Dag 2-  dinsdag 18 oktober.  Aankomst Kunming. 

Na een rustige vlucht staan we op Singapore airport, nu wachten tot we verder kunnen en dat duurt lang. We proberen te mailen maar het is ontzettend moeilijk om verbinding te krijgen, na tig keer inloggen, lukt het uiteindelijk. De vlucht naar Kunming was wat turbulent, zelfs het cabine personeel moest in de gordels.
Laat in de middag komen we aan in Kunming. Met bagage en fiets gaan we naar de uitgang waar we worden opgewacht door reisleider Jos en zijn schoonzus Huang Ling die tijdens de reis voor de hapjes en de drankjes zorgt. Vervolgens worden eerst de fietsen in de doos, ingeladen in een speciaal gereed staande truck die deze rechtstreeks over de weg naar Zhongdian (Xianggelila) vervoert. Wij worden  naar een hotel in de binnenstad gebracht in het Green Lake Park, een groene oase in de binnenstad. Pas hier maken we nader kennis met de groep: Jim, de oudste deelnemer en toevallig geboren in Roosendaal, Ed en Paul twee broers die al vele tochten samen hebben gefietst, en het stel Evelien en Alex, Alex is een echte bergfietser, fietst de cols in frankrijk en doet mee aan wedstrijden. Vervolgens gaan we op kamerinspectie, het lijkt op de kamers in het Harrington Hall hotel waar we in Londen overnachten, schoon en gezellig ingericht.

Wat vooral opvalt in dit hotel is dat er dagelijks een andere mat in de lift ligt met de dagaanduiding erop, naast de lift staan spuugbakjes, gevuld met zand want er wordt hier wat afgerocheld. Het rochelen is even wennen, we praten maar beter niet over even slikken. De bakjes worden de hele dag verzorgd.

We gaan eten in een echt Chinees restaurant,  voor Chinese begrippen zijn we laat, er wordt hier al om 18.00 uur gegeten, de keuken sluit rond 20.00 uur. De kippentenen drijven in de hotpot (hotpot is een dampende kom bouillon waar verschillende groenten en vlees in gaan).

Het eten is wel erg lekker, met het vlees een beetje kijken wat je pakt want alles wordt klein gehakt en gaat in de pan. Natuurlijk eten we met stokjes. Op de terugweg lopen we door het Green lake park, een groot meer met eilandjes, bruggetjes en verschillende paviljoenen, dit alles omzoomd door vele kleine cafeetjes, de zogenaamde pastry’s waar de jeugd zich vermaakt. In het park wordt muziek gemaakt en gedanst, kleurige lichten zorgde voor een mooi lichtspel in de bomen.

Kunming is een vrij grote stad, authentieke huisjes hebben plaats gemaakt voor enorme gebouwen voorzien van schreeuwende neonreclames. Het verkeer is een grote chaos, alles gaat kriskras doorelkaar, stoplichten zijn er wel maar worden niet helemaal gebruikt zoals het hoort, als voetganger moet je bij groen licht nog uitkijken om niet omvergereden te worden

  Dag -3 woensdag 19 oktober.

We verblijven eerst een dag in Kunming om een beetje te acclimatiseren en later in de middag vliegen we naar Zhongdian.

Na een heerlijk ontbijt gaan we de stad in en bezoeken we de bloemen en dierenmarkt, hier zien we nog een straatje met authentieke huizen, het gras groeit op de randen van de daken. Langst de hele straat zitten mensen met hokjes, kooitjes, mandjes en aanverwante artikelen. Het dierenaanbod is zeer gevarieerd van muizen tot vissen die vrolijk uit de bak met water springen, we zien ook diverse hagedissen en schildpadden, je kunt hier een hele dierentuin aanschaffen. Langst de rand van de stoep staat een jongen zijn haar te wassen boven een teiltje water wat op een stoel staat, even verderop worden  lege flessen verhandeld, statiegeld kennen ze hier niet.

Op een oud binnenplaatsje bij een Italiaans restaurantje drinken we koffie, het binnenplaatsje is groen uitgeslaan van mos en is daardoor erg glibberig, oppassen dat we nu al de benen niet breken.  Om 12 uur moeten we weer in het hotel zijn om uit te checken, de bagage wordt opgeslaan en we gaan lunchen aan de overkant bij de Brothers Jiang, zij serveren noedels over de brug, iets waar ze beroemd mee zijn geworden. Het verhaal gaat hier dat een schrijver zich afzonderde op een eilandje om te schrijven, zijn vrouw bracht hem eten en moest daarvoor over de brug, eer zij er was waren de noedels koud, zij bedacht toen dat als je een vette bouillon maakt en dat over de noedels met groenten en vlees goot, het eten warm bleef onder het laagje vet dat zich vormde. Ondanks het rochelen houden de Chinezen er toch een etiquette opna: spelen met je stokjes is onbeleefd, evenals stokjes rechtop in de rijstkom zetten, knoeien op tafel is niet erg, botten en graten mogen op de grond worden gespuugd, en een boer laten betekend dat het heeft gesmaakt, ook iets overlaten van de maaltijd anders denkt de gastheer dat hij tekort  geschoten is. Als laatste gerecht eet je rijst of noedels, die zijn er om de gaatjes op te vullen, eerst smul je van de overige gerechten, na de maaltijd komen de tandenstokers op tafel en keurig met de hand voor de mond wordt het gebit gereinigd. Na de middag hebben we vrij spel tot half 5 dan moeten we verzamelen. We gaan een kijkje nemen in het Green Lake Park, het is er erg gezellig, groepjes mannen zitten spelletjes te doen of te kaarten, vrouwen lopen veelal met een breiwerkje en op diverse plaatsen wordt muziek gemaakt en gedanst en gezongen. Dit zijn meest gepensioneerde mensen die dat doen. Dit alles straalt een heerlijke rust uit. Erg leuk om hier even rond te lopen. Om half 5 moeten we de bus in naar het vliegveld, we vliegen door naar Zhongdian, het vliegveld ligt buiten de stad. We komen hier in een mooi maar koud Tibetaans hotel terecht, met een bed op een podium, helaas zijn de bedden knoerthard, het doet pijn aan je botten, we zoeken naar extra dekbedden om het leed iets te verzachten, de komende weken moeten we het hier toch mee doen. We hebben niet veel tijd om rond te kijken want we moeten nog eten en de restaurants sluiten hier vroeg. En inderdaad als we aankomen, blijkt de deur al dicht maar voor ons wordt toch een uitzondering gemaakt en we hebben heerlijk gegeten. Het personeel loopt met de jas aan, het is koud en verwarming is er niet. Met een taxi gaan we terug naar het hotel. Het is hier wel erg fris, we zitten op 3200mtr, als je de trap op loopt ben je zo buiten adem. S’nachts worden we regelmatig wakker gemaakt door een blatend kalf, en s’morgens vroeg doet de kraaiende haan er nog een toontje bij.

Zhongdian: Eenmaal in Zhongdian, op 3200 meter bevindt u zich plotseling in Tibetaanse sferen met hoogvlakten, meren, en boeddhistische tempels. De hoogte is hier voelbaar aan de ijlere lucht maar het is vooral het landschap en de Tibetaanse bevolking die hier zorgt voor uiterlijke veranderingen. Opvallend is de frisse lucht, het groene landschap, en het heldere licht dat een verblijf in deze omgeving beslist aantrekkelijk maakt. De Tibetaanse naam van het gebied Gyalthang dat "Oneindige Weelde" betekent lijkt terecht gekozen. De bezienswaardigheden zijn hier o.a. het Songzanlin klooster, een 300 jaar oud kloostercomplex dat behoort tot de Gelugpa, ook wel Geelmutsen sekte genoemd. Het werd tijdens de Culturele Revolutie grotendeels verwoest maar is nu bijna volledig herbouwd. De omgeving is rijk aan bossen en meren waaronder het Shudu- en het Bita meer. Ook zijn er bekende pelgrimsplekken zoals de offerplaats bij Dabao. Ieder voorjaar in juni wordt buiten Zhongdian het paardenrace festival gehouden, een traditioneel  Tibetaans feest dat altijd veel mensen trekt.

#Er komen hier ook aasgieren voor, zij worden regelmatig gevoerd: het begrafenisritueel bestaat hier o.a. dat men de dode in stukken snijd, de stukken worden gevoerd aan de aasgieren, bedoeld om de doden zo sneller in de hemel te krijgen.

 Dag 4, donderdag 20 oktober Zhongdian--Songzhanlin klooster-Napa Ha meer.

Eerst het ontbijt, we ontbijten in een apart  kamertje met een grote ronde draaischijf midden op een grote ronde tafel waar iedereen omheen zit, en Jos wil een westers ontbijt, dus komt er brood met spiegeleieren, er worden ook gerstepannenkoekjes geserveerd die je echt met suiker of jam moet bewerken om ze lekker te maken. De eieren zijn me te blubberig, wij worden overal gewaarschuwd om geen rauwe eidooiers te eten , dat doe ik thuis al niet dus hier zeker niet, het kost wel anderhalve week om duidelijk te maken dat we de dooier doorbakken willen, uiteindelijk valt het kwartje, zij vinden ons maar raar dat we zoiets goeds niet eten. Na dit eetfestijn worden eerst de fietsen uitgepakt en gemonteerd.  De fietsen komen goed uit de doos  behalve de bel van Cor zijn fiets die is stuk, moet ie nu ook “Jo” roepen onderweg.  Daarna start het ochtendprogramma met een fietstocht naar de  belangrijkste beziens waardigheid van de stad: het Shongzhanlin klooster. Dit klooster dat tijdens de Culturele Revolutie ernstig beschadigd werd is inmiddels voor een groot deel hersteld en laat ons kennis maken met de unieke cultuur van het Tibetaans boeddhisme. Het klooster behoort tot de Gelugpa (geelmutsen) sekte.  Een kilometer voor het klooster is er een fraai uitzicht op het klooster en het aangrenzende dorp, het dorp is min of meer rond het klooster gebouwd.En ook het klooster zelf heeft div. woonruimtes waar mensen wonen die hier actief zijn. De kleding van de vrouwen hier is erg sober: helemaal zwart en de enige versiering bestaat uit een hardroze band om het hoofd en een even kleurrijk schortje. De dames hebben hier ronde gezichten, vaak een beetje rozig van huidskleur. Na het bezoek aan het klooster  Je moet er wel 50 traptreden omhoog en voor een eerste dag op 3200 mtr. Is dat flink hijgen, waar we kunnen zien hoe er hier gebeden en geofferd word, tevens krijgen we uitleg over de circle of live, wat ongeveer betekend dat je vooral goed moet leven des te beter karma krijg je , elk mens reincardineerd dus hoe beter je karma des te beter kom je terug in een volgend leven Na het bezoek aan het klooster, echt toeristisch er worden hier bussen vol naar toe gesleept, Rijden we een stuk verder voor de picknick, deze is op de trappen van de ingang van een restaurant vanwaar we een schitterend uitzicht hebben over het meer en in de verte zelfs het vliegveld zien liggen.  De lunch bestaat uit een soort papbroodjes maar dan met een luchtige crèmevulling erin, en het smaakt erg zoet, de Chinezen zijn dol op zoet.  We maken ook kennis met de gedroogde pruimen, erg lekker. Hierna  nemen we de “shortcut” door de weilanden in de richting van het Napa meer waar we noordwaarts rijden  We rijden nog een stuk rond het meer, het is nog flink drassig dus kunnen we niet oversteken hetgeen betekend dat we ook dezelfde weg weer terug moeten. Af en toe moeten over een keien stuk wat niet zo prettig rijd, maar het is hier wel erg mooi. Na de tocht wacht ons het fietsbiertje en pindas eten met stokjes, erg gezellig. Het eten is weer om half acht, voor ons nog vroeg, voor de Chinezen heel laat die eten om 6 uur. Vanavond eten we bij het hotel weer in een kamertje apart, later blijkt dat in elk restaurant aparte kamertjes zijn waar je met je hele familie om de tafel zit en er een lekkere zooi van kan maken, leve de Chinese etiquette. Het eten smaakt weer goed er verschijnen weer allerlei verschillende gerechten op tafel, er zijn hier vele variëteiten.

DAG 5, vrijdag 21 oktober  Zhongdian-Da Bao dorp en klooster(± 40 km)

Weer een slechte nacht gehad, het is moeilijk om in slaap te komen, nog steeds niet aan de hoogte gewend, een verhoogde hartslag, en last van benauwdheid maakt dat ik moeilijk de slaap kan vatten, hopelijk wordt dat de komende dagen beter.

Vandaag is het een belangrijke dag: Inge is jarig het is raar om niet thuis te zijn, we kunnen alleen maar mailen.

Deze dag maken we een tocht in oostelijke richting waarbij we o.a. een Tibetaans dorp (Dabao), een prachtige met gebedsvlaggen behangen offerplaats en het bijbehorende tempeltje aandoen. Ook zullen we zien of we een Tibetaanse boerenwoning kunnen bezoeken, hoewel dit afhankelijk is van de medewerking van de locale bevolking. Het landschap in de omgeving is bergachtig, de lucht is helder en zuiver en het is een genot om in deze omgeving te fietsen. Opnieuw zullen we ergens op een mooie plek in de buitenlucht picknicken.

Ja, zo had het moeten zijn, maar helaas het begon te regenen en blijft het dus ook erg fris, net als de Tibetanen trekken we laagjes kleding aan om ons warm te houden. Eerst bezoeken we de gebedsplaats met de vlaggetjes er zijn daar heel wat lijntjes opgehangen ook door onze groep wordt er een opgehangen, waarschijnlijk het verkeerde want het bleef regenen tot we het dorp weer uit waren. Hierna gaan we bij de Tibetaanse familie op bezoek, dit is een geweldige ervaring: in zo.n vreemde wereld waar communicatie met de bewoners alleen mogelijk is via een tolk even Yakboterthee gaan drinken. Je komt de woning binnen door eerst een trap omhoog te gaan en dan sta je in een soort hal waar je oog in oog staat met een varkenskop, aan het plafond hangen gerookte en gedroogde delen van een varken, te beginnen met de kop, dan de rest en aan het eind bungelen de poten aan de zoldering, dat duid hier op een heel sober leven. Eenmaal binnen nemen we plaats rond de vuurplaats: een vierkante verhoging waarop onder enorme kookpotten een vuurtje wordt gestookt dat en water kookt, en het varkensvoer, en hun eigen eten, het zijn als het ware 3 enorme ketels aan elkaar, ernaast staat ook nog een flinke kachel. Boven de potten hangt een rek en door de opstijgende rook die naar de zolder gaat, wordt op het rek kaas gerookt, multi functioneel dus. Rondom de vuurplaats zijn tegen de muren banken geplaatst waarop wij plaatsnemen, erg gezellig zo. Dan krijgen we demonstratie Yakboterthee maken: er gaat warm water in een koker en boter en wat kruiden en dan wordt er flink gepompt om de hele boel goed door elkaar te klutsen, daarna wordt de substantie overgegoten in een grote theepot en worden onze kopjes gevuld. Desgewenst kan men er dan sampa doorheen roeren: sampa is een soort gemalen gerstemeel, wat hier vaak de maaltijd vormt. Enkele deelnemers van de groep proberen het uit maar vinden het duidelijk niet lekker, de thee is wel te drinken. Ook proeven we van de gerookte kaas, die smaakt een beetje zurig maar daar hebben ze dan weer een suikerachtig iets voor om erover te doen en dan is het erg lekker. De gereedschappen die worden gebruikt zien er evenals het serviesgoed allemaal schoon uit. We krijgen ook nog een broodachtig iets te proeven wat in olie is gebakken, lijkt een beetje op oliebol, lekker vet.

Natuurlijk proberen we te raden hoe oud de dames zijn die binnenzitten: de jongste is 14, en de oudste die even om de hoek komt kijken is in de zeventig. De huwbare leeftijd is hier ongeveer 18 jaar, erg jong dus.

Na deze geweldige excursie gaan we weer dezelfde weg terug, vrolijk uitgewuifd door ons gastgezin. In Zhongdian brengen we nog een bezoek aan de gebedsmolen die we in beweging moeten zien te krijgen, en het is echt een joekel maar voor een beter karma doe je alles. In het klooster hadden we al kennis gemaakt met het ritueel, alleen daar waren de molens maar klein, er zitten handvaten aan en dan moet je ze in de richting van de zon voortbewegen, ze moeten helemaal rond, ook weer voor een beter karma. Door het oude stadsgedeelte lopen we naar boven, niet echt oud maar weer in oude stijl opgebouwd, er staat nog een echt oud huis. Hier woont nog altijd een oude heer die vol trots zijn huis toont en ons op de vernielingen wijst die er tijdens de culturele revolutie zijn aangebracht, we mogen overal even kijken en dan snel weer naar buiten. Huizen zijn hier opvallend rijkversierd met houtsnijwerk. De gebedsmolen is een hoge toren, waar onderaan een stang zit die je beetpakt en dan proberen het gevaarte in de goede richting in beweging te krijgen, met onze ploeg was dat geen probleem, het levert uiteraard weer de nodige hilariteit op: de molen draait nog en dan komt er een Chinese familie aan die meteen aan de molen gaan hangen, zo krijgen ze hem makkelijk in beweging, nou dan willen wij nog wel een handje helpen zodat ze toch moeten rennen. Als we terug de stad in fietsen zijn we getuige van een stevige vechtpartij: man en vrouw gaan elkaar te lijf met ijzeren staven en niet zachtjes zo te zien. Er komt een politiebusje aanrijden, maar dat rijdt door om een eindje verder een ouder stel dat probeert een centje te verdienen, met hun koopwaar oppakt en wegrijd, wat is hier belangrijk???

Vandaag maken we kennis met het Tibet café, het fietsbiertje en de pinda’s worden hier geserveerd, je kunt hier ook internetten.

Wat vooral opvalt onderweg is dat er veel hammen buiten  aan de gevels hangen, waarschijnlijk om te drogen, ze worden tevens gerookt door de vele uitlaatgassen. Het is maar goed dat het vlees later goed gekookt wordt.

Vanavond hebben we een Chinese fondue, weer een eigen kamertje met eigen bediening: een Chinese jongen die ijverig zijn best doet om zijn beste engels te laten horen, het wordt door ons zeer gewaardeerd en we proberen hem nog wat bij te leren. Als je ze een beetje belangrijk maakt doen ze dubbel hun best voor je. Het eten was erg lekker, we gaan weer met de taxi terug.

Achter ons hotel staan huizen, helemaal ommuurd, tussen de muur en het hotel is een krotachtige nederzetting gebouwd, hierin leven enkele mensen met een paar kinderen, en paar kalveren wat kippen en natuurlijk een hond. Het ziet er erg triest uit, je moet er niet aan denken dat je zo moet leven

Zaterdag 22 oktober, dag 6, Zhongdian-Qiaotou, 95 km.

 
Dit is de eerste lange fietsetappe, die echter redelijk makkelelijk gereden wordt. Het eerste deel is een brede nieuwe verkeersweg over de hoogvlakte van Zhongdian (Xianggelila). Het tweede deel is een lange afdaling door de kloof van de Zhongdian rivier die uitmondt in de Jinshajiang rivier, de bovenloop van de Yangtse rivier. In de verte ziet u bij helder weer de besneeuwde toppen van het Jadedraak berg massief. Na ongeveer 36 km maken we een stop voor de lunch. Na ongeveer 46 km begint de lange afdaling door de kloof. Een schitterende afdaling!! Maar u dient hier voorzichtig te zijn met de snelheid! Het eerste deel van de route verkeert op sommige plaatsen in slechte staat en u moet altijd rekening houdend met tegemoetkomend verkeer. Terwijl de weg in bochten naar beneden loopt ziet u indrukwekkend landschappen voorbij komen. De laatste 20 km is de weg volledig vernieuwd. Uiteindelijk bereikt u na ongeveer 95 km het plaatsje Qiaotou op 1800 m. We blijven hier twee nachten dat ons alle gelegenheid geeft voor een bezoek aan de befaamde Tijgersprongkloof. Zo staat het dus in het dagprogramma, nu onze beleving: na het ontbijt vertrekken we om 9.00 uur gehuld in regenjack, het ziet er naar uit dat het niet droog blijft, en voor de ochtendkoude is het ook aangenaam. Het eerste deel van de route, de hoogvlakte dus, bestaat uit af en toe stevig klimmen, hierbij worden we nog steeds gehinderd door de ijle lucht, het landschap beweegt wat meer: overal zie je wandelende bossen voorbij schieten: zijn het wandelende takken of takkenwijven, het ziet er wel komisch uit: ongeveer alle maïsstengels van een land tot een grote bussel samengebonden, die worden op de rug gesjord en dan lopen maar, we zijn niet te weten gekomen wat ze er mee doen. Het landschap is behoorlijk ruig en af en toe rijden we door een Tibetaans dorpje, overal zijn mensen op het land aan het werk, met voornamelijk de rijstoogst, ook rode pepers zie je hier veel staan, zal wel voor de sambal zijn. De maïs is hier al grotendeels geoogst en de kolven liggen of hangen op binnenplaatsen te drogen. Na ongev. 20 km. Staan er stalletjes langst de weg, er hangen hier Yak-koppen met horens, staarten worden gekamd en als plumeaus verkocht, ook gedroogd vlees hangt hier buiten, verder zijn het echt souvenirs winkeltjes. Wat verderop, het landschap verandert iets, komen er plots mensen uit het bos naar beneden die je bijna niet ziet onder de enorme bussels hulst die ze op hun rug meetorsen, even verderop staat een vrachtwagen waar de hulst wordt opgeladen. Het is een fijn soort hulst waar hier heel veel van staat, komen onze kerststukjes nu ook uit China???? Onderweg lunchen we in een klein restaurantje, het ziet er vanbuiten leuk uit, mooi van hout, maar binnen is het erg kaal, in een hoek bij het raam waar wij zitten ligt een berg aardappels, een toilet hebben ze hier niet je kunt je behoefte buiten doen ten aanschouwen van de buurt, niks op tegen dat het in de vrije natuur moet maar dan wel graag met enige privacy, even ophouden dus. Na het genot van alweer een lekkere maaltijd , klimmen we weer op de fiets en vervolgen de route, onderweg is men bezig met een slachtpartij van een Yak, dat gebeurd hier gewoon langst de kant van de weg. Als we bij de splitsing komen  waar de afdaling begint, gaat Jos aan een buschauffeur vragen of de nieuwe weg klaar is want er komt meer verkeer over de nieuwe weg dan over de oude weg die volgens Jos in zeer slechte staat verkeerd, en aangezien het ondertussen regent, zou dat geen pretje zijn. De weg is klaar, op een enkel klein stukje na waar nog wat wordt gedaan dus gaan we over de nieuwe weg, deze is goed te bereiden, af en toe wat hindernissen hier en daar een gevallen rotsblok die naar beneden is gestort en nog niet is opgeruimd, een gat, wat blubber. Het verkeer houd hier goed rekening met fietsers, Auto’s rijden met een grote boog om ons heen, hun komst wordt door luid getoeter aangekondigd, het geeft wel lawaai, maar bij bochten hoor je meteen of er een tegemoet komt en in een flinke afdaling is dat wel prettig.

Het gaat allemaal goed tot het eind van de weg, we zitten dan onder in het dal en hier komen de oude en nieuwe weg samen, men is hier een dam aan het bouwen bedoeld om elektriciteit op te wekken,  er worden hier meerdere dammen gebouwd, en hier begint de ellende: de weg is hier aan gort gereden het is een grote blubberpartij, vol gaten en kuilen waarvan je niet kan zien hoe diep ze zijn, het is gewoon gaan en hopen dat het goed gaat, het wordt pas echt hachelijk  als er een touringcar passeert, die voor ons blijft hangen, moeizaam rijd de bus door de gaten we kunnen dan wel ongeveer zien hoe diep ze zijn, hopen dat we niet hoeven te remmen want als je hier onderuit gaat weet je niet waar je blijft. Hier beleven we dus de meest angstige momenten van de reis, de enige troost is dat ook als we de oude weg hadden genomen, we hier doorheen hadden gemoeten. Als we even later na de blubberpartij op een goed stuk weg stoppen om even af te reageren, de stress zat er bij iedereen goed in, kunnen we bij het zien van onze met blubberbesmeurde fietsen er wel weer om lachen, vooral Jos en Paul zitten van top tot teen dik onder de blubber, zij hebben geen spatbord op de fiets, leuk voor een foto! Het laatste stuk verloopt zonder hindernissen We komen in een langgerekt dorp dat tussen twee bergen is ingeklemd. Bij het hotel worden eerst de fietsen met een hogedrukreiniger bewerkt zodat ze weer toonbaar zijn. We zetten de fietsen binnen, in een kamer die er uitziet als een grote etalage, het zou een autoshowroom kunnen zijn. Het is er smerig: overal ligt een olieachtig smeer op de grond, glas, een lekkage in het plafond en te midden van dit alles staat er ook nog een bed waar zo te zien iemand overnacht. Het bed is opgemaakt door planken tussen stoelen en daarop een matras, er ligt ook een soort van geweer, we weten niet of het echt is of speelgoed. Nu eerst naar de kamer, helaas is er niet echt warm water voorhanden, water wordt verwarmd door zonne energie en aangezien er vandaag geen zon was is er ook geen warm water. Om 5 uur drinken we aan de overkant ons fietsbiertje met pinda,s, nieuw is vandaag de gemberthee, ondertussen heb ik een stevige verkoudheid te pakken, en daar schijnt gemberthee goed voor te zijn, het verzacht wel.

Het avondeten gebruiken we ook hier, het is een open restaurantje, boven de bruisende rivier, het bestaat uit gevlochten bamboeschotten. Ook hier weer allemaal verschillende gerechtjes, waaronder tot onze verbazing ook olijfkomkommertjes, in plakjes gesneden en gewokt in een sausje. ( afgelopen zomer had ik voor het eerst olijfkomkommertjes op het landgoed staan, maar wist niet goed hoe ik ze het beste kon bereiden, hier doen we ideeën op.) Later zijn we de komkommertjes verschillende keren ook in het wild tegen gekomen.

  Zondag 23- 10, dag 7 .Fiets excursie in de Tijgersprong kloof.

De Tijgersprongkloof is de passage van de Jinsha Jiang (Gouden Zand rivier) tussen de bergketens van de Jade Draakberg en de Haba berg. Gemeten vanaf de hoogste top (5590 m) is dit één van de diepste kloven ter wereld met een hoogte verschil van zo`n 4 kilometer. Het water perst zich via een aantal machtige stroomversnellingen door de kloof. De wildste passage wordt gevormd door een groot rotsblok in de rivier waar volgens de legende ooit een tijger de oversteek waagde naar de overkant. Vandaar de naam.

Het was moeilijk om de slaap te vatten gisteravond, luidruchtige karaoke klanken vulde de stilte, Jos vertelde later dat hij naar de overkant van het hotel is gegaan, daar zat een meisje in haar eentje door een microfoon te zingen, hij heeft haar erop gewezen dat er aan de overkant een aantal mensen wilde slapen, en dat zij ons wakker hield, terstond stopte het geluid. Zij hebben het kennelijk zelf niet in de gaten wat ze aan het doen zijn. S’morgens worden we wakker en horen regengeluid, dat belooft niet veel goeds, iedereen zit een beetje somber gestemd aan het ontbijt, wordt ons een mooie excursie voorgespiegeld en dan regent het. Jim bekijkt zijn messcherpe vouw in zijn goeie broek en laat horen dat hij niet zo’n trek heeft in een koud nat pak. Ik zie een fietser en laat dat de groep weten, waarop Evelien gaat staan en roept: dat is mijn neef. De fietser kijkt om en komt terug en even later zit hij met een kopje thee te vertellen wat zijn plannen zijn: het stuk omhoog wat wij de laatste dagen naar beneden gekomen zijn. We wensen hem veel plezier, mogelijk zien we hem in Dali weer. Om 10.00 uur vertrekken we richting Tijgersprong, de regen is momenteel iets minder, Jim heeft zijn lange broek uitgetrokken en heeft een dun plastik regenjasje aan. Echt nat wordt je niet met een goed regenjack aan, het probleem is dat je niet zo lekker om je heen kan kijken. Het landschap is echt adembenemend mooi, Helaas is het ons niet gegund om van de volle schoonheid van het landschap te genieten, de 5000 mtr hoge Jadedraakberg blijft in de wolken gehuld, slechts af en toe krijgen we een glimp van een berg door de wolken te zien. Denk nooit dat je alleen zo’n excursie doet, bussen, busjes, taxi’s, brommertjes, het rijd in een groot lint naar boven. Onderweg mooie vergezichten jammer dat daar geen zonnetje op schijnt. Bij de kloof aangekomen worstelen we onszelf en onze fietsen door een mensenmenigte heen, we parkeren de fietsen bij de ingang van een tunneltje waar we later doorheen fietsen. Jos haalt kaartjes en dan mogen we de trappen afdalen om naar de tijgersprong te kijken. Het is met de massa meeschuifelen naar beneden, er komen ook mannen met draagstoelen omhoog en weer omlaag, je kunt je hier op die manier laten dragen, of het comfortabel is weet ik niet,het is wel zwaar werk voor die mannen. Onderweg lopen we allerlei toeristentroep voorbij, je kunt je hier ook op elke hoek laten fotograferen, er staat een PC en een printer, je kunt nog een ander achtergrondje kiezen voor je foto, vind je het resultaat goed dan wordt de foto afgedrukt, leve de digitale fotografie. Wij lopen al die trappen af voor de tijgersprong, die je nooit van zijn leven zal zien, want het is slechts een verhaal, het enige wat je ziet is een enorme kei in het water dat er wild omheen raast, het verhaal gaat dat via deze steen een tijger naar de overkant is gesprongen, en dit verhaal trekt massa’s toeristen hierheen,  waarbij ik me afvraag of mensen ook zo massaal naar hier zouden komen om de kloof te bewonderen als het verhaal over de tijger niet bestond?? Een ding is zeker: de natuur is hier heel mooi, het verhaal had er wat ons betreft niet hoeven te zijn. Onderaan is het dringen om met op de achtergrond de wilde waterpartij op de foto te gaan, er staat een bord met Chinese tekens daar ga je naast staan en wordt er een foto gemaakt die je een paar meter verder kunt kopen.

Kom je toevallig dicht bij dat tafereel en breng je de foto in gevaar dan wordt er driftig geroepen, dat zal wel betekenen dat je in de weg staat, jammer , maar ook wij willen een foto maken. Onderweg staan ook fraai aangeklede kindertjes waar je tegen betaling een foto van mag maken, ook hier is het toerisme al een aardige bron van inkomsten. Het  meest vervelende van dit alles is dat je al die trappen weer omhoog moet, hijg hijg.

Het valt ondertussen wel op dat de meeste Chinese toeristen met de dikste camera’s en lenzen zijn uitgerust sjouwend met grote statieven trekken ze rond, onderweg bij mooie vergezichten stopt er vaak ineens een bus en komt er een drom chinezen naar buiten met de camera’s in de aanslag, zo rijden ze van punt naar punt, zij op hun beurt snappen niet waarom wij hier rondfietsen,  en onze camera’s steeds weer opbergen. Ze hebben overigens wel veel bewondering voor onze manier van reizen. Door het tunneltje vervolgen we onze route door de kloof, het is even spannend in het donkere tunneltje het is niet bepaald een glad wegdek, de weg voert ons steeds hoger met steeds diepere vergezichten in de kloof, echt onbeschrijfelijk mooi. We hebben nog een paar stevige klimmen voor we in het restaurantje zijn waar we gaan lunchen. We krijgen eerst een stuk grindpad, hier is vorig jaar een earthslide geweest, de troep is een beetje weggehaald zodat je weer over de weg kan. Later hebben we nog een 3 km grindpad, het klimmen gaat wel maar dalen op zo’n pad vind ik nog steeds helemaal niks. Het is echt vet-cool om tussen deze machtige bergen met daartussen beneden in de diepte de snelstromende kolkende rivier te fietsen. Als lunch kiezen we gebakken noedels, en die smaken bijzonder goed. Het is hier heerlijk relaxt zitten. Na de lunch moeten we dezelfde weg terug naar beneden, kunnen we het uitzicht bewonderen vanaf de andere kant. We komen weer vies en smerig terug. Het eerste nieuws wat we te horen krijgen is dat de elektriciteit is uitgevallen, het tweede is dat er geen warm water is maar dat hadden we zelf al verzonnen. Wat betreft het warme water daar hadden ze wat op bedacht: ze hebben hier enorme thermoskannen, gebruiken ze voor theewater, we krijgen een volle kan warm water om te douchen,  Cor besluit om maar gewoon een koude douche te nemen, ik gooi eerst wat warm water in de wasbak om de fietsbroeken uit te wassen en met de rest van de kan was ik mezelf. De fietsbroeken drogen we op de schemerlampen die het ondertussen weer doen anders krijgen we de was niet op tijd droog, de elektriciteit werkt hier op de sleutelkaart die je in een houder moet stoppen, als je de kaart eruit haalt gaat het licht uit, we proberen met onze bonuskaart het licht te laten branden en dat lukt dus kan het licht aanblijven als wij even wat gaan drinken. Jim heeft het nog steeds erg koud, daar moet een flinke pot gember thee aan te pas komen. Na het fietsbiertje en de gemberthee, gaan we even internetten, vandaag 6 mailtjes van het thuisfront, erg gezellig. Om half 8 word er weer gegeten, vandaag eten we pompoenstelen, zelfs dat smaakt goed

3 Maandag 24 – oktober, Dag 8. Qiaotou-Jianchuan 

Deze dag hebben we opnieuw een behoorlijke afstand af te leggen. We volgen aanvankelijk de west oever van Jinsha rivier in zuidelijke richting waarna de route geleidelijk omhoog klimt. Bij helder weer heeft u nog eenmaal uitzicht over de Yangtze rivier in de buurt waar de rivier zijn eerste scherpe bocht maakt. De weg gaat verder door het aantrekkelijke landschap van Yunnan waarbij u stijgt tot uiteindelijk zo`n 2300 meter. Daarna voert de goed geasfalteerde weg ons in een geleidelijke afdaling naar beneden naar de vallei waar Jianchuan ligt. In Jianchuan zullen we het moeten doen met het best beschikbare hotel van de stad

Zoals gewoonlijk ontbijten en dan op weg, eerst nemen we nog een kijkje op de markt, mensen komen uit de omringende bergen naar hier om hun koopwaar te slijten, het is een kleurrijk spektakel, enerzijds door de kleuren van de kleding die wordt gedragen en anderzijds door de mooie groentes en fruit. Het is altijd weer leuk om zoiets even van nabij te aanschouwen, er wordt hier ook vlees en vis verhandeld, Cor maakt een foto van een jongetje, als beloning krijgt het kind een ballon. De varkens worden ter plaatse kleingesneden en verhandeld, menig kop verruilt hier van eigenaar. het is gelukkig droog. De weg verloopt stijgend en dalend langst mooie velden en leuke dorpjes met huizen die er wat kleur betreft uitzien als de klei uit de omgeving. De meeste huizen hebben een binnenplaats waar maïs en pepers hangen te drogen. Overal is er weer bedrijvigheid op het land, onderweg hebben we nog even uitzicht op de kloof en dan buigen we af in een andere richting met alweer een ander mooi landschap. Bij een uitzichtpunt (parkeerplaats met stalletjes) komen we een grote groep fietsers tegen, zij komen uit Wales even een praatje maken, zij fietsen steeds vanuit eenzelfde hotel, zij gaan nu naar de tijgersprong , overnachten daar waar wij hebben geslapen en dan de volgende dag weer terug. Het is eigenlijk een rustig fietsdagje, af en toe flink klimmen maar ook lekker afdalen. Voor we naar het hotel gaan krijgen eerst de fietsen weer een beurt, vervolgens is er gedoe om de fietsen weg te zetten: ze moeten hier buiten, op een bordesje, dus alles aan elkaar sluiten.  Het hotel valt erg mee, het is vrij nieuw, mooie kamers en een heerlijk warm bad. Het grappige is hier dat er veel tjuuk tjuuk’s rondrijden, wij zitten op een kruising en daar rijd s’avonds alles kris kras door elkaar als er dan van alle kanten van die tjuuk –tjuuk’s aankomen is het net een film.  We moeten een paar deuren verder voor ons fietsbiertje, ook het avondeten wordt hier geserveerd. We zitten weer in een grappig kamertje. Na het eten lopen we even een rondje door de stad.

Er zijn hier hele mooie taartenwinkels, heel kleurrijk met mooie taferelen, zelfs een tijgersprong, Chinezen houden erg van zoet.

 Dinsdag 25 oktober, Dag 9.  Jianchuan-Shibaoshan-Jianchuan,
Deze dag staat de retour etappe naar de Shibaoshan bergen op het programma. Het is geen lange afstand, maar u zult wel het nodige moeten klimmen (max. hoogteverschil 500 meter). Daar staat tegenover dat  het landschappelijk een prachtige route is, met een keurige asfaltweg en weinig overig verkeer. Een genot voor de fietser! Na 30 km bereikt u het einddoel van de dag de Steen Klok tempel en grotten. Na de picknick lunch ter plaatse heeft u  de gelegenheid om de attractie van deze plek te zien: uitzonderlijk goed bewaarde boeddistische beelden uit de Tang en Sung dynastie (meer dan 1000 jaar oud). Met elkaar vormen ze de beste bewaarde voorbeelden van antieke kunst van het Bai volk (de belangrijkste minderheid in Yunnan) die nog bestaan.

Vandaag ziet het weer er heel mooi uit, strak blauwe hemel en een mooie zon.

We rijden door de hoofdstraat waar het leven al in volle gang is, overal zitten mensen  buiten te eten, op een splitsing van de weg gaan we rechts en meteen zitten we midden in de natuur, de eerste 10 km word het landschap bepaald door de vele rijstvelden waarop de oogst in volle gang is, met de ochtendzon erop is dit een fantastisch gezicht.  We komen door een dorpje wat vol staat met ovens waarin dakpannen worden gebakken. Hierna moet er stevig worden geklommen, we krijgen het weer niet cadeau vandaag, eindelijk krijgen we zicht op de besneeuwde Jadedraakberg, een mooie kalenderplaat. Verderop rijden we door een dorp waar huis aan huis briketten worden gemaakt, niet bepaald een schoon klusje. Na een geweldig uitzichtpunt, ik dacht echt dat we verder niet hoefde te klimmen helaas werd die illusie meteen verstoord toen Jos zei: kijk daar aan de andere kant gaat de weg omhoog!  begint een afdaling die als we een dorp door zijn weer overgaat in een stevige klim we kunnen vanaf hier al zien hoe die loopt, konden we maar recht oversteken, ben je eindelijk na veel zwoegen boven, mag je even rondkijken en dan wordt je meteen op de volgende hindernis gewezen: eerst dalen en dan weer stevig klimmen dit zijn dus niet bepaald rustdagen. Maar goed, moed verzamelen en gewoon doorgaan. Genietend van het landschap  komen we toch weer boven, onderweg staat Evelien stil, zij heeft een duidelijke dip vandaag alle mannen staan erbij dus wij klimmen rustig door want ik heb mijn tijd nodig om boven te komen, raar maar waar, de snelle jongens halen ons vandaag niet meer in, dus komen wij eens een keer als eerste boven,  ik ga nog even een sprintje aan met Cor want ik wil echt de eerste zijn, en yes het lukt me nog ook met natuurlijk Jim in het wiel, die houdt ook niet zo van dat snelle gedoe. Het voelt wel erg goed om niet weer de laatste te zijn, tegen die bergrijders kan ik niet op. Er staat hier een mooi paviljoen van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over het dal wat hier beneden ligt. De picknick is in het paviljoen. Het is hier nog lekker rustig, na de lunch gaan we de  trappen af richting de grotten. Het is wel heel erg mooi: beelden in de wanden uitgehouwen, hier en daar ontbreekt er een deeltje, we mogen helaas geen foto’s maken. Er worden hier ook pelgrimtochten gehouden. Als we alles hebben bezichtigd gaan we weer terug, onderweg komen we busladingen vol chinezen tegen. Ook een groep Maleisiërs, als zij ons zien beginnen ze spontaan onze handen te schudden:  help, als ze maar niet gaan zoenen. Natuurlijk willen ze weten waar we vandaan komen, een enkeling verzint het zelf, verder horen we alleen maar: where you from? En of we met de fiets zijn, dat is ozo sportief, wij vormen voor hun weer een speciale attractie. We worden ook gefotografeerd.  Enkele dames die ons gehijg opmerken vragen of het zwaar is? Als wij zeggen: valt wel mee, dan geloven zij ons niet, ze keren meteen om en gaan lekker in het paviljoen zitten buurten, de tempel geloven ze wel, wie weet hoeveel tempels zij vandaag al gezien hebben, voor hun is een paar buitenlanders tegen komen  veel interessanter.  Naast onze  geparkeerde fietsen ontdekte ik in het wild olijfkomkommertjes, ben benieuwd of er thuis ook nog aanhangen. We moeten weer op de fiets om terug te gaan, eerst klimmen, dan dalen en weer stevig klimmen,

Onderweg zien we 2 apen langst de weg, zij zitten hier lekker te spelen.

De mensen zijn hier over het algemeen erg vriendelijk, men roept en zwaait, dat maakt het wel heel gezellig. Terug in de stad banen we ons een weg door het verkeer,  alles rijdt weer kriskras door elkaar. Er lopen  ook weer mensen met van alles op de rug te sjouwen.

Terug in het hotel gaan we eerst lekker douchen en dan is het weer tijd voor een fietsbiertje.

# Het is altijd heerlijk om een fietstocht af te sluiten door genietend van een lekker biertje de dag gezamenlijk nog eens door te nemen, even nagenieten.

Vanavond eten we een heel aparte vis: het ziet eruit als een stekelvarken met korte stekels. Het is een witvis, moeilijk uit te leggen hoe ze hem hebben gebakken, Het lijkt wel of ze de vis om hebben gedraaid. We eten er heerlijke dubbel gedopte tuinboontjes bij.

Woensdag 26- oktober, Dag 10. Jianchuan-Xia Shan Kou,

Deze dag staat er een niet al te lange route op het programma al zult u opnieuw over een heuvelrug moeten klimmen om in de volgende vallei te kunnen komen (max. hoogteverschil: 400 meter). We volgen in eerste instantie dezelfde weg in zuidelijke richting waarna via de route opnieuw gaat stijgen. Niet overal verkeert de weg in even goede staat. De weg loopt door heuvelachtig landschap waarbij u na 18 km het Yuhua stuwmeer passeert. 5 km verderop bereikt u het hoogste punt van die dag waarna de weg geleidelijk weer afdaalt. In het plaatsje Niuyue maken we een stop voor de lunch. Daarna rijdt u nog 23 km door wisselend landschap en een korte kloof tot u een plaats bereikt die Xiashankou genoemd wordt. Ogenschijnlijk een onbeduidend plaatsje maar om de hoek bevindt zich een alleraardigst Spa ressort met warm waterbronnen. We logeren in een van de nieuwe gebouwde ressort guesthouses waar u zo vanuit uw kamer in een verwarmd zwembad kunt stappen! Heerlijk om even bij te komen.

Ook al moeten we weer klimmen, we zakken af naar de warmwaterbronnen is ons beloofd.  We beginnen met klimmen maar gelukkig niet zo steil als de vorige dagen. Onderweg wordt ook hier hard gewerkt op het land, hier wordt geploegd met yacks en de mest wordt het land op gesjouwd, dat gebeurd door grote manden vol te scheppen en op de rug te vervoeren naar het eigen stukje land. We rijden langst een stuwmeer, het is omzoomd door terrasvormig land waarop landbouw wordt toegepast, ziet er erg mooi uit, overal mensen aan het werk. Na de klim lunchen we in een klein dorpje, lekker noedels met spiering, er blijft nogal wat vis over dus wordt besloten om het mee te nemen voor bij het biertje. We hoeven nu nog maar 20 km. Te fietsen tot de eindstreep, met een warm bad in het vooruitzicht wordt er niet lang getreuzeld om weer op de fiets te stappen en worden de resterende km’s snel afgelegd. De natuur blijft mooi, we passeren nu een dorpje waar hekkens worden gesmeedEn natuurlijk worden er ook weer briketten gemaakt. Ook komen we nu langst een grote steenfabriek. Opeens zitten we in een landschap waar graven in het veld staan. Het schijnen veilige plaatsen voor doden te zijn: in de rug de beschutting van de bergen, aan de voorkant uitzicht op het water, daar voelen mensen zich prettig bij om hier begraven te worden. Nog even een afdaling en nog een kloof, mooi om te rijden de hellingen zijn begroeid met grote schijfcactussen, en ineens staan we in een dorpje waar de vele winkeltjes met badpakken verraden dat er een bad in de buurt moet zijn. Het zijn allemaal zeer kleurrijke badpakken, sommige met rokjes, lekker ouderwets of wordt het een nieuwe mode? We rijden snel door naar het hotel, we hebben een kamer aan de rand van het zwembad. We kijken snel of alles in orde is, dan omkleden en meteen de poel in, heeeeeeerlijk warm water, 30˚ het water komt uit een natuurlijke bron. Het is geen temperatuur om stevig baantjes te zwemmen maar het doet wel goed, lekker een beetje aan de rand hangen. Als iedereen in het water hangt komt het biertje en de pinda’s, dit is echt cool. de vrouw van Jos  komt ook met zijn dochtertje, de hele familie samen in het water. Cor heeft wat ballonnen opgeblazen en in het water gegooid, leuk voor Lana om mee te spelen, ze vindt het ook erg leuk. Tot half 7 hangen we in het water, als wij het bad verlaten dan neemt een groep kwikstaarten de rand van het bad al kwetterend in beslag. Rondom het bad staan mooie planten o.a. Oleander, Hibiscus, Ficus Benjamin en wat palmen, een mooie bougainville siert de toegangspoort, het ziet er heel gezellig uit jammer dat we hier maar een nacht zijn. We eten hier in het restaurant, om half 10 duiken we doodmoe het bed in. 

 Donderdag 27 oktober, Dag 11. Xia Shan Kou-Tianjingge Pagode-Dali, 68 km.

Voor de verandering moeten we het zonder licht stellen, de elektriciteit is uitgevallen, dus doen we alles in het donker. Later blijkt dat het simpel op te lossen was, iemand had kortsluiting veroorzaakt en dan springt de aardlek schakelaar uit.

Vanuit Xia San Kou is het nog zo`n 23 km tot we de oevers van het uitgestrekte Er Hai meer bereiken, het grootste meer van westelijk Yunnan. Bij zonnig weer heeft het water een diepblauwe kleur.  Helaas is het vandaag erg bewolkt dus de mooie blauwe kleur krijgen we niet te zien.  Onderweg stappen we nog even af in een dorpje waar het markt is, we parkeren de fietsen en gaan even rondkijken, langst de weg staan wat kapperstoelen en de kappers hebben de handen vol om de toegestroomde klanten van hun steile haardos te ontdoen. Even een praatje maken met een paar dames die een mooie hoofdtooi ophebben, kunnen we meteen stiekem een foto maken  want vrijwillig gaan ze zo maar niet op de foto. Er staat ook een mannetje met tuinzaden, leuk om wat zakjes mee naar huis te nemen, we laten ons 5 zakjes tsaitsai aansmeren, dat mannetje is vast in de veronderstelling dat wij een heel land in moeten zaaien hahaha. Het meer staat er om bekend dat het visrijk is en een bestaan biedt aan veel vissers die om het meer wonen. Voor het vissen wordt zowel van netten, als van aalscholvers gebruik gemaakt. Onderweg liggen op fijnmazige netten visjes te drogen op straat. Wij fietsen langs de noordoost oever via een heerlijke rustige weg naar het 45 km verder gelegen vissersplaatsje Wase. Hier lijkt de tijd stil gestaan te hebben. We lunchen hier bij het kleine haventje, de kippen lopen rond in het restaurant en ruimen de vloer op. Even verderop passeren we het schilderachtige eilandje Xiao Putuo waarop een tempel staat gewijd aan de godin Guanyin. Natuurlijk moet hier even een foto worden gemaakt, het is een echt schilderachtig plekje.  De weg gaat verder langs de oostelijke oever naar het uitkijkpunt van de Tianjingge Pagode. Hier gaan we aan boord van onze charterboot die ons naar de westelijke oever brengt, dat is makkelijker gezegd dan gedaan: we moeten eerst een alpine afdaling naar beneden en dan moet er nog een hek worden opengemaakt om bij de boot te komen, Van hier is nog 5 km naar het centrum van Dali Old city . Als we daar van de boot komen wacht ons een keitjes pad, vast een voorproefje voor overmorgen, dat gaat eruit zien. Voor we naar het hotel gaan worden eerst de fietsen weer even hogedruk gereinigd. We hebben prima kamers, er is hier een leuk binnenplaatsje met een prieel met twee verdiepingen, hier wordt het fietsbiertje gedronken. We eten in een leuk restaurantje in de stad, na het eten lopen we nog een verkennend rondje, morgen kunnen we hier gaan shoppen.

Vrijdag 28-oktober, dag 12

Vandaag hebben we een vrije dag, we ontbijten gezamenlijk in het Tibet café, we krijgen hier echte pannenkoeken bij het ontbijt, lekker met honing. En er wordt hier een heerlijke verse jus d’orange geserveerd.

Na het ontbijt gaan we de stad in op zoek naar een Chinese pyjama, helaas niets gevonden. Bij een sportzaak vragen we of ze fietsbroeken hebben, een verkoper die meent ons te begrijpen knikt ijverig van ja en we moeten mee naar een andere sportzaak, daar aangekomen blijkt dat hij verstaan had dat wij fietsen willen huren hahahaha, niet dus, en wij konden weer terug. Kleine communicatie storing. Dali is een echt toeristische stad, veel backpakkers die hier rondhangen. Er zitten hier nog meer Nederlanders.  De neef van Evelien zien we hier vandaag ook weer. Tussen de middag hebben we weer even bij het Tibetcafe gezeten. We kopen ook een mooie tas voor Inge, helemaal geborduurd met kraaltjes wat momenteel heel erg in is, leuk cadeau voor onder de kerstboom. Heerlijk ontspannend even zo.n dagje rondlummelen, een dag is wel genoeg, we willen wel weer op de  fiets.

Dali: is een oud stadje met een lange historie dat meteen zichtbaar wordt als u de zuidelijke stadspoort passeert. Vroeger was Dali hoofdstad van het Nanzhao koninkrijk en beheerste het grote delen van zuidelijk China, Laos en Burma. De welvaart dankte het koninkrijk aan de handelscontacten die China onderhield met zuid oost Azie en deels via Nanzhao liepen. Pas na de Mongoolse verovering werd Dali, toen Dali Guo genoemd, onderdeel van het Chinese keizerrijk.

Zaterdag 29-oktober, dag 13 Wandeltocht door de Cangshan bergen.

Verblijf in Dali.
Vandaag kunnen we actief zijn. We gaan eerst met de kabelbaan naar het op 2600 m gelegen “Wolken pad” voor een wandeling met prachtige vergezichten op Dali en het Er Hai meer. De wandeling loopt in noordelijke richting en eindigt via een afdaling (niet moeilijk te belopen) bij de bekende Drie Pagodes, de oudste bouwwerken van Dali. Het is tevens historisch museum is. Een bezoek aan de Pagodes kan dus gecombineerd worden.

Vandaag staat dus de bergwandeling op het programma, na weer een overvloedig ontbijt, we krijgen hier weer pannenkoeken met honing en vandaag vers geperst meloensap, gaan we op weg naar de kabelbaan. We rijden erheen in een taxibusje dat een binnenweg neemt over een hobbeldebobbel kasseienplein.

De kabelbaan is vrij lang, we moeten 1600 mtr. Omhoog, de helling van de berg staat vol met Pinus. Achter ons wordt het uitzicht steeds fraaier: uitzicht over Dali met het Er Hai  meer op de achtergrond. Onderweg zitten er mensen in de kabelbaan die alweer naar beneden gaan, zij roepen ons toe: Hallo, where you from? Wij zijn ook hier weer een extra attractie voor toeristen.

Eenmaal boven begint de wandeling over het wolkenpad, het pad verloopt gelijkmatig tussen een bergkloof door met hier en daar prachtige vergezichten over het meer. Achter in de kloof staat een muurtje op het pad, hier houd het pad officieel op maar om het muurtje heen kun je gewoon verder en dat doen wij dus. Tegelijk met ons wandelt hier ook een Taiwanese familie die aan Jos vragen naar een Tempel Jos zegt dat wij daar langst komen en dat ze met ons mee kunnen lopen. Het grappige is dat het meisje een hoedje opheeft van het Nederlands elftal de binnenkant is oranje en als ze het hoedje afzet zie ik dat er Nederland in staat, dat spul wordt hier gemaakt en wat over is ook gewoon verkocht. Na het Tempelbezoek begint voor ons de afdaling, de Taiwanesen hebben bij de kabelbaan paarden staan, en vragen aan Jos hoe ze daar weer komen? Teruglopen of met de kabelbaan omhoog en de paarden ophalen, daar hadden ze dus duidelijk niet goed over nagedacht zij gaan toch maar met ons naar beneden. Na het eerste stuk afdaling over het afkortingspad zijn we Alex en Evelien kwijt, er wordt even gewacht maar er gebeurd niets, Jos gaat  dezelfde weg terug om te zoeken, uiteindelijk zijn ze boven aan het pad blijven staan ze wisten de weg niet . De afdaling is steil en modderig gelukkig heb ik een stok van Jos geleend en dat maakt het makkelijker, want er wordt flink geglibberd. Dit is dus erg slecht voor de knieën  Als we beneden zijn besluiten we terug naar de stad te gaan in een paardenkoets, er moet eerst worden onderhandeld over de prijs als we in de koets zitten wordt de prijs verhoogd en stappen we weer uit. De volgende onderhandelingen beginnen en deze keer gaat het wel goed, deze ritjes moet je niet dagelijks doen maar voor een keer is het wel leuk. De paardjes worden wel goed verzorgt. In het Tibet cafe wordt even een stop gemaakt voor een hapje en een drankje. S,avonds eten we weer in het restaurant van de eerste avond.

Zondag 30-10, dag 14

Boottocht Dali-Haidong.  Fietsen naar Binchuan (circa 68 km)
Deze dag rijden we opnieuw naar het Erhai meer waar we per boot overgezet worden naar de oostelijke oever bij de Tianjingge pagode. Vandaar fietst u eerst in zuidelijke richting waarna u de nieuwe weg naar de luchthaven bereikt die omhoog voert. Verderop maakt de weg een bocht naar het noorden en bereikt u na ongeveer 7 km het hoogste punt. Daarna daalt de weg steil af met vele bochten tot 400 meter waarna de verdere route naar Binchuan langzaam verder daalt. Heerlijk fietsen over een brede nieuwe weg. Halverwege maken we even een stop bij een antiek tempeltje gewijd aan Guanyin (godin van mededogen) dat spectaculair aan een steile bergwand hangt.

Na nog een laatste ontbijt met pannenkoeken en omdat het zondag is zijn ze vergezeld met bruine broodjes die helaas met ranzige boter zijn besmeerd en daardoor niet smaken zoals ze eruit zien, worden de fietsen opgehaald, we gaan Dali verlaten. We moeten eerst langst het huis van Jos, meteen een rondleiding gehad door het huis, op het dakterras even van het uitzicht over het meer genoten.

We moeten weer over het vreselijke keitjespad naar de boot, het is nog fris op het water. De boot meert af op een andere plaats dan waar we zijn opgestapt, we hoeven hier niet met de fietsen op de nek omhoog te sjouwen, dat is dus weer een meevaller.

De route verloopt stijgend tot 4%, het is niet overal vlak langst het meer. Opvallend is dat tot boven in de bergen maïs wordt verbouwd. Na de eerste afdaling lunchen we in een restaurantje, en daarna gaat het licht dalend verder. Tot Jos zijn verbazing zitten ineens vrouw en dochter in de auto, dit was dus duidelijk niet gepland.

Onderweg stoppen we bij een tempel die in de rotsen is uitgebouwd, mooi gezicht uit de verte, we klimmen 600 traptreetjes hoog om een foto te maken, ik hoop niet dat de foto is mislukt. Vanaf hier verandert het landschap, er komen steeds meer sinaasappelplantages in zicht, kleurrijk en lichtgeurend en overal standjes waar je kunt kopen. Als we een foto maken springen de dames snel weg, zij willen duidelijk niet op de foto.

Het hotel is ook hier weer goed, prima kamers, eerst douchen en dan is het al weer tijd voor het fietsbiertje.

Maandag 31 – 10, dag 15 Binchuan-Qina (65 km) 

De etappe van deze dag voert door een  weinig bekend gebied van Yunnan maar is toch vanwege het boerenlandschap, de omringende bergen en de ontmoeting met het echte “gewone leven” zeer de moeite waard. Halverwege passeren we opnieuw de Yangtze Rivier (Jinsha Jiang, 1150 m) waarna de weg geleidelijk omhoog klimt naar het plaatsje Qina (1350 m) waar we overnachten in het plaatselijke en enige guesthouse. Het heeft geen sterren en enkele kamers zullen een douche/toilet samen moeten delen maar de ontvangst door de familie die het runt is hartelijk en gastvrij.
Aldus het dagprogramma, inmiddels was er een nieuw hotel en na inspectie door Jos hebben we daar onze intrek genomen, jammer voor de guesthouse familie.

Maar voor we zover waren moest er eerst worden gefietst, het eerste deel gaat in een lekker tempo door een mooie valei van de Yangtze, ook hier is de natuur erg vruchtbaar en zijn de bergen begroeid met maïs. We stoppen om een foto te maken van een boer die aan het ploegen is met een yack, die beesten verrichten hier overal zwaar werk. Het landschap verandert langzaam van Maïs naar enorme schijfcactussen en aloë, het wordt wat droger, meer rotsig.  De weg wordt ook iets minder van kwaliteit. We maken een stop om het uitzicht over het dal in ons op te nemen, beneden meandert de Yangtze door het dal, dit is vanaf hier een schitterend uitzicht. Vanaf hier gaan we dalen, in combinatie met het slechte wegdek is dit niet echt een pretje er moet stevig in de remmen worden geknepen. Eindelijk zijn we in het dal het is er opvallend rustig, er komt ons geen auto tegemoet, later horen we dat er verderop een wegafsluiting is vanwege een ongeval. We passeren een brug midden in het landschap waarvan niet duidelijk is of er ooit een weg naartoe is gegaan of dat die weg er nog moet komen, de brug sluit nergens op aan wij fantaseren dat het een voetbrug over de Yantze is, maar dan moet je wel over een goede klimconditie beschikken om daar over te komen en met takkenbossen op de rug gaat het zeker niet lukken. We lunchen in een klein restaurantje langst de weg. Naar het toilet gaan is hier een hele excursie, door een maïsveld ergens achteraf zijn een paar muurtjes gezet met daartussenin het onvermijdelijke stinkende gat in de grond, alle plasrecords worden hier gebroken om hier zo snel mogelijk weg te zijn verdere details zal ik maar besparen. Je beseft hier weer even hoe lux wij het thuis hebben. De tocht gaat weer verder, eerst een stevige klim naar de grote weg die weg is, onverhard dus! Met veeeeeeel stof, struiken en huizen die langst de weg staan zien er spookachtig uit, het lijkt wel een horror film. Gelukkig hebben we de wind mee, van fijnstof concentratie hebben ze hier nog nooit gehoord vooral als er vrachtwagens langst komen is het verschrikkelijk. Hadden we toch maar mondkapjes meegenomen. De hele weg is gesloopt, veranderd in diepe hobbelige kuilen, het lijkt meer op een droge rivierbedding, het geld is op dus voorlopig komt er nog geen nieuw wegdek. Het is een verademing als we weer op glad asfalt komen  we juichen echter te vroeg want we moeten ook nog door een opgebroken dorp, er wordt hier volop gebouwd het zal allemaal best mooi worden maar tot alles klaar is leven de mensen hier niet bepaald in het paradijs wat het zou moeten zijn want de omgeving is prachtig. We belanden bij een simpel maar nieuw hotel, de kamers zijn niet groot maar wel smaakvol ingericht en het sanitair is nog nieuw we hebben een hurk toilet, dat is de eerste keer dat we dat in een hotel tegenkomen. Het is veel beter dan we hadden verwacht. Boven op het platdak wordt  nadat het eerst grondig wordt opgeruimd en schoongemaakt door Guan Sing en Guan Ling, het biertje en de pinda’s geserveerd en genieten we van een prachtig landschap,  de bergen zijn hier heel grillig, heel anders als wat we tot nu toe hebben gezien, meer als gras groeit er niet. Bij aankomst horen we dat er om 18.00 uur pas elektriciteit is, dat wordt hier zo door de overheid bepaald, het is hier niet zo vanzelfsprekend dat als je de knop omdraait je meteen licht hebt, als de vraag naar elektriciteit hoog is, wordt gekeken waar het hard nodig is en waar het even zonder kan.We eten in een typisch chinees restaurantje langst de weg, meer keus is hier niet het eten smaakt wel heel erg lekker.

Dinsdag 1 november, dag 16 Qina-Jinguan-Yongsheng (65 km)

Opnieuw een dag die qua natuurschoon tot de mooiste van de reis gerekend kan worden. de route vervolgt over een rustige weg langs de westoever van het Cheng Hai meer. De weg is voorzien van steentjes maar in de berm kan er goed gefietst worden. Fraaie uitzichten over het meer en het omringende berglandschap, goed voor veel fotostops. We gebruiken de lunch in het laatste dorp aan het meer waarna er een korte klim volgt met opnieuw mooie uitzichten over het Cheng Hai in zuidelijke richting. Daarna dalen we af in een brede vallei. Bij het plaatsje Jinguan slaan we rechtsaf waarna we 3 km verderop de hoofdweg bereiken voor het laatste stuk naar Yongsheng. Wat nog rest voor die dag is een optionele klim van 500 meter! Wie daar geen zin in heeft kan uiteraard met de volgbus mee. Yongsheng is in deze buurt de enige plaats met redelijke hotels, vandaar. Overnachting in Yongsheng

Vandaag gaan we ons focussen op het natuurschoon om de zware keitjesweg die ons wordt voorpelt te overleven. Eerst moeten we nog even door een stuk rivierbedding en dan de splitsing waar we de keitjesweg opgaan. Eerst wordt er nog een stop gemaakt, beetje rondkijken, fotootje, instructies, Jos wil wachten op de volgauto, wij hebben genoeg water bij dus besluiten om alvast een kleine voorsprong te nemen, dit soort wegen kosten mij wat meer tijd door al dat gehos op de keien kom ik niet zo snel vooruit. Hier en daar kun je goed door de berm fietsen wel moeten we vaak uitwijken voor voetgangers al dan niet met een yack of takkenbossen op de rug, en soms voor een huis. Het hobbelt van rechts naar links. Ineens ligt het meer voor ons, fantastisch, wat een uitzicht dit maakt weer veel goed, even stoppen voor een slokje en een foto. Nog steeds zijn de achtervolgers niet te zien. Doordat je steeds op de weg moet letten kun je niet echt om je heen  kijken dus regelmatig stappen we even af om van deze geweldig mooie natuur te genieten. Ook hier wordt weer veel gesjouwd met maïs stokken,als je niet over een ezel of een yack beschikt moet het op de rug. Op ezelruggen wordt de maïs torenhoog opgestapeld, het lijken net wandelende bossen. We worden door de volgauto ingehaald, een teken dat de rest achter ons zit. Tijd voor een banaan en drinken en dan gaan we weer verder, de auto blijft wachten op de rest, dat is de afspraak. Tot de lunch rijden we aan kop, dat hadden we niet verwacht. Het is wel prettig zo lekker je eigen tempo rijden, anders wordt je toch enigszins opgejaagd, althans zo voelt het. We lunchen in een klein dorpje. Hier gebeurd van Alles: Jim stoot zijn hoofd aan de dakrand van het varkenshok als hij naar het toilet gaat en heeft een bloedend hoofd, hier moeten pleisters aan te pas komen, Lana krijgt kokend water over de arm en begint luidkeels te huilen, die moet onder het koude water, later blijkt de schade erg mee te vallen. We zitten hier op een dakterras en hebben een mooi uitzicht over het meer.  Na de lunch vertrekken we weer met een kleine voorsprong, de keitjesweg wordt nu echt afschuwelijk: in de berm kun je haast niet meer fietsen en de weg gaat stijgend omhoog, we worden dus al snel ingehaald en zijn  zoals gewoonlijk weer de laatste. Het dalen is helemaal vreselijk, uiteindelijk bereiken we de asfaltweg, natuurlijk is dat fijn maar het betekend wel dat we nu 10 km gaan klimmen!!!!! Tijdens de klim hebben we wel een geweldig uitzicht over het schilderachtige landschap ik zou in elke bocht willen stoppen maar dan komen we helemaal niet boven. Er wordt ons beloofd dat boven het bier koud staat en het badwater is er warm. We logeren in het enige hotel van de stad: Hotel Springworld.

Woensdag 2 november, dag 17. Yongsheng-Lijiang (103 km)

De finale! De laatste echte fietsdag is eigenlijk een etappe ‘hors concour’. Een volwaardige 5 sterren dag, onder Cycletours deelnemers ook wel bekend als de “Koninginnerit””van Yunnan. Het is de langste etappe van de reis waar u zich bovendien mag wagen aan een beklimming van een pas van maar liefst 1350 meter die u uiteindelijk op de eind- bestemming Lijiang moet brengen. Om iedereen een goede kans te geven deze dag fietsend uit te rijden vertrekken we vroeg. We fietsen in eerste instantie terug over de route van de middag er voor inclusief de afdaling die we de dag er voor geklommen hebben. Daarna vervolgen we onze route in westelijke richting langs de rand van een brede hoogvlakte. Mooie uitzichten over het landschap op diverse punten. Na een passage door een nauwe kloof bereikt u opnieuw de Yangtze rivier (voor de derde en laatste maal). Over de brug lunchen we eerst. Daarna wordt het startsein gegeven voor “de Klim”. Met tientallen haarspeldbochten slingert deze zich omhoog waarbij u een steeds wijdser uitzicht krijgt over het Yangtze dal. Hoewel de klim lang is (28 km) is het hellingspercentage nergens hoger dan 4-5%. Het is een kwestie van rustig rijden in een passend tempo waarbij steeds opnieuw blijkt dat deelnemers boven zich zelf uitstijgen Uiteindelijk na zo`n 3 à 4 uur bereikt u de hoogste pas op 2700 meter. Hier maken we nog even een groepsfoto en mag de eerst gearriveerde een kus van de ‘ronde-miss’in ontvangst nemen. Wie het toch te zwaar vind kan uiteraard bij het begin of later in de volgbus stappen.

NB. Voor de klim geldt een uiterste tijdlimiet van 17.00 uur voor het halen van het hoogste punt. De reisleider behoudt zich het recht voor deelnemers voor eigen bestwil uit de koers te halen.

Dit is dus duidelijk voor iedereen! Eerst afdalen wat we gisteren hebben geklommen, het voordeel is dat je weet hoe de conditie van de weg is, we hebben gezien dat er geen gaten in zitten dus kunnen we vol speed naar beneden, wow wat een afdaling, hier en daar in een haarspeld wat remmen maar voor het grootste deel vol gas naar beneden, er is weinig verkeer dus is het wel te doen. Wel af en toe nog even van dit mooie landschap genieten. Onderaan de klim wordt er gestopt, even de warme spullen uittrekken, tijdens het afdalen is het koud, maar nu wordt het te warm. Het eerste deel verloopt rustig op en af door een diepe kloof, er wordt hier door mannen en vrouwen aan de weg gewerkt, er is zelfs een soort tent gebouwd, het lijkt er op dat die mensen hier ook overnachten, aan de kant tegen de berg wordt door een paar vrouwen een pot gekookt ook lopen er een paar kinderen bij, vreselijk wat een leven.

Aan het eind van de kloof gaan we een brug over en daar begint de klim. Anders dan was aangekondigd gaan we over 3 km. Pas lunchen, de restaurantjes bij de brug zijn er niet meer. We kunnen dus alvast wat proeven van wat ons de komende uren te wachten staat en dat is niet niks.  Na 3 km Laten we de lunch ons smaken, het water wordt nog een keer bijgevuld en dan op weg. Regelmatig moet ik even stoppen om op adem te komen, meteen genieten van het uitzicht, af en toe een foto maken, soms komen we kinderen tegen die al juichend met ons mee rennen how are you? Ze rennen onvermoeibaar achter ons aan tot ze bij het pad komen wat naar hun dorpje leidt en in de diepte horen we ze nog roepen. Dit maakt het weer leuk. Eigenlijk gaat het best wel goed, we passeren regelmatig een dorpje, dan is het zwaaien en roepen we worden door iedereen aangemoedigd, de Chinezen vinden het geweldig dat wij daar op de fiets rondrijden toch  kun je volgens hun beter in een auto rijden, dat is niet zo vermoeiend. De volgauto blijft elke keer op ons wachten, de snelle fietsers moesten zelf voldoende drinken  en eten meenemen de auto moet altijd op de laatste wachten. We stoppen niet elke keer om te eten, we roepen dat het ons goed gaat dan kunnen zij ook weer door.  Op het laatst wordt het wat vlakker en eindelijk is daar de top met het zicht op de Jadedraakberg  wordt de groepsfoto gemaakt. We hebben het best snel gedaan, om goed 4 uur zijn we boven, volgens Jos de snelste groep tot nu toe. Dit geeft echt een goed gevoel: na 28 km klimmen bovenop zo’n berg staan wow, ik had vanmorgen nog mijn bedenkingen of ik het zou halen maar het is gelukt, dit is wel de dag waar ik het meest tegenop heb gezien, er werd ook steeds zo dramatisch over gedaan: zware dag, koninginnerit, als je niet op tijd boven bent moet je in de bus, enz. aan de andere kant is het wel prettig dat je weet dat als het echt niet meer gaat je in de auto kan stappen maar je gaat toch op pad om de tocht uit te rijden, achteraf kan ik nu zeggen dat het niet zo erg was als was voorspeld. Bij zo’n etappe tijdens de tour wacht er dan een  juichende mensenmenigte bij aankomst op de top, hier zijn het slechts een paar verbaasde wegwerkers, juichen doen ze niet, een vage glimlach kan er wel af. Dus zorgen we zelf maar voor het applaus.  Zo, nu  op naar Lijiang.

Na een afdaling moeten we nog een keer klimmen, houdt het nou nooit op?

Eindelijk bereiken we ons hotel, aan de rand van de oude stad hebben we een stijlvol hotel helemaal van hout, erg leuk. De kamers zijn smaakvol ingericht, veel houtsnijwerk. Eerst even de dagelijkse test of we warm water en licht hebben, en dan verzamelen om naar het Tibetcafe te gaan. We lopen een leuke straat door de daken van de huizen zijn op wonderlijke wijze allemaal door elkaar gevlochten:  de een wat hoger, de ander wat lager de daken hebben hier allemaal van die typische punten. We kunnen op het balkon zitten en hebben een leuk uitzicht door het straatje. Het loopt hier bomvol toeristen. Dit is echt genieten na zo’n zware fietsdag, het was tevens onze laatste echte fietsdag, morgen hebben we nog een rondrit, en daarna een boemeldag, kunnen we hier de boel verkennen.

Eten doen we vanavond in het restaurant hiernaast, Ook hier is het eten weer erg lekker  het is pittiger dan we tot nu toe hebben gehad en dat vinden wij wel lekker.

Na het eten hebben we aan de overkant een thee ceremonie, oftewel een theeproeverij, dat moet je hier minstens een keer hebben meegemaakt. Er wordt gegoocheld met piepkleine kopjes, model poppenservies.  Alles gaat in een grote kom dampend heet water, de kommetjes worden er met een groot pincet uitgehaald, vervolgens gaat er wat thee in en die wordt er weer uitgegooid, dan pas worden ze volgeschonken en mag je proeven, eerst ruiken, dan pas een slokje, dit herhaald zich enige malen tot  we hebben ontdekt welke theesoort we echt lekker vinden.

Na afloop kopen we Thee om mee naar huis te nemen.  

Nu zijn we echt aan ons bed toe.

Donderdag 3 november, dag 18.

Lijiang. fietsexcursie
In verband met het feit dat het transport van de fietsen een dag eerder vertrekt, maken we de eerste dag een fietsexcursie buiten Lijiang o.a. naar de plaatsjes Baisha en Longquancun.

Lijiang: met het decor van de machtige Jadedraak berg (5596 m) is het niet moeilijk voor een stad om de schoonheidsprijs te winnen. Maar toch wordt de aantrekkelijkheid van Lijiang pas zichtbaar als u de oude binnenstad in wandelt. Het centrum van Lijiang geldt als een van de mooiste historische stadscentra van China. Het straatbeeld wordt volledig bepaald door houten huizen, omgeven door een netwerk van smalle kanalen. Wie `s avonds door de steegjes dwaalt, belandt in een uniek en romantisch China. Lijiang is het centrum van de Naxi bevolking. Naxi vrouwen zijn herkenbaar aan hun blauwe jakjes met gekruiste banden over de borst. De Naxi hebben een eigen taal en schrift, dat eeuwen geleden ontwikkeld werd door de shamanen van de Naxi, in locale taal Dongba`s genoemd. Behalve Naxi tref je ook het Yi volk aan dat vooral in de bergen leeft en bekend staat als goede paardrijders. De vrouwen zien er spectaculair uit met hun wijde gezoomde rokken en hoge brede hoeden. Een suggestie voor avondvertier is een optreden mee te maken van het traditionele Naxi muziek ensemble van Mr Xuan Ke, die op humoristische wijze zijn gehoor introduceert in de klassieke Naxi muziek.Hij wordt bijgestaan door `real oldtimers` van over de 80 jaar!
We overnachten  in een traditioneel gebouwd hotel in het oude deel van de stad.

Tja, de dagen vliegen voorbij, vandaag klimmen we echt voor de laatste keer op ons stalen ros. Allereerst nemen we een kijkje bij het standbeeld van Mao, dit moet je toch ook gezien hebben. Dan gaan we op weg naar Baisha, een historisch dorpje.  Lekker fietsend door het vlakke platte land. Onderweg passeren we en paar valkeniers, helaas zijn ze niet genegen om voor een foto te poseren, jammer het was een mooi plaatje geweest. We hebben steeds zicht op de Jadedraakberg, bij een grote rode poort stoppen we om een foto te maken met op de achtergrond de berg, steekt lekker af die  wit besneeuwde berg in een rode poort. We bezoeken een soort openlucht museum, met aansluitend een toeristisch straatje waar we worden opgewacht door Dr. Ho, een wereldberoemde kruidendokter. Hij verteld dat er een week geleden een Nederlands tv-team opnames heeft gemaakt, dat is vast RTL-travel geweest. We worden mee naar binnen genomen en krijgen eerst een papier in de handen gedrukt waarop de geschiedenis van Dr. Ho te lezen is: in het Nederlands zelfs. Vervolgens krijgen we een kopje gezonde kruiden thee en laat hij ons diverse dankbetuigingen zien van mensen over de hele wereld die door zijn kruidenthee genezen zijn. Een typisch mannetje, leuk om even mee te maken. In het straatje kopen we een doosje voor de verzameling. Dan vervolgen we onze weg naar het volgende dorpje waar we de lunch gebruiken. Ook hier is het weer historie en historie trekt toeristen dus is het er ook gezellig druk. We vinden een bijna nieuw restaurantje met een leuk binnenplaatsje, hier gaan we eten. We krijgen hier even de tijd om rond te kijken en daarna gaan we via een ander dorpje terug naar Lijiang. S’middags moeten de fietsen worden ingepakt, dat is een hele klus voor alles weer in de dozen zit. De dozen moeten eerst worden gerepareerd ze zijn nogal beschadigd.  Dan de trappers eraf, sturen los remmen draaien, en de fiets in de doos laten zakken, die gaan met de auto verder naar Kunming.

Vrijdag 4 november, dag 19.

Nog een laatste vrije dag in Lijiang, Na het ontbijt gaan we op pad, dwalend door de steegjes lopen we de berg op en gaan daar de tempel bekijken, we lopen helemaal naar boven en van daaruit heb je een prachtig uitzicht over oud en het nieuwe Lijiang. Het is een leuk zicht om van bovenaf het mozaïek van de daken te bekijken.

We kopen een muziek cd voor thuis en Cor schaft voor de prijs van 15 euro een collectie van 16 dvd’s aan  van Charly Chaplin, we vonden het al zo goedkoop dat we vergeten af te dingen op de prijs.  Op het plein wordt gedanst door de Naxi vrouwen, we worden uitgenodigd om mee te dansen. Verderop zitten een aantal Naxi vrouwen een spelletje te doen met zelfgemaakte kaarten, gemaakt uit het karton van sigarettensloffen. Ik koop hier nog een mooie zilveren hanger met een forse Ambersteen, mooi souvenir, verder is er niet veel bijzonders te vinden: de gebruikelijke TVT.(troep voor toeristen) Het is heerlijk weer, een strak blauwe hemel en stralende zon. S’middags zitten we even bij het Tibetcafe, s’avonds wordt er gezamenlijk gegeten.

Zaterdag  5 november, dag 20 vliegen we terug naar Kunming, we logeren weer in het Green Lake hotel. S’middags gaan we eerst nog wat winkelen, er zijn hier enorme warenhuizen. Er wordt hier vast heel koud weer verwacht het hangt vol met thermo ondergoed. Dan dwalen we nog een keer door het park, het is erg druk op zaterdag. We strijken neer op een terrasje voor een drankje, plots valt het op dat iedereen naar ons kijkt, dus gaan we iedereen begroeten met Hello, dat wordt grappig: sommige roepen terug, anderen draaien verlegen het hoofd om, totdat er een Chinees blijft staan, hij spreekt goed engels en is van plan om dat even goed te oefenen. Het gesprek duurt anderhalf uur, het is 6 uur dus hij moet naar huis, anders had het waarschijnlijk langer geduurd. Het was wel leuk, we weten nu dat het goed gaat in de steden, zij hebben een 5 daagse werkweek, 8 uur per dag, en de jeugd vermaakt zich net als bij ons: uitgaan, dansen, disco. Op het platte land is het nog een ander verhaal, alhoewel veel jeugd naar de steden trekt om aldaar te gaan werken en zo hun familie te onderhouden. Sávonds eten we weer in het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten, we sluiten de avond af bij een pub waar het heel gezellig is.

Zondagochtend worden we dan naar het vliegveld gebracht en begint de lange thuisreis.  We nemen afscheid van Jos en Guang Ling  Dit is dan weer het einde van een geweldig mooie fietsreis. We hebben gelukkig hier geen gedoe met de fietsen, het wordt keurig geregeld door een grond stewardess, eerst moeten de dozen door een scanner, dat past allemaal net, dan mogen ze naast de balie worden gezet, daar worden de dozen voorzien van bagagelabels en op een karretje verder getransporteerd, als het goed is krijgen we de fietsen op schiphol terug.

We hebben een rustige vlucht, alleen het wachten op Singapore duurt weer lang, we zijn te laat om een rondleiding door de stad te doen. We gaan wel even bovenop het dakterras kijken, daar zien we nog net de zon ondergaan, het is er aangenaam warm.

Op schiphol moeten we wachten want Inge staat in de file, ondertussen zet Cor de fietsen weer in elkaar, het houdertje van de fietscomputer is kwijt, verder is er geen schade.