden wordt met een borrel weer heel gezellig evenals het diner in het hotel. We zijn bijna de enige gasten, alle Porsche’s zijn weer vertrokken. 

Zondag 19 juni 2016

De eerste blik s’ochtends uit het raam : het is droog! Zondag is rustdag of een heel rustige dag. We blijven rondom Velen en gaan drie tuinen bezoeken die vlak bij elkaar liggen. De eerste is Garten Picker. Na een welkomstwoord in het lokale dialect, (was best goed te verstaan) mogen we de tuin in. Het is een dwaaltuin: hier gaat het de hoek om, daar langs de haag en ieder keer kom je een ander tuingedeelte binnen. Tussen de hagen zijn steeds weer leuke hoekjes gecreëerd. In een zee van planten staan zitjes met gedekte tafeltjes, alles liefdevol en met veel smaak gedecoreerd. Er is zelfs een bed opgemaakt voor het engeltje. De beplanting is met vakkennis aangelegd en ondanks de buien ziet het er heel goed uit.  De hosta’s zijn gezond en geen ‘Brussels kant’ dankzij de slakkenlinzen die hier ook te koop zijn. Woon- en tuindecoratie, planten en slakkenlinzen, alles gaat na afloop de bus in. Het bagagevak raakt voller en voller. De tweede tuin is de tuin van Marc Sommer en Christian Borggreve. Het is een boerderijtuin in een landelijke omgeving met uitzicht op een paardenwei. Maar eerst een plekje zoeken voor de lunch. Christian heeft lekkere aspergesoep en belegde broodjes klaar gemaakt. Daarna gaan we de tuin verkennen. De hoek met de kwekerij is druk bezocht.  Nadat alles is bekeken en alle inkopen zijn gedaan, kan in alle rust nog van een kopje koffie worden genoten, heerlijk in het zonnetje! Dan moeten de zakjes met planten nog de bus is. Nu wordt het langzaam moeilijk, maar met een beetje duwen en schuiven is nog een plekje te vinden. Op naar tuin nummer drie, de tuin van Hildegard Rave. Met moeite vinden we een plek voor de bus, het is heel druk in de straat. Hildegard verwacht ons al. De twee heren van de vorige tuin zijn ons voor gegaan en zitten hier al rustig op de bank. De tuin is om de oude treurwilg heen aangelegd. Een beekje loopt eromheen en komt uit in een vijver. Hier is het kikkerconcert. Veel zitjes nodigen uit om te zitten en meteen komt de dochter van Hildegard en  worden we verwend met koffie en gebak. Nadat alle plantennamen zijn opgezocht, en de laatste inkopen zij het plant of deco, zijn gedaan, nemen we afscheid van deze gedreven tuinvrouw. Peter opent het bagageluik van de bus en met een beetje duwen en schuiven gaat ook hier de klep weer dicht. Hopelijk is er morgen nog genoeg plek voor alle koffers....Na een lange rit van zo’n 5 km (sommige wilden eigenlijk lopen) zijn we weer bij het hotel. Tot aan etenstijd kunnen we buiten op het terras zitten en genieten van een drankje. 

Maandag 20juni 2016

s’ Ochtends ziet het er weer veelbelovend uit: een heerlijk zonnetje en blauwe lucht! Maar ja, het weer is niet te vertrouwen. Al tijdens de rit naar de eerste tuin begint het te regenen. Bij de heren Lucenz en Bender mogen we de woonkamer in voor het introductiepraatje van leraar Manfred Lucenz. Gepassioneerd vertelt hij over de tuin en zijn geschiedenis. Als de regen stopt gaan we naar buiten. Hier staat de Cornus kousa weelderig te pronken, net als de ridderspoor en de daglelies. We krijgen advies wat je tegen de buxusschimmel moet doen en een indruk hoe een tuin zonder bestrijdingsmiddelen eruit kan zien.  Dan rijden we verder. De volgende stop is Schloß Moyland. Hier wordt nog iets aan onze culturele opvoeding gedaan. Tijdens een rondleiding komen we veel te weten over de kunst in het park en het kasteel. Na een snel rondje kruidentuin mogen we aanschuiven voor een lunch in het restaurant. Het kopje soep is snel gegeten en nadat er ook  een en ander stukje gebak is verteerd, vertrekken we naar de laatste tuin op deze reis: de moeder-dochter tuin Imig-Gerold. De tuin is, ondanks de vele regen van de afgelopen tijd, een plaatje.  Je ziet duidelijk welke tuin van de moeder en van de dochter is. In de tuin van de dochter zijn weer vele mooie hoekjes te bewonderen, hier beginnen de vingers echt te jeuken om thuis weer aan de slag te gaan. Enthousiast beantwoorden moeder en dochter elke vraag. Dan is het koffietijd en helaas met de koffie komt de regen. En die begeleid ons de hele weg naar huis.  Jammer dat deze leuke reis zo moet eindigen. Nou ja volgend jaar een nieuwe kans!